Πολιτική περιχαράκωση με συρρίκνωση

Στην κούρσα της δεύτερης θέσης, που στο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι απειλείται, το πρόβλημα εστιάζεται στο να παρεμποδισθούν οι διαρροές, ο επαναπατρισμός, προς το ανανεωμένο και ενθουσιώδες ακόμα ΚΙΝΑΛ. Νοιώθουν καυτή την ανάσα του στην πλάτη τους στη διεκδίκηση της δεύτερης θέσης. Αδιάφορη επί του παρόντος η απόσταση από τον αναμφισβήτητα πρώτο.

Είναι η δεύτερη θέση που διασφαλίζει τη συμμετοχή στο δικομματισμό, στην αφετηρία τουτέστιν της κούρσας επανάκαμψης στην πολυπόθητη εξουσία. Γιατί, σκέφτονται μελαγχολικά, αν στις αμέσως επόμενες εκλογές, ουσιαστικά διαδικαστικές για την παράκαμψη της απλής αναλογικής, οποτεδήποτε κι αν γίνουν, δεν είναι δεύτερο κόμμα, αντίο Αλ6 και χαιρετίσματα την εξουσία.

Η αγωνία είναι μεγάλη, έχουν ακόμα στο στόμα, στη μύτη, στην τσέπη, σε όλες τις αισθήσεις, ειδικά ο επικεφαλής, τη γλυκιά γεύση της. Το μεγαλείο και την αίσθηση της παντοδυναμίας. Αβάσταχτη η έλλειψη, δρομολογημένη κατάθλιψη.

Εξ ου και οι δηλώσεις για εκλογές τώρα, που είναι σίγουρα στη δεύτερη θέση. Αλλά και η πολιτική πρακτική που εγκαινίασαν με την πρόσφατη συνέντευξη του αρχηγού, σε περιθωριακό μάλιστα κανάλι με συγκεκριμένο ακροατήριο. Στην πεπατημένη, τη δοκιμασμένη συνταγή της εκμετάλλευσης, δια της πόλωσης και του λαϊκισμού με συνθήματα, των αριστερών πολιτικών ανακλαστικών κάποιων πολιτών:

Όχι στη συμφωνία για τις αμερικάνικες βάσεις, όχι πολλά με τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους (μόνο τα λεφτά τους), όχι στους εξοπλισμούς. Αισθητική κιτσαρία η τελετή παραλαβής των πολεμικών αεροπλάνων και ο αγιασμός - θρησκεία το όπιο των λαών - ακόμα και η ανάκρουση του εθνικού ύμνου.

Στο θεσμικό όμως ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν αρκεί να «σαλπίζεις αριστερά» για να μαζεύονται κάποιοι στο μαντρί με την προοπτική εξουσίας («βάρα νομή» ήταν παλαιά το παράγγελμα στους σαλπιγκτές των μονάδων ιππικού του στρατού, για να δημιουργείται, με το άκουσμα, στα άλογα και τα μουλάρια της μονάδας η ψευδαίσθηση ότι επίκειται τροφή).

Οφείλεις, αναπόφευκτα και αναγκαστικά, να τοποθετείσαι σε όλα τα θέματα της καθημερινής ζωής και τα προβλήματα της κοινωνίας και των πολιτών. Την οικονομία, την πανδημία, το μεταναστευτικό, τις σχέσεις με τη γείτονα, την εθνική προοπτική κλπ.

Εκεί είναι που χαλάει η συνταγή. Χαλάει γιατί όταν η πολιτική στρατηγική δεν είναι αποτέλεσμα γενικότερου σχεδιασμού για τη χώρα και το μέλλον, με ξεκάθαρες θέσεις, απόψεις και προσανατολισμό, αλλά επικεντρώνεται στη συγκράτηση και διεκδίκηση, δια της κολακείας, της ψήφου συγκεκριμένων κατηγοριών πολιτών, κάθε μία από τις οποίες έχει διαφορετικές απαιτήσεις, ανοίγεις μια πόρτα και κλείνεις πέντε. Δίνεις την εντύπωση, αυτό τουλάχιστον φαίνεται στις μετρήσεις μέχρι τώρα, πως δεν έχεις ξεκάθαρες θέσεις στα μεγάλα προβλήματα του τόπου, εσωτερικά και εξωτερικά, και η τακτική σου αποβλέπει, ως αυτοσκοπός, μόνο στο εκλογικό αποτέλεσμα και την εξουσία.

Η Τακτική «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ» έχει αποδειχθεί, ειδικά τα τελευταία χρόνια, αδιέξοδη. Οι πολίτες έζησαν κι έπαθαν και έχουν προσανατολιστεί, στην πλειοψηφία τους, στην αλήθεια και τις καθαρές θέσεις. Η απουσία καθαρών θέσεων στα μεγάλα διλήμματα της κοινωνίας και τις αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν δημιουργεί ανασφάλεια για την ικανότητα και την επάρκειά του πολιτικού σχηματισμού αλλά και του αρχηγού. Το κλείσιμο του ματιού στους αντιεμβολιαστές, τους «αρνητές» και τους πάσης φύσεως περιθωριακούς και όσους θίγονται, και είναι πολλοί, από τα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, φέρνει απέναντι τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που σέβονται τους νόμους.

Ανοικτά ή όχι τα μαγαζιά και τα σχολεία;

Ο εμβολιασμός είναι ή δεν είναι τελικά αποτελεσματική επιλογή;

Πως διασφαλίζεται η ασφάλεια της χώρας, με ποιες σχέσεις και με ποιους;

Πως, με τι μέτρα, θα αντιμετωπισθεί η παγκόσμια ενεργειακή κρίση και η ακρίβεια που φέρνει;

Με τον Πολάκη είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς. Η λογική «σε άλλα συμφωνώ και σε άλλα διαφωνώ» και μάλιστα , χωρίς αναφορά στα συγκεκριμένα σημεία διαφωνίας, μην θιγεί το στέλεχος, είναι ξεπερασμένη ανευθυνότητα.

Η θελκτική ρητορική προς το αριστερό ακροατήριο, ειδικά από κάποιους που δοκιμάσθηκαν στην εξουσία, καμαρωτοί στις φωτογραφίες δίπλα στον Τραμπ, τον Γιούνκερ και τη Μέρκελ, με όρους δεκαετίας του 70 και 80, ακούγεται γραφικότητα. Κυρίως όμως απωθεί τους κεντρώους αστούς που έχουν δεινοπαθήσει από τις εμμονές τους.

Αλλά και ο «αριστερός» ψηφοφόρος στον οποίο εστιάζουν, ειδικά ο μετριοπαθής αστός με αριστερές καταβολές και ανακλαστικά, οικογενειακά ή κοινωνικά, ζει, σήμερα, στην χώρα αυτή, με τα συγκεκριμένα προβλήματα και είναι, όπως όλοι, έντονα προβληματισμένος. Περιμένει εναλλακτικές σκέψεις, προτάσεις, λύσεις, συγκεκριμένες και εφικτές.

Η επιλογή από την αξιωματική αντιπολίτευση της πολιτικής περιχαράκωσης των «αριστερών», με την αποδοχή της «πρόσκαιρης» συρρίκνωσης των εκλογικών ποσοστών της, στο βωμό του στόχου της δεύτερης θέσης, εκτός του ότι είναι δίκοπο μαχαίρι – κακό του κεφαλιού τους - είναι πολλαπλά ζημιογόνα για την κοινωνία και τη χώρα. Στερεί από το πολιτικό σύστημα την ουσιαστική συμμετοχή σοβαρής και υπεύθυνης αξιωματικής αντιπολίτευσης, εναλλακτικής πρότασης εξουσίας, όχι μόνο με την άσκηση κριτικής στην κυβερνητική δράση, αλλά και με εποικοδομητικές προτάσεις και θέσεις. Δημιουργεί επίσης, εξ ίσου σοβαρό, στην κυβέρνηση την (ψευδ}αίσθηση έλλειψης αντιπάλου που την κάνει να χαλαρώνει, να ατονεί και να ολισθαίνει επικίνδυνα.

O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)