Δείχνει να μαρσάρει

Με παρεμβάσεις, του πανταχού παρόντος πρωθυπουργού κυρίως, που φαίνεται να κατανοεί τα μηνύματα που στέλνουν οι πολίτες, ειδικά όσοι τον έχουν στηρίξει.

Οι πολίτες αυτοί, το υγιέστερο - αληθώς προοδευτικό - τμήμα της κοινωνίας, που βλέπει μπροστά, το μέλλον, την εργασία, την ανάπτυξη, την προκοπή αισθάνεται την επιτάχυνση και δειλά - δειλά αρχίζει να ενθαρρύνει την προσπάθεια, επανακάμπτοντας, από την αμφισβήτηση στη στήριξη.

Πολλώ μάλλον βλέποντας:

- Τις συνθήκες στο παγκόσμιο σκηνικό να απαιτούν στιβαρή διακυβέρνηση με ξεκάθαρη άποψη για την θέση της χώρας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Με την Ευρώπη και τον πολιτισμένο δημοκρατικό κόσμο.
- Τις ανιστόρητες και επικίνδυνες θέσεις και τοποθετήσεις, το μαξιμαλισμό και το λαϊκισμό, των κομμάτων της αντιπολίτευσης - συλλήβδην - για τα εθνικά θέματα, την οικονομία, την άμυνα, την ασφάλεια της χώρας.
- Την κλιματική αλλαγή και τις συνακόλουθες θεομηνίες στην Ευρώπη και τον κόσμο όλο και την αστεία κριτική και αυτοπροβολή της αντιπολίτευσης, ως ικανής και αποτελεσματικής εναλλακτικής πρότασης αντιμετώπισης των πρωτοφανούς έντασης φυσικών φαινομένων.
- Την ανυπαρξία, επιβεβαιωμένη από τα αποτελέσματα των εσωκομματικών διαδικασιών, σοβαρής εναλλακτικής πρότασης και προοπτικής.

Βλέπει, ακούει, αισθάνεται κι επιλέγει να στηρίξει την προσπάθεια της κυβέρνησης.

Το θέμα είναι να μην εφησυχάσουν. Να μην κατεβάσουν τη μηχανή στο ρελαντί, νοιώθοντας ότι η διακυβέρνηση «ρολάρει» στον κατήφορο της ανυπαρξίας σοβαρής πολιτικής αμφισβήτησης. Να συνεχίσουν πλησίστιοι, πρόσω και ολοταχώς.

Αντίπαλός της κυβέρνησης δεν είναι η αντιπολίτευση - επικίνδυνα ελλιπής, έως αμελητέα . Αντίπαλος είναι:

- Τα προβλήματα των πολιτών, μεγάλα και μικρά.
- Η στασιμότητα, ο συντηρητισμός, η ρουτίνα της απλής διαχείρισης. Η λογική «μη θίγετε τα κακώς κείμενα». Ο κακός εαυτός των Ελλήνων, ο ραγιαδισμός, τα κολλήματα, οι αγκυλώσεις.

- Η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, της εξίσωσης προς τα κάτω, της εξάρτησης από το κράτος (μπήκε το παιδί στην Ολυμπιακή παίρνει εξακόσιες χιλιάδες και κάθεται – ήταν εθνικός κοινωνικός στόχος παλαιότερα).
- Ο εκσυγχρονισμός των θεσμικών δομών, ειδικά του κράτους σε όλες τις μορφές του.
- Οι εθνικές υποδομές
- Η δημιουργία αξιοπρεπούς κοινωνικής ομπρέλας.

Αντίπαλοι δύσκολοι, επίμονοι, απαιτητικοί, προβληματικοί για δεκαετίες.

Αντίπαλοι που απαιτούν διαρκή εγρήγορση και ετοιμότητα, καλή φόρμα, κυρίως όμως φαντασία και όραμα. Προσπάθεια στα όρια των ανθρωπίνων δυνατοτήτων.

Αντίπαλοι που απαιτούν ομάδα, στελέχωση, συνεργάτες με ατομικές δυνατότητες για επιδόσεις πολύ πάνω από το μέτριο. Υπάρχουν, και ανάμεσα στους λεγόμενους «δικούς μας». Κυρίως όμως υπάρχουν στην κοινωνία, στην πραγματική ζωή, στον ιδιωτικό τομέα. Στελέχη ικανά, δυναμικά, καταρτισμένα, έμπειρα, φιλόδοξα. Που μπορούν να σχεδιάζουν, να εκτελούν, να κινούνται ταχύτατα και αποτελεσματικά.

Είναι πρώτη προτεραιότητα για τον πρωθυπουργό:

- Η επαναξιολόγηση της ομάδας, από μηδενική βάση χωρίς κομματικές δεσμεύσεις και εκπτώσεις. Με «τεστ κοπώσεως» – υπάρχουν μέθοδοι - στην ταχύτητα ανταπόκρισης και απόδοσης, την προσήλωση στο στόχο, τη φαντασία, το όραμα. Η πρόσφατη αξιολόγηση για επιλογή Γενικών Γραμματέων είναι βήμα στη σωστή κατεύθυνση.
- Η δημιουργία ελκυστικού περιβάλλοντος – ειδικά στις αμοιβές - για την προσέλκυση των ικανών, των κατάλληλων, των αρίστων, με καθαρά αξιολογικά κριτήρια. Το κράτος, ειδικά στις θέσεις αιχμής, για να τρέξει χρειάζεται μηχανή να μπορεί να μαρσάρει. Δεν είναι πάρκο αναψυχής να βολτατζάρουν βολεμένοι.
- Η διαρκής επαγρύπνηση και ο έλεγχος πεπραγμένων. Όσοι αδυνατούν ή δεν θέλουν να παρακολουθήσουν ξέφρενους ρυθμούς να κατεβούν από το τραίνο.

Ειδικά για τον πρωθυπουργό , όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, μοναδικός αντίπαλος είναι η ιστορία, η υστεροφημία – μια θέση στο πάνθεον των μεταρρυθμιστών.

Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)