Χωρίς εθνικό σχέδιο, έρμαιο των εξελίξεων

Αυτό δήλωσε ο Ιρλανδός εκπρόσωπος της Κομισιόν στην τρόικα Ντέκλαν Κοστέλο αναφερόμενος στις μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να είχαν γίνει από την κυβέρνηση. 

Η δήλωση αυτή αντικατοπτρίζει πράγματι την εικόνα της χώρας αφού μέχρι σήμερα δεν έχει εκπονηθεί ούτε ένα συνολικό σχέδιο ελληνικού σχεδιασμού για την αντιμετώπιση της κρίσης. Και δυστυχώς, αυτή η δήλωση Κοστέλο ισχύει όχι μόνο για την τρέχουσα κρίση, αλλά και για κάθε χρόνιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα, από την Παιδεία, την Υγεία και το Ασφαλιστικό μέχρι την εξωτερική πολιτική στο Μακεδονικό, το Κυπριακό, τους μετανάστες, αλλά και τις φυσικές καταστροφές, τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές κ.λπ.

Ενώ όλα τα προβλήματα, μικρά και μεγάλα, χρονίζουν, οι κυβερνήσεις μας αντιδρούν μόνο σε γεγονότα, δηλαδή όταν συμβεί κάτι και απαιτείται από την εκάστοτε κυβέρνηση να πάρει άμεσα θέση όμως ακόμη και τότε η κυβερνητική αντίδραση είναι πυροσβεστική, αντιμετωπίζει ενίοτε το γεγονός, αλλά ποτέ την αιτία του προβλήματος.

Για να αντιμετωπιστούν τα χρόνια προβλήματα της χώρας χρειάζονται βαθιές μεταρρυθμίσεις. Και για να γίνουν μεταρρυθμίσεις χρειάζεται ισχυρή πολιτική βούληση αφενός και όραμα αφετέρου. Οι σημερινοί πολιτικοί όμως δεν λειτουργούν με αυτή τη λογική. Δέσμιοι της μανίας για εξουσία, περιορίζονται στη διαχείριση της καθημερινότητας, στη μικροπολιτική και την επικοινωνιακή αντιμετώπιση των προβλημάτων, με στόχο πάντα την αύξηση της δημοφιλίας τους και την παραμονή τους στην εξουσία. Η παραμονή στην εξουσία είναι αυτοσκοπός του πολιτικού κόσμου, και ειδικά αυτής της κυβέρνησης, η οποία σε κάθε ευκαιρία δηλώνει ότι δεν πρόκειται να προκηρύξει εκλογές αν δεν περάσει και η τελευταία ημέρα που της δίνει δικαίωμα το Σύνταγμα να διατηρηθεί στη θέση της.
 
Στο ενδιάμεσο, από τότε που ανέλαβε μέχρι σήμερα, το μόνο που κάνει είναι να «διαπραγματεύεται» με τους Ευρωπαίους εταίρους προκειμένου να αποφύγει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς. 
Θυσιάζει το μείζον για να πετύχει το έλασσον, δεν έχει κανένα σχέδιο, όχι μόνο για την οικονομία και την ανάπτυξη, αλλά ούτε καν για να ανακουφίσει τα θύματα των καλοκαιρινών πυρκαγιών στην Ανατολική Αττική και ασχολείται μόνο με την εικόνα της και την εξαγορά ψηφοφόρων με ρουσφέτια και δωράκια. Η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζει ακόμη και τα εθνικά ζητήματα είναι κυριολεκτικά τρομακτική. Πάει να λύσει, για παράδειγμα, το Μακεδονικό και ανοίγει διεκδικήσεις από τη Βουλγαρία. Πάει να αγγίξει το θέμα διαχωρισμού Κράτους - Εκκλησίας και οι ανακοινώσεις της πετιούνται στα σκουπίδια την επομένη των κυβερνητικών εξαγγελιών.
Αποτέλεσμα της έλλειψης σχεδίου, της προχειρότητας και της έλλειψης οράματος είναι η υποβάθμιση της ζωής στην Ελλάδα, η απώλεια της ατομικής και εθνικής αξιοπρέπειας και η άλωση της χώρας από ξένους τεχνοκράτες και εγχώριους ολιγάρχες.
Βεβαίως, κατά καιρούς ανακοινώνονται μεγαλεπήβολα σχέδια, προ των εκλογών φυσικά, τα οποία μένουν στα λόγια διότι απλούστατα δεν είναι ολοκληρωμένα και ρεαλιστικά σχέδια αλλά προεκλογικές υποσχέσεις. 
Τα σχέδια των Ελλήνων πολιτικών είναι απλώς υποσχέσεις για ρουσφέτια, για προσλήψεις, για αυξήσεις μισθών και συντάξεων, για μείωση φόρων. 
Η κοροϊδία των -πρόθυμων να παρασυρθούν από ψευδείς υποσχέσεις- ψηφοφόρων είναι η κύρια δουλειά των πολιτικών μας.
 

Το υπόβαθρο βέβαια γι’ αυτή την κατάσταση είναι ένας λαός διχασμένος που ζει ακόμη με τις ψευδαισθήσεις του μεγαλείου της Αρχαιότητας και με τις πικρίες ενός βίαιου Εμφυλίου, που όμως τελείωσε πριν από 70 χρόνια. Και είναι φυσικό, όποιος ζει στο παρελθόν να μην κάνει σχέδια για το μέλλον και να αντιμετωπίζει το παρόν ως σύμπτωμα. Ως εκ τούτου, η δήλωση Κοστέλο ότι η χώρα απλώς αντιδρά σε γεγονότα και δεν χαράζει το μέλλον της είναι πέρα για πέρα αληθινή.
 
Καθώς πλησιάζουμε -αργά ή γρήγορα- σε εκλογές, η κυβέρνηση προσπαθεί να αντισταθεί στην κατάρρευση με παροχολογία, προσλήψεις συμβασιούχων από το παράθυρο, κατοστάρικα στις τσέπες των ψηφοφόρων. 
Η αξιωματική αντιπολίτευση ετοιμάζεται να κυβερνήσει και εξαγγέλλει μεγάλες μεταρρυθμίσεις, ανακοινώνει κάποιες στρατηγικές της, παρουσιάζει κάποια σχέδια. 
 
Η ελπίδα για αλλαγή, ανάπτυξη και βελτίωση της ζωής των πολιτών αναγεννιέται. Ωστόσο, εντείνεται και η αγωνία για το αν οι μεταρρυθμίσεις θα εφαρμοστούν, αν τα σχέδια θα υλοποιηθούν ή αν οι παλαιοκομματικοί Νεοδημοκράτες θα ακυρώσουν τις προθέσεις του Μητσοτάκη. 
 
Η ελπίδα μπορεί να πεθαίνει τελευταία, αλλά το προσδόκιμο ζωής της θα φανεί από την πρώτη εβδομάδα. Από τις επιλογές του Μητσοτάκη για το ποιους θα κάνει υπουργούς. Θα είναι νέοι με μεταρρυθμιστική διάθεση ή παλιοί ανακυκλωμένοι λαϊκιστές πολιτικάντηδες; Και η πορεία της χώρας στο μέλλον θα εξαρτηθεί από το πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησης, αν και όταν αλλάξουμε κυβέρνηση. Ολες οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να είναι έτοιμες έως τις εκλογές και να εφαρμοστούν μέσα στους έξι πρώτους μήνες. Αν αυτό δεν συμβεί, τότε θα έχει χαθεί ξανά μια μεγάλη ευκαιρία. Αλλά αυτό είναι κάτι που τελικά όλοι το έχουμε, δυστυχώς, συνηθίσει.