Γιώργος Δ. Ανδρέου

Φτύνω κάτω, στα γένια μου, φτύνω πάνω στα μούτρα μου.

Οι επιλογές είναι δύο βασικά:
-Να μην στηρίξουν το κόμμα τους - καταψηφίζοντας ή απέχοντας - και να εκφράσουν με τον τρόπο αυτό έμπρακτη αποδοκιμασία στη νέα ηγεσία και την επιθυμία τους να δρομολογηθούν εξελίξεις μετά τις ευωροεκλογές. Να ανοίξει ο δρόμος για νέα, ενωτική ηγεσία. Με το μυαλό, αρκετοί, στον Αλέξη Τσίπρα που θεωρούν, στην παρούσα συγκυρία, ως το μόνο ικανό να οδηγήσει την πολιτική κούρσα νικηφόρα. Αν μάλιστα ο Σύριζα δεν πετύχει το στόχο της δεύτερης θέσης οι εξελίξεις θα είναι καταιγιστικές. Η επιλογή αυτή ενισχύεται από τις εμφανίσεις της νεόκοπης ηγεσίας, που δεν χάνει ευκαιρία να επιδεικνύει με όσα λέει και κάνει, ελιτίστικη, γκλαμουρίστικη, νεοπλουτίστικη και άκρως αλαζονική συμπεριφορά, αντίθετη «στις βασικές αρχές και τη φιλοσοφία της αριστεράς». Δεν είναι δυνατόν, λένε αρκετοί, να πείσεις τους φτωχούς, το εν δυνάμει ακροατήριο της αριστεράς, πως τους νοιάζεσαι και θα τους στηρίξεις, επιδεικνύοντας πλούτο – άγνωστης μέχρι στιγμής προέλευσης - και ελιτισμό, στην προσωπική σου ζωή και την πολιτική σου εμφάνιση. Είναι ακραία αλαζονικό να «θέτεις στο περιθώριο», ευθέως, τον Αλέξη Τσίπρα, τον ιστορικό ηγέτη που έκαμε την ανανεωτική αριστερά παράταξη εξουσίας. Το απευκταίο κακό της επιλογής αυτής είναι πως έμμεσα «ανεβάζει» τον Ανδρουλάκη.
-Να στηρίξουν το κόμμα τους με στόχο τη δεύτερη θέση και εκλογικό αποτέλεσμα κοντά στο αντίστοιχο των προηγούμενων ευρωεκλογών ή και αυτό των πρόσφατων εθνικών, παρά τις αποχωρήσεις κορυφαίων στελεχών. Στηρίζουν έτσι τη νέα ηγεσία και επιλέγουν να πάνε με αυτή στις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν. Θεωρώντας πως ο Σύριζα θα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να διεκδικήσει την πρωτιά στις εθνικές εκλογές με επικεφαλής - πρωθυπουργήσιμο - τον Κασελάκη παρά με οποιονδήποτε άλλον, περιλαμβανομένου και του Αλέξη Τσίπρα.
-Τρίτη επιλογή που οδηγεί σε, μελλοντική έστω, συσπείρωση των δυνάμεων της κεντροαριστεράς, δεν διαφαίνεται στον ορατό ορίζοντα.

Δύσκολη απόφαση, που γίνεται δυσκολότερη με την διαγραφόμενη βέβαιη πολιτική κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη και σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση. Απόφαση που, σε κάθε περίπτωση, στον καναπέ το βράδυ των εκλογών, θα βρει τον (κεντρο)αριστερό ψηφοφόρο να διαχειρίζεται τη στενοχώρια και την απογοήτευση του ηττημένου.
Θα μου πείτε από πίττα που δεν τρως τι σε μέλει και αν καεί; Τίποτα όμως δεν είναι μονοσήμαντο.

Η αντιπολίτευση, ειδικά η αξιωματική, είναι βασικός πυλώνας του πολιτικού μας συστήματος και πρέπει να μπορεί να εκπληρώνει τους σκοπούς που ορίζει το Σύνταγμα:
-Να ελέγχει διαρκώς – τσιμπούρι - ενεργά και αποτελεσματικά την κυβερνητική δράση και τα πεπραγμένα, απαιτώντας νομιμότητα, εντιμότητα, διαφάνεια, αποτελεσματικότητα.
-Να αποδεικνύει ότι αποτελεί αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας (όχι κατάληψης της εξουσίας που δεν πρέπει να γίνεται κομματικός αυτοσκοπός). Να ενσαρκώνει την ελπίδα των πολιτών για καλύτερο μέλλον και προοπτική.

Η μόνη εναλλακτική διέξοδος στα διλήμματα αυτά των ψηφοφόρων της κεντροαριστεράς, και όχι μόνο, είναι να παραμερίσουν, όποιο κόμμα και αν επιλέγουν, το κριτήριο του κομματικού συμφέροντος. Η ψήφος οφείλει να είναι παρουσία και να έχει εξ ορισμού, εκ της ιερότητας και του σκοπού της, μόνο θετικό πρόσημο. Είναι όπλο του πολίτη, αμυντικό και συνάμα επιθετικό, που πρέπει να χρησιμοποιείται με κριτήριο αυτό που συμφέρει, προεχόντως, την πατρίδα, τη θέση και την προοπτική της στην Ευρώπη και τον κόσμο. Να αποφασίσουν και να επιλέξουν συμμετέχοντας, θετικά και ρεαλιστικά, για το σήμερα, το μέλλον δύσκολα προδιαγράφεται. Δεν είναι ώρα – ποτέ δεν είναι - για αρνητική ψήφο, ψήφο αγανάκτησης και αποδοκιμασίας, για προειδοποιητική αποχή και ψευτοδιλήμματα.

Σε κάθε περίπτωση - κι αυτό ισχύει για όλους τους ψηφοφόρους - ας αναζητήσουν το, κατ’ αυτούς, μη χείρον, το λιγότερο κακό, που είναι σίγουρα καλύτερο από την αρνητική θέση.






*Ο Γιώργος Δ. Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)