Γιώργος Κουβαράς

Αλλους βουλευτές τους παίρνει με μεταγραφή, άλλους τους παίρνει δανεικούς, απ’ όλους ζητά προκαταβολικά την εκχώρηση της συνείδησής τους, μετατρέποντάς τους σε «δηλωσίες».

Την ώρα που ο ίδιος ηγείται ενός κόμματος που αξιώνει βάσει καταστατικού από τους βουλευτές του να παραδίδουν την έδρα τους όταν διαφωνούν με την πολιτική του, ο Αλέξης Τσιπρας κυβερνά χάρη σε βουλευτές άλλων κομμάτων που κάνουν αυτό που απαγορεύεται να κάνουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ: κρατούν τις έδρες που κατέκτησαν με το κόμμα τους και τις δανείζουν στον ΣΥΡΙΖΑ για να παραμένει στην εξουσία.

Το δράμα του Τσίπρα είναι ότι από τους 6 δανεικούς που του εξασφαλίζουν το 151 μόνο ένας, ο Σπύρος Δανέλλης, ανήκει στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Οι υπόλοιποι είναι είτε βέροι δεξιοί (Παπακώστα, Κουντουρά, Κόκκαλης) είτε ΑΝ.ΕΛ. (Παπαχριστόπουλος, Ζουράρις). Ενώ, λοιπόν, με εργαλείο τη Συμφωνία των Πρεσπών ο Αλέξης Τσιπρας επιχειρεί να πείσει ότι δεν είναι πια ο λαϊκιστής ηγέτης του παρελθόντος, αλλά ο υπεύθυνος σοσιαλδημοκράτης του μέλλοντος και επιχειρεί να κάνει την τελική, μεγάλη kolotοumba που θα τον προσγειώσει στην αγκαλιά της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, είναι υποχρεωμένος να συνεχίσει να πορεύεται μέχρι τέλους χέρι-χέρι με ακραιφνείς δεξιούς, κάποιους από τους οποίους ο ίδιος ίσως θα αποκαλούσε και ακροδεξιούς αν στήριζαν τη Ν.Δ. και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι χωρίς αμφιβολία μετρ των πολιτικών μεταμορφώσεων. Στο τσίρκο της ελληνικής πολιτικής σκηνής επα­ξίως ανακηρύσσεται βασιλιάς της kolotoumbas. Απ’ όλες όμως τις μεταμορφώσεις του, η πιο δύσκολη αποδεικνύεται αυτή που επιχειρεί το τελευταίο διάστημα εν όψει εκλογών. H μεταμφίεσή του από αριστερό λαϊκιστή σε υπεύθυνο σοσιαλδημοκράτη με βασικούς συμμάχους δεξιούς λαϊκιστές είναι η τελευταία πράξη ενός δράματος με πολλά στοιχεία κωμωδίας.