Από τους «τζαμπατζήδες» στα «αποβράσματα» είναι μικρός ο δρόμος…

Όπως είναι γνωστό, ο πρώτος που τυγχάνει και υπουργός, χαρακτήρισε «αποβράσματα» όσους  δεν πληρώνουν εισιτήριο στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και ο δεύτερος, σε μια προσπάθειά του να… κατατροπώσει τον πρώτο, τους χαρακτήρισε «τζαμπατζήδες».
 
Και οι δυο τους, είναι σαφές πως έχουν μαύρα μεσάνυκτα για την κατάσταση εκείνων που χρησιμοποιούν και μόνο τα ΜΜΜ. Αν είχαν έρθει αλλιώς τα πράγματα και είχαν αναγκαστεί να στριμώχνονται καθημερινά σε λεωφορεία και να «παστώνονται» στα τρόλεϊ, πιθανότατα θα μάζευαν την γλώσσα τους και θα είχαν αποφύγει να εκτεθούν. Διότι περί αυτού θα επρόκειτο. Οι κόσμοι τους είναι τελείως διαφορετικοί από τον κόσμο των πολλών και ειδικά εκείνων που δεν έχουν ούτε το αντίτιμο του εισιτηρίου για να πάνε από το ένα σημείο της πόλης στο άλλο.
 
Είναι εκείνοι που τους κόβουν τα ρεύμα γιατί δεν έχουν να το πληρώσουν. Είναι εκείνοι που τρέφονται από τα συσσίτια των ενοριών και των δομών αλληλεγγύης. Αυτός ο κόσμος ο «άλλος», είναι ξένος για τους δυο κυρίους της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Κι ας μην βιαστεί κάποιος να πει ότι δεν είναι δυνατό να εξισώνεται ο χαρακτηρισμός «αποβράσματα» με τον χαρακτηρισμό «τζαμπατζήδες». Οι χαρακτηρισμοί μπορεί να διαφέρουν αλλά η αντίληψη είναι η ίδια. Ο κύριος Παπαδημούλης δεν μπήκε καν στον κόπο να μαζέψει τον υποτιμητικό χαρακτηρισμό. Ο δε κύριος υπουργός είπε ότι του ξέφυγε στη «ρύμη του λόγου» χωρίς να μπει κι αυτός στον κόπο να ζητήσει μια συγνώμη.
 
Είδατε όμως, η ρημάδα η «ρύμη του λόγου» τι σε βάζει και λες αποκαλύπτοντας τις γενικότερες κοινωνικές αντιλήψεις σου.  Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς αν είναι αποβράσματα όσοι αποφεύγουν να πληρώσουν το εισιτήριό τους, τι είναι εκείνοι που ζημιώνουν το ελληνικό δημόσιο με μίζες, φοροδιαφυγή και αποφυγή. Εκείνους που τα κόμματά τους φέσωσαν τις ελληνικές τράπεζες εκατοντάδες εκατομμύρια. Τι θα είχε άραγε να πει για εκείνους τους συγγενείς του που κυκλοφορούσαν το πολυτελές τζιπ με πλαστές πινακίδες για να μην πληρώνουν τέλη κυκλοφορίας…

Στο εξής μπορεί να είναι προσεκτικότερος ο κύριος Κώστας Καραμανλής και να αποφεύγει τις κακοτοπιές. Ωστόσο η κοινωνική του αντίληψη είναι αυτή που προκύπτει από τα λεγόμενά του. Αν είχε μπει σε λεωφορείο θα ήταν διαφορετική η αντίληψή του γιατί θα ήταν διαφορετική η κοινωνική του θέση. Για τον κύριο υπουργό ισχύει απολύτως η παροιμία «Ο χορτάτος τον νηστικό δεν τον πιστεύει».

Τα ίδια πάνω-κάτω ισχύουν και για τον κύριο ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Αν το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα της δικής του «Αριστεράς» συνίσταται στο ότι ο μεν μιλάει για αποβράσματα και ο δε για τζαμπατζήδες τότε ζήτω που καήκαμε όπως κάηκε και το πλεονέκτημα. Είναι φανερό ότι αυτούς τους… τζαμπατζήδες που δεν έχουν να πληρώσουν εισιτήριο δεν μπορεί να τους εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Οσοι στα χρόνια της κρίσης των μνημονίων και της λιτότητας φτωχοποιήθηκαν και δεν έχουν ούτε τα εισιτήρια για να μετακινηθούν στην πόλη, δεν γίνεται να εκπροσωπούνται από το κόμμα του κ. Παπαδημούλη. Λογικά πράγματα δηλαδή…

Τι δουλειά μπορεί να έχει ο κ. Παπαδημούλης με αυτούς που τους κατεβάζουν οι ελεγκτές από το Μετρό γιατί δεν έχουν εισιτήριο. Τι δουλειά έχει με εκείνους που τους παίρνουν τα σπίτια στους πλειστηριασμούς και με κείνους που κάθονται στο σκαμνί του κατηγορούμενοι γιατί τους υπερασπίζονται προσπαθώντας να τους ματαιώσουν. Ο δρόμος από τους «τζαμπατζήδες» στα «αποβράσματα» είναι μικρός πια. Αντίθετα, ο δρόμος για την υπεράσπιση των φτωχοποιημένων και των εξαθλιωμένων από την κρίση είναι μεγάλος. Πού να τρέχει τώρα ο κ.Παπαδημούλης…