Γιώργος Δ. Ανδρέου

Συνοδεύοντας την κριτική του με αήθεις χαρακτηρισμούς και απρόκλητη προσωπική επίθεση στον κ. Τασούλα, τον οποίο σημειωτέον είχε ψηφίσει για Πρόεδρο της Βουλής. Προφανώς γιατί αποφάσισε ο πρωθυπουργός, χωρίς να τους ρωτήσει (!!!). Με προσχηματική δικαιολογία την απαίτηση «συναίνεσης», καραμέλα που πιπιλίζουν όταν τους βολεύει – οι, υποτίθεται, «προοδευτικοί» της λεγόμενης «δημοκρατικής παράταξης». Συναίνεση με σκαιότατες σε κάθε ευκαιρία προσωπικές επιθέσεις κατά του πρωθυπουργού - υπηρέτη συμφερόντων κλπ - και απόρριψη «μετά βδελυγμίας» κάθε προοπτικής κυβερνητικής συνεργασίας μαζί του, αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία στο μέλλον.

(Είναι μεγάλη υποκρισία και ιστορική ανακρίβεια η επίκληση του δήθεν «εθίμου συναίνεσης» να εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας από διαφορετική πολιτική παράταξη και ιδεολογία από την Κυβερνώσα. Η αλήθεια είναι πως, εκτός από τους τρεις πρώτους Προέδρους – Μιχαήλ Στασινόπουλο, Κων/νο Τσάτσο και Κωνσταντίνο Καραμανλή - όλοι οι υπόλοιποι – ένας προς έναν επιλέγονταν από τους εκάστοτε κυβερνώντες με κυρίαρχη σκοπιμότητα την αποφυγή εκλογών στις οποίες οδηγούνταν η χώρα, πριν τροποποιηθεί η σχετική διάταξη του Συντάγματος, αν δεν εκλεγόταν πρόεδρος με 180 ψήφους. Όλοι ανεξαιρέτως, περιλαμβανομένου και του κ. Τασούλα, για τον οποίο όποιος δεν αντιλαμβάνεται και δεν αποδέχεται τη σκοπιμότητα υπόδειξής του για τη χώρα και την πορεία της, καλό θα είναι να προβληματισθεί λίγο παραπάνω, μήπως καταλάβει κάτι).

Όφειλε πάντως ο συγκεκριμένος βουλευτής, που ως τηλεοπτικός σχολιαστής εμφανιζόταν εξαιρετικά μετριοπαθής – σιγανοπαπαδιά - να γνωρίζει και να αποδέχεται πως ο Πρωθυπουργός έχει από το Σύνταγμα, ex officio και ως αρχηγός του μακράν μεγαλύτερου κόμματος, απεριόριστο και αναφαίρετο δικαίωμα να επιλέγει ποιόν θα προτείνει στη Βουλή για την Προεδρία. Δικαίωμα που του έχει δώσει το 41% των πολιτών που τον επέλεξαν Κυβερνήτη και μαζί με τους βουλευτές της παράταξής του στηρίζουν την επιλογή αυτή.

Έχει συνεπώς δικαίωμα να απαντήσει σκληρά και κάθετα στον κάθε Δουδωνή και στους λοιπούς φαύλους και υποκριτές προς κάθε κατεύθυνση, ότι αυτόν έκρινε κατάλληλο και επέλεξε ( άστε ντούα) – νισάφι πια με την ανοχή της υποκρισίας.

Θα ήταν σύμπτωμα γραφικότητας ο συγκεκριμένος αν δεν επιβεβαίωνε την υπεροψία και τη νοοτροπία της παράταξής του, που «κουβαλάνε» πολλά στελέχη της, κολλημένοι στα περασμένα μεγαλεία. Νοοτροπία που ενισχύθηκε από τη συγκυριακή «κατάκτηση» του θώκου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ελέω βλακείας και ανικανότητας του Σύριζα.

Προφανώς δεν έχουν καταλάβει τίποτα - μυρωδιά δεν έχουν πάρει - από τις διεργασίες στην κοινωνία και ειδικά στο μεσαίο χώρο που φιλοδοξούν να προσελκύσουν. Πολλοί δυστυχώς. Εκτός από τον – παλαιάς κοπής – αρχηγό και τους γραφικούς τύπου Δούκα, Κατρίνη κλπ, εσχάτως προσχώρησαν στο κόλλημα του «κεντροαριστερού μετώπου» και κάποιοι που «το έπαιζαν» εκσυγχρονιστές και φιλελεύθεροι, τύπου Γερουλάνου. Ανάλογη τακτική επιλέγει εσχάτως και η οψίμως επανακάμψασα, μετά την αδυναμία βολέματος στην παγκόσμια τράπεζα, κ. Διαμαντοπούλου. Δείχνει να μην έχει συνειδητοποιήσει πως η συντριπτική πλειοψηφία όσων την ψήφισαν, δεν πήγαν τη δεύτερη Κυριακή μετά τον αποκλεισμό της, γιατί δεν είναι και δεν θα ήταν ούτε στις εθνικές εκλογές με το Πασόκ. Ήταν αστοί (νέο)δημοκράτες που ανησυχούν ακούγοντας τις αρλούμπες για κεντροαριστερή «προοδευτική» συγκυβέρνηση, επανάκαμψη δηλαδή «από το παράθυρο» των μαθητευόμενων μάγων του Σύριζα. Την ψήφισαν με την φρούδα, όπως αποδείχθηκε, ελπίδα ότι θα εκλεγόταν στην ηγεσία του «δεύτερου πόλου» φωνή ρεαλισμού, λογικής και σύνεσης που δεν θα επιτρέψει να μπει η χώρα σε περιπέτειες. Δυστυχώς διαψεύστηκαν.

Επιβεβαιώνεται με όλα αυτά ότι στην παγκόσμια συγκυρία, ειδικά με την στροφή των πολιτών σε ακραίες και απρόβλεπτες επιλογές ηγεσιών, είναι ευχής έργο και προνόμιο η ασφαλής, ξεκάθαρη και σταθερή, χωρίς κλυδωνισμούς και ταλαντεύσεις πορεία της δικής μας χώρας.

Όσο δε στο πολιτικό τούνελ δεν διαφαίνεται ούτε εναλλακτική αξιόπιστη πρόταση ηγεσίας, ούτε συγκεκριμένες μελετημένες, λογικές, ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις, δεν μένει παρά να ευχηθούμε στον πρωθυπουργό να συνεχίσει τη μοναχική πορεία του με σωφροσύνη, μεταρρυθμιστική φαντασία και περισσότερη τόλμη. Δυστυχώς πρέπει – μη προσδοκώντας βοήθεια από την αντιπολίτευση - να εξακολουθεί να αποφασίζει κατά βούληση, και καλά θα κάνει. Έχοντας απέναντί του μόνο τα προβλήματα. Αυτούς που δεν θέλουν να λύνονται για να μπορούν να γκρινιάζουν, αυτό ξέρουν καλά - κοράκια που κρώζουν πεινασμένα για εξουσία - δεν αξίζει τον κόπο ούτε να ακούει.

Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)