Επιστροφή στο περιθώριο

Η υποστήριξη στον Πολάκη, δεν είναι μόνο μια πολιτισμική και κομματική επιλογή, όπως γράφτηκε. Η ρητορική που θυμίζει τραμπούκο και χαρακτηρίστηκε φασιστική, με αφορμή την αήθη επίθεση στον Στέλιο Κυμπουρόπουλο, είχε και συνέχεια από το βήμα του Κοινοβουλίου. Ο πρωθυπουργός, πήρε την πάσα από τον αγαπημένο του "αψύ Σφακιανό" και χαρακτήρισε "γλάστρα" τον υποψήφιο ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας. Παραδίδοντας μαθήματα ήθους και αξιοπρέπειας, ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος, μίλησε για άδικη κριτική και δήλωσε: «Από την πρώτη μέρα της ζωής μου δίνω έναν διαρκή αγώνα. Κανείς μέχρι σήμερα, σ' αυτή τη διαδρομή, δεν με αποκάλεσε «γλάστρα».

Ειλικρινά, δεν περίμενα να το ακούσω από το στόμα του πρωθυπουργού της χώρας μου», ενώ, σε συνέντευξη του στον ΑΝΤ1, είπε, σε μια αποστροφή που αποπνέει πολιτικό πολιτισμό ότι: «Θέλω να αλλάξω την πολιτική σκέψη και ακολουθώ το παράδειγμα του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Όταν ο Τσίπρας είπε ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν, ο Μητσοτάκης λέει είμαστε εδώ ανοιχτοί να επικοινωνήσουμε και να κάνουμε διάλογο. Αυτήν την πολιτική θέλω ν’ ακολουθήσω». Απέδειξε έτσι ότι, παρά το αναπηρικό του αμαξίδιο, με τη στάση ζωής του και τη σκέψη του, μπορεί να κοιτάζει από πολύ ψηλά, όσα γίνονται στην αρένα της καθημερινής πολιτικής πραγματικότητας.

Ενώ, η λάσπη που προσπάθησαν να του πετάξουν δεν τον φτάνει. Δεν ξέρω αν έκανε μεγαλύτερη ζημιά στο προφίλ του Τσίπρα, ο Πετσίτης, το κότερο, η υποστήριξη στον Πολάκη ή η λάσπη που έριξαν στον Κυμπουρόπουλο. Ο πρωθυπουργός ήθελε να αναμετρηθεί με τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, αλλά προσέβαλε έναν άνθρωπο καθηλωμένο στην αναπηρική καρέκλα και έχασε παταγωδώς. Μιλάμε για μεγάλη ξεφτίλα.

Ο άνθρωπος, ο οποίος δυστυχώς είναι αναγκασμένος να έχει περιορισμένες κινήσεις, διαθέτει αρετές που δεν κρύβονται. Το μυαλό του, τρέχει πιο γρήγορα ακόμα και από το ελικόπτερο που παίρνουν άλλοι για να φτάσουν σε κότερα. Κέρδισε κατά κράτος τις εντυπώσεις απέναντι σε εκείνον που τα έβαλε μαζί του, θεωρώντας ότι έχει στα πόδια του όλο το κράτος.

Αυτά, για τη στάση του Κυμπουρόπουλου, ο οποίος θα είναι ένας από τους ευρωβουλευτές της χώρας μας, στην επόμενη σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου, εφόσον επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες τον δείχνουν πολύ ψηλά στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας.

Οι ίδιες δημοσκοπήσεις, φαίνεται ότι συνέβαλαν στην άνοδο της αρτηριακής πίεσης του Αλέξη Τσίπρα, αφού ότι και να κάνει δεν μπορεί να ανατρέψει τη μεγάλη διαφορά που έχει παγιωθεί και φέρνει δεύτερο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο να υπολείπεται του Κυριάκου Μητσοτάκη. Σου λέει: έτσι είστε; Τότε κι εγώ θα επιστρέψω εκεί απ' όπου ξεκίνησα! Δηλαδή, στο περιθώριο της κοινωνίας και της πολιτικής, με τους Πολάκηδες, τους Λάμπρου και τους κάθε είδους μπαχαλάκηδες ή φίλους τους. Στο κενό έπεσαν οι προσπάθειες, μερίδας της εγχώριας ελίτ, να φέρουν τον αγαπημένο τους πρωθυπουργό εντός συστήματος. Θέλησαν να τον κάνουν "συστημικό".

Ο ίδιος όμως, φλερτάρει, όπως έδειξαν τα γεγονότα αυτής της εβδομάδας, πάλι με το πεζοδρόμιο και την άκρατη χυδαιότητα. Δεν αντέχει την ήττα. Ούτε με κότερα, ούτε με πούρα κατεβαίνει αυτό το πικρό ποτήρι. Κάπου θέλει να ξεσπάσει. Δεν το καταπίνει με τίποτα. Ή, τουλάχιστον, έτσι δείχνει. Στην πολιτική, όπως και στον αθλητισμό, υπάρχει η ήττα, η οποία ενίοτε χαρακτηρίζεται αξιοπρεπής, αλλά υπάρχει και η ξεφτίλα. Τότε είναι που τα παίρνει όλα η...μπάλα της χασούρας και δεν περισσεύει τίποτα, σε ήθος και αξιοπρέπεια, για τον χαμένο παταγωδώς.