Ψευδολαγνεία

Προφανώς ο κ. Τσίπρας είτε διεγείρεται πολιτικά ψευδόμενος – είναι φετίχ του μάλλον - είτε πιστεύει ή ενδεχομένως γνωρίζει πως κάποιοι από τους φανατικούς δικούς του διεγείρονται, ίσως και να ηδονίζονται, με τα ψέματά του. Ίσως και τα δύο. Εξ ου και φροντίζει να τροφοδοτεί κάθε λίγο και λιγάκι τους «εξαρτημένους» από τα ψέματα οπαδούς του με την κατάλληλη δόση, για να διατηρείται ο ίδιος και να τους κρατάει σε κομματική διέγερση – εγρήγορση - εξάρτηση.

Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το σόου που έστησε, μπροστά στις κάμερες, προχθές επισκεπτόμενος «μαϊμού» «κέντρο τηλεδιοίκησης» του ΟΣΕ στη Λάρισα για να δείξει την «κακή» κατάσταση, γιαπί, και την εγκατάλειψή του από την παρούσα κυβέρνηση, ενώ αυτός υποτίθεται το διατηρούσε άριστα. Συνοδευόταν μάλιστα από έναν τέως υπάλληλο του ΟΣΕ, κομματικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στην Ξάνθη, συνταξιούχο από το 2010, με τον οποίο, ως «ειδικό», συζητούσε «σοβαρά» για το «κέντρο τηλεδιοίκησης» και το ατύχημα. Πιάστηκε όμως «στα πράσα», γιατί εκεί που πήγε ήταν το εγκαταλειμμένο «κέντρο τηλεδιοίκησης» που έχει πάψει να λειτουργεί, έχοντας μεταφερθεί αλλού, πολύ κοντά, από το καλοκαίρι του 2015, επί πρωθυπουργίας του, και λειτουργούσε κανονικά στη νέα του θέση. Δεν ήξερε, δε ρώταγε το Σπίρτζη, τον Πόντιο Πιλάτο που «ένιψε τας χείρας του», τον «άσπιλο και αμόλυντο», μέρες που είναι, υπεύθυνο υπουργό του.

Θέατρο ανάλογο με εκείνο που έπαιξε το 2019 στη Θεσσαλονίκη, μέσα σε ζωγραφισμένο σε μουσαμάδες ψεύτικο βαγόνι, για να αποδείξει πως λειτουργούσε το μετρό.

Συνέχεια της τραγικής εικόνας – αποκορύφωση του ψεύδους και της υποκρισίας - που ήταν η παρωδία συνέντευξης τύπου, μετά τη φονική φωτιά στο Μάτι.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανένας, το σκίσιμο των μνημονίων, την εικόνα του «τσολιά» Τσίπρα με το νταούλι και τους Ευρωπαίους αξιωματούχους να χορεύουν και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός.

Αν ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ένας οποιοσδήποτε Έλληνας το θέμα θα ήταν κοινωνικά αδιάφορο, αυτός θα έλεγε κι όσοι τον έκαναν παρέα θα τον άκουγαν, απολαμβάνοντας τις παρόλες του. Ανώδυνα, συνηθισμένα πράγματα.

Είναι όμως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τρίτος στην πολιτειακή ιεραρχία της χώρας, διατελέσας και επίδοξος πρωθυπουργός κι όσα λέει και κάνει έχουν άμεσες και σοβαρές επιπτώσεις στην κοινωνία ολόκληρη κι όχι μόνο στους εθισμένους στην ψευδολαγνεία που τον ακούνε με ανοιχτό το στόμα, κάποιοι μάλιστα ηδονίζονται.

Το ψέμα στο επίπεδο αυτό δεν είναι ποτέ ανώδυνο.

Στην πολιτική αποτελεί τη βάση, το υπόστρωμα, το υπόβαθρο της παραπλάνησης των πολιτών, στο ποινικό δίκαιο τη βάση της απάτης.

Το αποτέλεσμα της πολιτικής παραπλάνησης είναι πάντα οδυνηρό για τους πολίτες που είτε παραπείθονται και παραδίνουν τη διαχείριση της τύχης τους, τη διακυβέρνηση, σε κατά κανόνα ανίκανους επαγγελματίες του ψεύδους και της εξαπάτησης, είτε παρασύρονται σε άλλες ακραίες επιλογές, δημιουργώντας, συμμετέχοντας ή υποθάλποντας αναταραχή, τραμπουκισμούς, πράξεις βίας. Η βάση της πολιτικής πόλωσης και του διχασμού της κοινωνίας που οδηγείται σε λαθεμένες και επικίνδυνες επιλογές.

Ο πολιτικός οφείλει, ακόμα και όταν λέει εν γνώσει του ψέματα, να σταθμίζει τις συνέπειες και τις επιπτώσεις τους στην κοινωνία ευρύτερα και να αυτοσυγκρατείται. Ειδικά στις περιπτώσεις που ελλοχεύει κίνδυνος διχασμού, το ζήσαμε από το 2012 -15, και δημιουργούνται συνθήκες ανεξέλεγκτες και επώδυνες, πλήττεται ανεπανόρθωτα η κοινωνική συνοχή και η ίδια η χώρα.

Η χειρότερες όμως εκδοχές ψεύδους, απόδειξη αμοραλισμού, ηθικού κατήφορου και παρακμής, είναι όταν λέγεται, όπως εν προκειμένω με το τραγικό ατύχημα στα Τέμπη, για:

-καπηλεία. Για να εκμεταλλευθεί - καπηλευθεί - ο ψευδόμενος, για μικροκομματικό όφελος, καταστροφές, γεγονότα και καταστάσεις δύσκολες, τη δυστυχία και την ανησυχία των πολιτών και

-συνειδητή αποποίηση ευθυνών.

Το ψέμα όμως «έχει κοντά ποδάρια» κι «όποιος μαγειρεύει ψέματα στο πιάτο του τα βρίσκει» λέει προσφυέστατα ο λαός, εννοώντας πως το ψέμα δεν εδραιώνεται ποτέ, η αλήθεια αργά ή γρήγορα το κατατροπώνει. Δεν παύει όμως να δηλητηριάζει τους αποδέκτες του υποσυνείδητα και η ζημιά να μένει.

Ειδικά το συγκεκριμένο ψέμα με το ψεύτικο «κέντρο τηλεδιοίκησης», επειδή έκανε μπαμ, κατέπεσε αυθημερόν, έπεισε(;) μόνο τους «ψευδολάγνους» οπαδούς και δεν πρόλαβε να δημιουργήσει επικίνδυνες εντυπώσεις και καταστάσεις.

Είχε όμως μια πολύ χρήσιμη παράπλευρη ωφέλεια, «ουδέν κακό…». Υπενθύμισε στους σκεπτόμενους πολίτες, τους πολλούς, την αφερεγγυότητα, την ανευθυνότητα, την ψευδολαγνεία , τον αμοραλισμό και τον ξεπεσμό της ηγεσίας της «πρώτης φορά αριστερά», που δεν έχει ενδοιασμούς στην επιλογή μεθόδων, τα πάντα επιτρέπονται, στο βωμό κατάκτησης της εξουσίας.

Απέδειξε ειδικά στους λογικούς και μετριοπαθείς πολίτες της χώρας, την κοινωνική πλειοψηφία, πως κάποιοι είναι αμετανόητοι, δεν διδάσκονται ούτε από τα δικά τους λάθη, δεν αντιλαμβάνονται ούτε τη ζημιά που υφίστανται οι ίδιοι από τα ψέματα που λένε. Οι πολίτες αυτοί ερεθίζονται διαφορετικά – με θυμό και απέχθεια - ακούγοντας ψέματα και νοιώθοντας την προσπάθεια εξαπάτησής τους.

Η άμεση αντίδραση των πολιτών αυτών που έπαθαν, έμαθαν και «δεν τσιμπάνε» πλέον, είναι η σύγκριση και η επιλογή της αλήθειας, της συνέπειας, της ικανότητας και κυρίως του ήθους. Επιλογή που θα εκδηλωθεί σύντομα και στις μετρήσεις και στις εκλογές.

O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)