Εξω πάμε καλά

Δεν ισχύει βέβαια αυτό για το σύνολο των ελληνικών επιχειρήσεων και, κυρίως, για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που στενάζουν από έλλειψη ρευστότητας.
Αυτό που διαπιστώνεται είναι ότι όσες επιχειρήσεις έχουν δραστηριότητα στο εξωτερικό ή είναι εξαγωγικές πηγαίνουν πολύ καλά, ενώ αντίθετα όσες περιμένουν από την ελληνική αγορά να φέρει τον τζίρο και την ανάπτυξη βρίσκονται ακόμη σε υποχώρηση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία των εξαγωγών της χώρας, υπάρχει κάποια αύξηση αλλά δεν είναι επαρκής, όπως επισημαίνει σε μελέτη της και η Τράπεζα Πειραιώς, η οποία υποστηρίζει ότι η ελληνική οικονομία παραμένει μια κλειστή οικονομία.

Ολες λοιπόν οι επιχειρήσεις που παρουσιάζουν ανάπτυξη και κέρδη είναι εξαγωγικές. Οι υπόλοιπες παραμένουν σε βαθιά ύφεση επί μία δεκαετία επειδή περιμένουν από μια πτωχευμένη ουσιαστικά εγχώρια αγορά να αυξήσει την κατανάλωσή της.

Δυστυχώς, όμως, η εγχώρια αγορά δεν μπορεί να συντηρήσει και το κράτος με τις στρατιές μισθοδοτούμενων δημοσίων υπαλλήλων και συμβασιούχων και τα πτωχευμένα ασφαλιστικά ταμεία και τις λειτουργικές δαπάνες των επιχειρήσεων και τελικά να προσφέρει και κέρδος στους μετόχους τους.

Για να αναπτυχθούν οι επιχειρήσεις και να μπορέσουν να οδηγήσουν τη χώρα σε ρυθμό ανάπτυξης είναι αναγκαίος ο περιορισμός του κόστους του Δημοσίου.

Η ανάπτυξη της οικονομίας συνδέεται στην περίπτωση της Ελλάδας αποκλειστικά και μόνο με το κόστος που δημιουργεί το Δημόσιο, με το οποίο επιβαρύνει όλους τους φορολογούμενους και φυσικά τις επιχειρήσεις. 
Αν η ελληνική οικονομία ήταν μια ισχυρή εξαγωγική οικονομία, η παρεμβολή του Δημοσίου δεν θα επηρέαζε τόσο πολύ αρνητικά τις επιχειρήσεις. Εφόσον οι πωλήσεις τους και κατά συνέπεια τα έσοδά τους θα προέρχονταν από το εξωτερικό, δεν θα επηρεάζονταν από τις εγχώριες ασφυκτικές συνθήκες. Αντίθετα, όπως συνέβη με τις λίγες εξαγωγικές επιχειρήσεις της χώρας, η μείωση των μισθών θα μείωνε το κόστος παραγωγής τους σε κάποιον βαθμό και θα αντιστάθμιζε την αύξηση των φόρων, ενώ η διατήρηση ή η αύξηση των πωλήσεων στο εξωτερικό θα αύξανε τα κέρδη τους. Δυστυχώς όμως σε μια κλειστή οικονομία χωρίς ισχυρές εξαγωγές η μοίρα των επιχειρήσεων συνδέεται απολύτως με τις παρεμβάσεις του Δημοσίου.

Από τη στιγμή που στην Ελλάδα η πολιτική που ακολουθείται στηρίζεται στην αφαίμαξη των φορολογουμένων, οι επιχειρήσεις που βγάζουν κέρδη υπερφορολογούνται και δεν μπορούν να επενδύσουν, ενώ οι καταναλωτές προσφέρουν αναγκαστικά ολόκληρο το εισόδημά τους σε φόρους και η κατανάλωσή τους περιορίζεται δραματικά.

Επειδή οι καταναλωτές δεν έχουν χρήματα, οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν μειωμένο τζίρο και κατά συνέπεια τα κέρδη τους εξανεμίζονται.

Ταυτόχρονα, η έλλειψη κερδών αποκλείει κάθε δυνατότητα επένδυσης κι έτσι ούτε η παραγωγική δυνατότητα των επιχειρήσεων αυξάνεται, ούτε τα κόστη παραγωγής μειώνονται.

Ξεχωρίζουν λοιπόν κάποιες μεγάλες και πολύ μεγάλες εξαγωγικές επιχειρήσεις οι οποίες ανακοινώνουν σημαντικά κέρδη και αναπτύσσονται με εντυπωσιακούς ρυθμούς και όλες οι υπόλοιπες επιχειρήσεις φθίνουν. Πολλές, δε, αναγκάζονται να κλείσουν αφήνοντας στον δρόμο χιλιάδες ανέργους.

Το πόσο σημαντικό είναι για μια οικονομία να μην εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την εγχώρια αγορά φαίνεται και από την πορεία τον τελευταίο χρόνο των εταιρειών που ασχολούνται με ακίνητα. Οι εταιρείες ακινήτων έχουν μεγάλα κέρδη επειδή εκδηλώθηκε ενδιαφέρον των ξένων για τα ελληνικά ακίνητα. Αφενός για σπίτια προκειμένου να πάρουν τη Χρυσή Βίζα αφετέρου για ξενοδοχεία. Σώθηκαν λοιπόν αυτές οι επιχειρήσεις από τη ζήτηση που εκδηλώθηκε από το εξωτερικό και όχι από την εγχώρια ζήτηση, πράγμα που ουσιαστικά ισοδυναμεί με εξαγωγική δραστηριότητα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον τουρισμό. Η ζήτηση από το εξωτερικό διασώζει τις τουριστικές επιχειρήσεις, τους εργαζομένους σε αυτές και ένα πλήθος προμηθευτών και συνεργατών τους.

Οταν λοιπόν μιλάμε για ανάπτυξη, πρέπει να στοχεύουμε στις εξαγωγές ώστε μέσω αυτών να λύνεται και το πρόβλημα του εξωτερικού ισοζυγίου, το οποίο σε συνδυασμό με το δημόσιο έλλειμμα (τα γνωστά δίδυμα ελλείμματα) πτώχευσαν την ελληνική οικονομία.

Και προϋπόθεση βέβαια για την ανάπτυξη της οικονομίας είναι ο ισχυρός ιδιωτικός τομέας, ο οποίος δεν μπορεί να ενδυναμωθεί αν δεν μειωθούν οι φόροι.