Τσίπρας – Δούκας, βίοι παράλληλοι

Οι πολίτες, ειδικά όσοι εξέφρασαν παντοιοτρόπως τη δυσαρέσκειά τους στον Κυριάκο – δεξιοί και κεντρώοι - τους γύρισαν επιδεικτικά την πλάτη, είτε απέχοντας, είτε επιλέγοντας, αντ’ αυτών, δεξιόστροφους θεομπαίχτες και γραφικούς. Άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου για τα κόμματα της 2ης και 3ης θέσης αλλά και η όρεξη επίδοξων σωτήρων που βιώνουν την ονείρωξη της πανηγυρικής εισόδου στου Μαξίμου και της συμμετοχής στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ.

Πρώτος και καλύτερος , γνωστή φιγούρα, ο Αλέξης Τσίπρας. Στη δική του ονείρωξη κυριαρχεί η παλινόρθωση, η ρεβάνς των πέντε (5) αλλεπάλληλων πανωλεθριών από τον Κυριάκο.
Είναι απορίας άξιο ποια συναισθήματα και ποιες ψυχοσωματικές διεργασίες πυροδοτούν οι πρόσφατες οιμωγές, η έκκληση – πρόσκληση - του κ. Τσίπρα, για «εθνική» ανάγκη συμπόρευσης της κεντροαριστεράς – υπό την ηγεσία του εννοείται - με αναφορά μάλιστα στην «δημοκρατική παράταξη»:

- Στους παλιούς συντρόφους και συναγωνιστές που διαχώρισαν τη θέση τους από τον αμερικανικών προδιαγραφών κομήτη που τους «φόρεσε» για αρχηγό - βαθύ μεξικάνικο σομπρέρο,
- Σε όσους παρέμειναν και συμπορεύτηκαν στωϊκά με τον νέο αρχηγό.
- Στους παραδοσιακά Πασόκους, ειδικά τους κεντρογενείς που, είτε εμμένουν στον πράσινο ήλιο, είτε μετοίκησαν στο Σύριζα για τη νομή της εξουσίας.
- Στους ανένταχτους δημοκρατικούς και όσους επέλεξαν την αποχή στις ευρωεκλογές που θα πρέπει να ένοιωσαν ότι κάτι τους θυμίζει το έργο, κάποιος προσπαθεί να τους δουλέψει πάλι;
- Στη μεσαία τάξη που αναθυμάται όσα υπέστη από τις ιδεοληψίες του εν λόγω και των συν αυτώ.

Στον αντίποδα ο κ. Πέτρος Δούκας.

Στα χνάρια του Αλέξη, «ελέω αρχηγού» και όχι μόνο, δήμαρχος Αθηναίων, δελφίνος του Πασόκ αλλά - δρυός πεσούσης - και της λεγόμενης «δημοκρατικής παράταξης» που φιλοδοξεί να διεμβολίσει.

Σκέφτηκε προφανώς – προπετώς - δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος να καβαλήσει το καλάμι :
{εγώ που κατάφερα και συνένωσα τον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο και κέρδισα το Δήμο Αθηναίων νικώντας το Μπακογιάννη, τουτέστιν το Μητσοτακέϊκο εν ευρεία εννοία, δικαιούμαι να είμαι ο «παράκλητος» που θα ενώσει την κεντροαριστερά που δολιχοδρομεί ανάμεσα σε τυχάρπαστους, μέτριους και ηττοπαθείς και, γιατί όχι, να είμαι αυτός που θα μπορέσω να κερδίσω και τον Κυριάκο. Εδώ έγινε πρωθυπουργός ο Τσίπρας που υπήρξε μόνο υποψήφιος στο Δήμο κι έχασε παταγωδώς τότε}.

Με τις σκέψεις αυτές, δεδομένου και του καταφανώς υπερφίαλου χαρακτήρα του, εκδηλώνοντας αγνωμοσύνη έναντι αυτού που τον ανέσυρε στο προσκήνιο από την πολιτική αφάνεια, ανάλογη με αυτή που εκδήλωσε και ο κ. Τσίπρας – βίοι παράλληλοι – έναντι του Αλέκου Αλαβάνου, έσπευσε να δηλώσει πρώτος το παρών στην διεκδίκηση της θέσης του προέδρου του Πασόκ. Σε πρώτη φάση γιατί στη συνέχεια «οραματίζεται» την υπό την ηγεσία του παλινόρθωση της κεντροαριστεράς.
Μονομαχία στο Ελ Πάσο, για τα μάτια της πολύφερνης κεντροαριστεράς και στο βάθος το Μαξίμου. Νικητής αυτός που θα κριθεί ότι μπορεί να νικήσει τον Κυριάκο. Υψηλόφρων εθνικός στόχος.

Θα πρέπει βέβαια:
-- να παραμεριστούν με «νόμιμες» ή, έστω, με «νομιμοφανείς» διαδικασίες οι υπάρχοντες αρχηγοί.

-- να πειστούν οι πολίτες, προεχόντως οι κομματικοί που συμπληρώνουν σχεδόν μια δεκαετία αντίπαλοι, να ξεχάσουν όσα ειπώθηκαν και έγιναν, να φιλιώσουν, να συνεργαστούν και να συμπήξουν μέτωπο, ομάδα, με έναν αρχηγό και στόχο την εξουσία.

-- να πειστούν οι, προβληματισμένοι με τον Κυριάκο, ανένταχτοι, να επιλέξουν έναν από αυτούς, ως τον συγκριτικά καλύτερο, ικανότερο και αποτελεσματικότερο εν δυνάμει πρωθυπουργό. Καλό κατευόδιο.

Αν και καλό θα ήταν να το ξανασκεφτούν αξιολογώντας ότι:
πρέπει να μονομαχήσουν και μεταξύ τους για να επικρατήσει ο ένας.
το παρελθόν του Αλέξη είναι πολύ πρόσφατο και εκτός από την εμπιστοσύνη των πολιτών ευρύτερα, έχασε σχετικά πρόσφατα, με τις επιλογές του και την εμπιστοσύνη των συντρόφων και συνοδοιπόρων του.

πρέπει ο Δήμαρχος να μετρήσει ρεαλιστικότερα το πολιτικό του μπόι, την απειρία και την εμβέλειά του. Άλλο ο Δήμος Αθηναίων στη τότε μάλιστα συγκυρία - πρόσωπα, καταστάσεις, λάθη, με προεξάρχουσα την αφέλεια των κεντροδεξιών, ηγεσίας και ψηφοφόρων, να παραδώσουν το Δήμο της Αθήνας σε μαθητευόμενους - κι άλλο ο οιονεί «εμφύλιος» πόλεμος στο χάος των συνιστωσών της κεντροαριστεράς.

Ο Τσίπρας, αδοκίμαστος στην άσκηση πραγματικής εξουσίας και τη διαχείριση των κοινών, έχασε μεν το Δήμο, αφήνοντας παρακαταθήκη, στην καρδιά της εθνικής αντιμνημονιακής υστερίας, το ταλέντο του στο λαϊκισμό και την άκρατη υποσχεσιολογία, αυτά όμως ξεθύμαναν, δεν πείθουν, εξ ου και αποδοκιμάστηκε εν τέλει ως πρωθυπουργός.
Ο δήμαρχος διοικεί ήδη το Δήμο έχοντας δώσει δείγματα γραφής. «Πετυχαίνοντας», παρά την κεκτημένη ταχύτητα της προηγούμενης διοίκησης, να ξεφουσκώσει την «καθηγητική του αυθεντία» σε λιγότερο από 6 μήνες.

Πρέπει να είναι προετοιμασμένοι, αμφότεροι, να αποκρούσουν τα εξ ιδίων φαρμακερά βέλη και όσα θα αρχίσουν να τους καταμαρτυρούν οι μέχρι πρότινος δικοί τους.
Ο Δήμαρχος τέλος να δικαιολογήσει πειστικά στους Αθηναίους την εγκατάλειψη του Δήμου έχοντας κατά νου πως ούτε ο μέγας Ναπολέων δεν θα κατάφερνε να διοικεί το μεγαλύτερο Δήμο της χώρας και να είναι παράλληλα αρχηγός πολιτικού κόμματος εξουσίας. Εκτός και αν θεωρεί εαυτόν…
Βούτυρο εν τέλει στο ψωμί του Κυριάκου.

Γιώργος Δ. Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)