Οι Μίζεροι, οι Άθλιοι και οι Αφελείς (Miserabile)
11.04.2020
09:22
Δεν έφτανε ο φόβος και η αγωνία για το αύριο, την εξέλιξη της πανδημίας και τις συνέπειες της στην υγεία και την οικονομία, παγκόσμια, εθνική αλλά και προσωπική - οικογενειακή. Δεν έφτανε η καραντίνα, ο εγκλεισμός και η τρομολαγνεία κάποιων ΜΜΕ.
Έχουμε από πάνω και τους μίζερους, τους κακομοίρηδες, τους άθλιους, αλλά και τους αφελείς, να δυσκολεύουν την κατάσταση. Μέσο, μοχλός, όπλο και εργαλείο τους, το διαδίκτυο.
Η μιζέρια λέξη από τα λατινικά και η αθλιότητα ελληνικότατη, χαρακτηρίζουν νοοτροπίες, συμπεριφορές και πρόσωπα. Κακομοιριά, απαισιοδοξία, γκρίνια, τσιγκουνιά λέει το λεξικό στο σχετικό λήμμα για τη μιζέρια. Στο μυαλό, στην καρδιά, στη νοοτροπία. Απουσία ηθικών αρχών, ανήθικη και κακοήθης συμπεριφορά, αναφέρει αντίστοιχα για την αθλιότητα.
Ας τους κατατάξουμε όλους, με επιείκεια, με βάση τη συμπεριφορά και νοοτροπία, κάτω από την Ιταλική λέξη Miserabιle.
Με τοποθετήσεις τους, μεσούσης της πανδημίας, οι miserabile, κινούμενοι κατά κανόνα με δόλο, αποβλέποντας σε ίδιο συμφέρον:
- Εφευρίσκουν, κατασκευάζουν, δημοσιοποιούν και διακινούν δήθεν επιστημονικές απόψεις και ευφάνταστα σενάρια, για ιδιοτέλεια και διαπλοκές, σε απίθανες εκδοχές, εφάμιλλες διάσημων σκηνοθετών.
- Τροφοδοτούν συστηματικά την κοινωνία με ακατάσχετη φημολογία, συνωμοσιολογία, ψέματα, fake news, γκρίνια, μικρότητα, μικροπρέπεια και κακία. Αποφορά.
- προκαλούν στους πολίτες αμφισβήτηση για την ορθότητα των επιλογών και των εντολών της επιστημονικής και πολιτικής ηγεσίας της χώρας και της ανθρωπότητας ολόκληρης, δημιουργούν απαισιοδοξία και προτρέποντας σε ανυπακοή στα επίσημα μέτρα πρόληψης της πρωτοφανούς υγειονομικής επίθεσης που δέχεται η ανθρωπότητα, βάζουν ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της χώρας.
Χειροτερεύουν έτσι, βρίσκοντας ευήκοο ους και εύκολο ακροατήριο, στους πάσης φύσεως αφελείς, τις ήδη δύσκολες συνθήκες που βιώνουν οι πολίτες , θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την τύχη και το μέλλον της χώρας.
Δυστυχώς οι miserabile εκπορεύονται από όλα τα μήκη και τα πλάτη της κοινωνίας.
Πρώτα είναι κάποια επώνυμα, κατά κανόνα υπερτιμημένα, πολιτικά και κομματικά στελέχη, που διετέλεσαν, ωιμέ, διαχειριστές της τύχης της χώρας. Που , είτε παραμερισμένοι από την πρόσφατη ιστορία επιλέγουν τον τρόπο αυτό για να κάνουν αισθητή την προσωπική τους παρουσία στο προσκήνιο , είτε ενεργούν κατ’ εντολή για να συντηρήσουν στην επιφάνεια τους κομματικούς φορείς που υπηρετούν, μέσω των οποίων ευελπιστούν σε πρόσβαση στην πολυπόθητη εξουσία (αν και εν προκειμένω οι δυνατότητές τους υπολείπονται καταφανώς των αναγκών του πολέμου αυτού, που είναι πόλεμος ουσίας και έργων και όχι φανφάρας).
Δεύτεροι, αν και οι πιο επικίνδυνοι, οι «επιστήμονες».
Που είτε επειδή, αν και θα επιθυμούσαν διακαώς, δεν περιελήφθησαν στην επίσημη ομάδα που λαμβάνει τις αποφάσεις και συμβουλεύει την πολιτική ηγεσία για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσει την πανδημία, στερούμενοι της πολυπόθητης εξ αυτού δημοσιότητας και προβολής, την οποία αναζητούν με τον τρόπο αυτό , είτε επειδή έτσι βρίσκουν εύκολο βήμα επαγγελματικής προβολής. Ίδιας βαρύτητας τα παράνομα κίνητρα και στις δύο περιπτώσεις.
Υπάρχει όμως και μια τρίτη κατηγορία, οι κομματικά και ιδεολογικά κολλημένοι, επιστήμονες ή μη, σε παρατάξεις προσκολλημένες, ακόμα, σε αναχρονιστικές και παρηκμασμένες πολιτικές ορθοδοξίες, ένθεν κι εκείθεν. Είναι δίλημμα αν αυτοί πρέπει να καταταγούν στους miserabile ή επιεικώς στους αφελείς. Πάντως, αν και με ελαφρύτερο δόλο το ζημιογόνο αποτέλεσμα της συμπεριφοράς τους είναι εξίσου σοβαρό.
Όλοι αυτοί , με την αυθεντία, υποτίθεται, της επιστημοσύνης ή της πολιτικής εμπειρίας , εκφράζουν , δημόσια και όχι στα οικεία όργανα, «βαθυστόχαστες απόψεις και αναλύσεις», αμφισβητώντας δημόσια όχι μόνο τους συναδέλφους τους αλλά και τις θέσεις και επιλογές της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας. Αυτές στις οποίες στηρίζονται τα μέτρα πρόληψης και προστασίας παγκοσμίως.
Είναι πρόσωπα επικίνδυνα γιατί , με το τουπέ και τον αέρα της δήθεν επιστημοσύνης και εμπειρίας, πείθουν και παρασύρουν ευκολότερα τους ευφάνταστους αφελείς. Που χωρίς αυτούς που είναι και οι περισσότεροι θα παρέμειναν ανύπαρκτοι και οικτρή μειοψηφία. Τους αφελείς στους οποίους συγκαταλέγονται:
- Οι καχύποπτοι και οι ευφάνταστοι που αρέσκονται στη συνωμοσιολογία για οργανωμένες διεθνείς συμμορίες των μονοπωλίων και του καπιταλισμού και των διαφόρων επιφανών συνωμοτών τύπου Σόρος, Μπιλ Γκεϊτς και άλλων κεφαλαιοκρατών, που βυσσοδομούν στοχεύοντας να αρπάξουν και να ελέγξουν τον πλούτο και τους πολίτες της χώρας με μικροτσιπάκια με τη μορφή εμβολίου. Και άλλα ευτράπελα.
- Αυτοί που πίστευαν, κάποιοι πιστεύουν ακόμα, πως θα τους εξοφλήσει το δάνειο ο απατεώνας με τα ομόλογα και ότι μας ψεκάζουν αεροπλάνα, με τους υδρατμούς που αφήνουν και διαγράφονται στον ουρανό.
- Οι ακραία θρησκόληπτοι δίπλα – δίπλα με τους (υπέρ) εθνικιστές που αν και είναι εμφανέστατο αρνούνται να δουν τα ολέθρια αποτελέσματα των πολιτικών τους ομοϊδεατών στο διεθνές στερέωμα.
- Οι οπαδοί του πανταχόθεν λαϊκισμού.
- Οι από χαρακτήρα ξερόλες και αμφισβητίες των πάντων. Οι εναγωνίως αναζητούντες δικαιολόγηση της προσωπικής τους αποτυχίας. Οι εκζητούντες παντοιοτρόπως προβολή. Οι βλάκες. Και άλλοι πολλοί.
Μεγάλο το ακροατήριο οι αφελείς. Εδώ και δεκαετίες άλλωστε εκλέγουν εκπροσώπους και στο εθνικό κοινοβούλιο. Το γνωρίζουν οι miserabile και το εκμεταλλεύονται δεόντως. Έδαφος γόνιμο για τον σπόρο της αμφισβήτησης, του μηδενισμού και του πανταχόθεν λαϊκισμού. Της αυτοκαταστροφής εν τέλει.
Το μόνο φάρμακο, που περιορίζει για την ώρα όλους αυτούς σε μικρή μειοψηφία, είναι ο φόβος του ιού και οι συνέπειές του σε άλλες μεγάλες χώρες, δίπλα μας. Οι περισσότεροι, αν και πολεμοχαρείς , τρέμουν και περιορίζουν την αμφισβήτηση στα λόγια, κλεισμένοι στο σπίτι, πρώτοι από όλους, μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή. Επαναστάτες του γλυκού νερού. Διασπείρουν όμως τον ιό της αμφιβολίας και της ανυπακοής. Οι ελάχιστοι, εξ ίσου αφελείς, έξω από τον Ευαγγελισμό προχθές, που πιστεύουν πως χωρίς τη δική τους διαμαρτυρία, καμιά 30αριά ήταν δεν ήταν, δεν θα ενισχυθεί το ΕΣΥ, επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Το θετικό όμως για την ώρα είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας αποδέχεται και πειθαρχεί στη φωνή της λογικής και της επιστήμης. Ο φόβος και ο κίνδυνος είναι πως όλοι αυτοί, οι miserabile, και οι εν δυνάμει οπαδοί τους, οι πάσης φύσεως αφελείς, καραδοκούν. Περιμένουν να αντεπιτεθούν μαζικά την ώρα που θα αρχίσουν να χαλαρώνουν τα μέτρα.
Κι αν όλα πάνε καλά, στα μέτωπα της υγείας και της κοινωνίας, η αντεπίθεση θα είναι ανεπαίσθητη και ανώδυνη. Αν όμως, απευκταίο, κάτι στραβώσει, όπως ανερυθρίαστα ευελπιστούν και μάλιστα φτάνουν να το εύχονται δημόσια κάποιοι επώνυμοι, αθλιότατοι των αθλίων, οι συνέπειες μπορεί να είναι ανεξέλεγκτες. Χρέος συνεπώς όλων, και της πολιτείας, να οχυρώσουμε και να προστατεύσουμε , από τώρα, την κοινωνία από όλους αυτούς, καταγγέλλοντάς τους δημόσια σε πρώτη φάση.
Ο Γιώργος Ανδρέου είναι Δικηγόρος
Η μιζέρια λέξη από τα λατινικά και η αθλιότητα ελληνικότατη, χαρακτηρίζουν νοοτροπίες, συμπεριφορές και πρόσωπα. Κακομοιριά, απαισιοδοξία, γκρίνια, τσιγκουνιά λέει το λεξικό στο σχετικό λήμμα για τη μιζέρια. Στο μυαλό, στην καρδιά, στη νοοτροπία. Απουσία ηθικών αρχών, ανήθικη και κακοήθης συμπεριφορά, αναφέρει αντίστοιχα για την αθλιότητα.
Ας τους κατατάξουμε όλους, με επιείκεια, με βάση τη συμπεριφορά και νοοτροπία, κάτω από την Ιταλική λέξη Miserabιle.
Με τοποθετήσεις τους, μεσούσης της πανδημίας, οι miserabile, κινούμενοι κατά κανόνα με δόλο, αποβλέποντας σε ίδιο συμφέρον:
- Εφευρίσκουν, κατασκευάζουν, δημοσιοποιούν και διακινούν δήθεν επιστημονικές απόψεις και ευφάνταστα σενάρια, για ιδιοτέλεια και διαπλοκές, σε απίθανες εκδοχές, εφάμιλλες διάσημων σκηνοθετών.
- Τροφοδοτούν συστηματικά την κοινωνία με ακατάσχετη φημολογία, συνωμοσιολογία, ψέματα, fake news, γκρίνια, μικρότητα, μικροπρέπεια και κακία. Αποφορά.
- προκαλούν στους πολίτες αμφισβήτηση για την ορθότητα των επιλογών και των εντολών της επιστημονικής και πολιτικής ηγεσίας της χώρας και της ανθρωπότητας ολόκληρης, δημιουργούν απαισιοδοξία και προτρέποντας σε ανυπακοή στα επίσημα μέτρα πρόληψης της πρωτοφανούς υγειονομικής επίθεσης που δέχεται η ανθρωπότητα, βάζουν ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της χώρας.
Χειροτερεύουν έτσι, βρίσκοντας ευήκοο ους και εύκολο ακροατήριο, στους πάσης φύσεως αφελείς, τις ήδη δύσκολες συνθήκες που βιώνουν οι πολίτες , θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την τύχη και το μέλλον της χώρας.
Δυστυχώς οι miserabile εκπορεύονται από όλα τα μήκη και τα πλάτη της κοινωνίας.
Πρώτα είναι κάποια επώνυμα, κατά κανόνα υπερτιμημένα, πολιτικά και κομματικά στελέχη, που διετέλεσαν, ωιμέ, διαχειριστές της τύχης της χώρας. Που , είτε παραμερισμένοι από την πρόσφατη ιστορία επιλέγουν τον τρόπο αυτό για να κάνουν αισθητή την προσωπική τους παρουσία στο προσκήνιο , είτε ενεργούν κατ’ εντολή για να συντηρήσουν στην επιφάνεια τους κομματικούς φορείς που υπηρετούν, μέσω των οποίων ευελπιστούν σε πρόσβαση στην πολυπόθητη εξουσία (αν και εν προκειμένω οι δυνατότητές τους υπολείπονται καταφανώς των αναγκών του πολέμου αυτού, που είναι πόλεμος ουσίας και έργων και όχι φανφάρας).
Δεύτεροι, αν και οι πιο επικίνδυνοι, οι «επιστήμονες».
Που είτε επειδή, αν και θα επιθυμούσαν διακαώς, δεν περιελήφθησαν στην επίσημη ομάδα που λαμβάνει τις αποφάσεις και συμβουλεύει την πολιτική ηγεσία για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσει την πανδημία, στερούμενοι της πολυπόθητης εξ αυτού δημοσιότητας και προβολής, την οποία αναζητούν με τον τρόπο αυτό , είτε επειδή έτσι βρίσκουν εύκολο βήμα επαγγελματικής προβολής. Ίδιας βαρύτητας τα παράνομα κίνητρα και στις δύο περιπτώσεις.
Υπάρχει όμως και μια τρίτη κατηγορία, οι κομματικά και ιδεολογικά κολλημένοι, επιστήμονες ή μη, σε παρατάξεις προσκολλημένες, ακόμα, σε αναχρονιστικές και παρηκμασμένες πολιτικές ορθοδοξίες, ένθεν κι εκείθεν. Είναι δίλημμα αν αυτοί πρέπει να καταταγούν στους miserabile ή επιεικώς στους αφελείς. Πάντως, αν και με ελαφρύτερο δόλο το ζημιογόνο αποτέλεσμα της συμπεριφοράς τους είναι εξίσου σοβαρό.
Όλοι αυτοί , με την αυθεντία, υποτίθεται, της επιστημοσύνης ή της πολιτικής εμπειρίας , εκφράζουν , δημόσια και όχι στα οικεία όργανα, «βαθυστόχαστες απόψεις και αναλύσεις», αμφισβητώντας δημόσια όχι μόνο τους συναδέλφους τους αλλά και τις θέσεις και επιλογές της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας. Αυτές στις οποίες στηρίζονται τα μέτρα πρόληψης και προστασίας παγκοσμίως.
Είναι πρόσωπα επικίνδυνα γιατί , με το τουπέ και τον αέρα της δήθεν επιστημοσύνης και εμπειρίας, πείθουν και παρασύρουν ευκολότερα τους ευφάνταστους αφελείς. Που χωρίς αυτούς που είναι και οι περισσότεροι θα παρέμειναν ανύπαρκτοι και οικτρή μειοψηφία. Τους αφελείς στους οποίους συγκαταλέγονται:
- Οι καχύποπτοι και οι ευφάνταστοι που αρέσκονται στη συνωμοσιολογία για οργανωμένες διεθνείς συμμορίες των μονοπωλίων και του καπιταλισμού και των διαφόρων επιφανών συνωμοτών τύπου Σόρος, Μπιλ Γκεϊτς και άλλων κεφαλαιοκρατών, που βυσσοδομούν στοχεύοντας να αρπάξουν και να ελέγξουν τον πλούτο και τους πολίτες της χώρας με μικροτσιπάκια με τη μορφή εμβολίου. Και άλλα ευτράπελα.
- Αυτοί που πίστευαν, κάποιοι πιστεύουν ακόμα, πως θα τους εξοφλήσει το δάνειο ο απατεώνας με τα ομόλογα και ότι μας ψεκάζουν αεροπλάνα, με τους υδρατμούς που αφήνουν και διαγράφονται στον ουρανό.
- Οι ακραία θρησκόληπτοι δίπλα – δίπλα με τους (υπέρ) εθνικιστές που αν και είναι εμφανέστατο αρνούνται να δουν τα ολέθρια αποτελέσματα των πολιτικών τους ομοϊδεατών στο διεθνές στερέωμα.
- Οι οπαδοί του πανταχόθεν λαϊκισμού.
- Οι από χαρακτήρα ξερόλες και αμφισβητίες των πάντων. Οι εναγωνίως αναζητούντες δικαιολόγηση της προσωπικής τους αποτυχίας. Οι εκζητούντες παντοιοτρόπως προβολή. Οι βλάκες. Και άλλοι πολλοί.
Μεγάλο το ακροατήριο οι αφελείς. Εδώ και δεκαετίες άλλωστε εκλέγουν εκπροσώπους και στο εθνικό κοινοβούλιο. Το γνωρίζουν οι miserabile και το εκμεταλλεύονται δεόντως. Έδαφος γόνιμο για τον σπόρο της αμφισβήτησης, του μηδενισμού και του πανταχόθεν λαϊκισμού. Της αυτοκαταστροφής εν τέλει.
Το μόνο φάρμακο, που περιορίζει για την ώρα όλους αυτούς σε μικρή μειοψηφία, είναι ο φόβος του ιού και οι συνέπειές του σε άλλες μεγάλες χώρες, δίπλα μας. Οι περισσότεροι, αν και πολεμοχαρείς , τρέμουν και περιορίζουν την αμφισβήτηση στα λόγια, κλεισμένοι στο σπίτι, πρώτοι από όλους, μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή. Επαναστάτες του γλυκού νερού. Διασπείρουν όμως τον ιό της αμφιβολίας και της ανυπακοής. Οι ελάχιστοι, εξ ίσου αφελείς, έξω από τον Ευαγγελισμό προχθές, που πιστεύουν πως χωρίς τη δική τους διαμαρτυρία, καμιά 30αριά ήταν δεν ήταν, δεν θα ενισχυθεί το ΕΣΥ, επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Το θετικό όμως για την ώρα είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας αποδέχεται και πειθαρχεί στη φωνή της λογικής και της επιστήμης. Ο φόβος και ο κίνδυνος είναι πως όλοι αυτοί, οι miserabile, και οι εν δυνάμει οπαδοί τους, οι πάσης φύσεως αφελείς, καραδοκούν. Περιμένουν να αντεπιτεθούν μαζικά την ώρα που θα αρχίσουν να χαλαρώνουν τα μέτρα.
Κι αν όλα πάνε καλά, στα μέτωπα της υγείας και της κοινωνίας, η αντεπίθεση θα είναι ανεπαίσθητη και ανώδυνη. Αν όμως, απευκταίο, κάτι στραβώσει, όπως ανερυθρίαστα ευελπιστούν και μάλιστα φτάνουν να το εύχονται δημόσια κάποιοι επώνυμοι, αθλιότατοι των αθλίων, οι συνέπειες μπορεί να είναι ανεξέλεγκτες. Χρέος συνεπώς όλων, και της πολιτείας, να οχυρώσουμε και να προστατεύσουμε , από τώρα, την κοινωνία από όλους αυτούς, καταγγέλλοντάς τους δημόσια σε πρώτη φάση.
Ο Γιώργος Ανδρέου είναι Δικηγόρος
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr