Γιώργος Δ. Ανδρέου

Να ξεχνούν όμως όσα έγιναν από το 2010 -18, τον κίνδυνο που διέτρεξε η χώρα, μόνο φυσιολογικό δεν είναι. Φωτογραφία της στιγμής χαρακτηρίζουν τις δημοσκοπήσεις οι πολιτικοί αναλυτές.

Φωτογραφία μηνός Μαρτίου, σωτηρίου έτους 2025:

Δεύτερο κόμμα στις επιλογές των πολιτών η Πλεύση «Ελευθερίας» της κ. Κωνσταντοπούλου.

Τέταρτη η Ελληνική Λύση του κ. Βελόπουλου.

Πλήρης κατάρρευση των αποκομμάτων του Σύριζα,

Υποχώρηση στην τρίτη θέση του Πασόκ του κ. Ανδρουλάκη.

Το εμμονικό ΚΚΕ πέμπτο, ασθμαίνοντας.

Σταθερή υποχώρηση της Κυβερνητικής παράταξης στα ποσοστά των Ευρωεκλογών

Το 63% των ερωτηθέντων θεωρεί σοβαρότερο θέμα το ατύχημα των Τεμπών από την καθημερινότητα των πολιτών.

Ο κ. Κοτζιάς και η κ. Ακρίτα θέλουν πρωθυπουργό την κ. Καρυστινού.

Οσμή κλίματος 2010-2011 ή συλλογική εθνική παράκρουση;

Προφανώς δεν αντιλαμβάνονται τα λεγόμενα συστημικά κόμματα και οι πολιτικοί, κάποιοι σοβαροί τουλάχιστον, πως η πλειοδοσία στο μηδενισμό, η συστηματική καλλιέργεια διχαστικού κλίματος, ο άκρατος λαϊκισμός, η παροχολογία είναι δρόμος κατηφορικός, εύκολος, γλιστράει, αλλά οδηγεί κατευθείαν στο γκρεμό. Δεν έχουν μετά από τόσα χρόνια συνειδητοποιήσει πως το σύνθημα που ουσιαστικά ευνοούν με τη στάση τους «να καεί, να καεί το μπορντέλο η βουλή» θα κάψει και τους ίδιους.

Άρχισαν να φαίνονται, κ.κ. Ανδρουλάκη, Φάμελλε, Χαρίτση, εισπράττετε, τις συνέπειες της αδιέξοδης τακτικής σας. Ο οξύς διχαστικός λόγος, η πλειοδοσία στην παροχολογία, τα Ζάππεια, τα προγράμματα Θεσσαλονίκης, ο αμοραλισμός, οι Σαμαράδες και οι Τσιπροκαμένοι, η σπέκουλα επί παντός επιστητού, απομακρύνει και από εσάς πολλούς πολίτες και τους οδηγεί σε ανατρεπτικές, κατεδαφιστικές, επικίνδυνες επιλογές. Τρελαμένοι για εξουσία τυφλώνεστε σε βαθμό που δεν βλέπετε ούτε το πολιτικό σας συμφέρον; Για τη χώρα, ούτε λόγος.

Από την άλλη, οι εύπιστοι και παρορμητικοί πολίτες, ξεχνούν. Παρερμηνεύουν τις επιθυμίες και τα συναισθήματά τους, ως προβληματισμό και δήθεν λογική προσέγγιση. Ξεχνούν το καλοκαίρι του 2015 που η χώρα βρέθηκε στο κατώφλι της πόρτας εξόδου από την Ευρώπη. Την δεύτερη (!!!) στις προτιμήσεις τους σήμερα, να εμποδίζει εσκεμμένα τη συνεδρίαση της Βουλής, Πρόεδρος τρομάρα μας, να μην ψηφιστεί ο νόμος για την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη, το τρίτο αχρείαστο μνημόνιο. Ξέχασαν γρήγορα την υπερδεκαετή οικονομική κρίση, τη στασιμότητα, την ανεργία, τα μνημόνια, τις κλειστές τράπεζες.

Δε βλέπουν το διεθνή περίγυρο, τις απρόβλεπτες αναταράξεις και εξελίξεις, στην Αμερική, την Ευρώπη, τον κόσμο όλο. Την όσο ποτέ άλλοτε ανάγκη στιβαρής και ικανής διακυβέρνησης.

Επιμένουν να παίζουν με τη φωτιά. Το «δις εξαμαρτείν»…

Και καλά οι λεγόμενοι αντισυστημικοί, οι απογοητευμένοι από τον συντηρητισμό, την κωλοτούμπα και την αποσύνθεση του Σύριζα. Αυτοί που αναζητούν λύσεις ανατρεπτικές, ηγεσία επιθετική, «ασυμβίβαστη», που τους απωθεί η λογική και τους ικανοποιούν οι κοινωνιοπαθητικές εκρήξεις. Αυτοί που αδιαφορούν για την θέση της χώρας στην Ευρώπη, για την οικονομία, την ασφάλεια, την παιδεία, την προκοπή.

Οι υπόλοιποι; Το 65% που απαντάει σταθερά ότι θέλει τη χώρα στην ενωμένη Ευρώπη και το δυτικό δημοκρατικό κόσμο; Δεν βλέπουν, δεν αντιλαμβάνονται πως ρίχνουν νερό στο μύλο της αποσταθεροποίησης, της ανωμαλίας και της οπισθοδρόμησης; Δεν νοιώθουν πως παρασύρονται από ψευδεπίγραφα συνθήματα γκεμπελικής λογικής; Δεν σταθμίζουν, αξιολογούν, ιεραρχούν με λογική την κατάσταση της χώρας, τη διεθνή συγκυρία, τα δεδομένα, τους στόχους; Την ανεπανόρθωτη ζημιά που καραδοκεί; Τι θέλουν εν τέλει, πως και ποιον;

Αν κι αυτοί νομίζουν πως με πρωταγωνιστές τη Ζωή - οι «αριστεροί» - και τον Βελόπουλο - «οι δεξιοί» - θα λυθούν ως δια μαγείας τα προβλήματα εκατονταετιών, θα προοδεύσει η χώρα, θα αποδίδεται δικαιοσύνη και θα ευημερούν, ας στοιχηθούν από τώρα, και δημοσκοπικά, πίσω και δίπλα τους. Να τους σπρώξουν ακόμα ψηλότερα, να αποκτήσουν δυναμική κυβερνησιμότητας. Να αναδειχθούν σε μελλοντικό δίπολο εξουσίας.

Να μην κρύβονται στους αναποφάσιστους και τους προβληματισμένους. Στο λίκνο της δημοκρατίας, την αρχαία Αθήνα, η αναποφασιστικότητα, να μην παίρνεις ξεκάθαρη θέση στα κοινά και τα εθνικά διλλήματα, ήταν δειλία και ποινικό αδίκημα.