«Η μεν φωνή, φωνή Τσίπρα, αι δε χείρες, χείρες Σόιμπλε»

Τι να… πρωτοθαυμάσει κανείς; Το θράσος με το οποίο κοτζάμ πρωθυπουργός ανακοινώνει τη διάψευση όσων προέβλεπαν ύφεση, μόλις λίγες ώρες πριν από τα επίσημα στοιχεία επιβεβαιωθεί ότι η καταβύθιση της οικονομικής δραστηριότητας τον τελευταίο χρόνο ήταν πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που είχε προϋπολογιστεί; Ή την ευκολία με την οποία προκαλεί τη νοημοσύνη των πάντων με ισχυρισμούς περί μείωσης της ανεργίας;

Είναι, σε κάθε περίπτωση, εντυπωσιακό το γεγονός ότι χωρίς κανέναν απολύτως δισταγμό επιτίθεται με σταλινικού τύπου επιχειρηματολογία σε όποιον διανοείται να του ασκήσει κριτική, φθάνοντας μέχρι του σημείου να δαιμονοποιεί, εκ των προτέρων, ως «ύποπτες» τυχόν διαφωνίες στελεχών του απέναντι στην πλήρη μνημονιακή μετάλλαξη στην οποία κατέφυγε για να διατηρήσει την καρέκλα του πρωθυπουργού.

Δεν δόθηκε μάλλον η δέουσα προσοχή στη φράση «κάτι άλλο κρύβεται από πίσω» την οποία τόλμησε να εκστομίσει στη συνέντευξη του στην ΕΡΤ για να πλήξει ηθικά τις τυχόν μελλοντικές διαφοροποιήσεις κυβερνητικών βουλευτών στις επερχόμενες δύσκολες ψηφοφορίες για τις νέες περικοπές των συντάξεων και τις αυξήσεις στη φορολογία που ακολουθούν ως αποτέλεσμα της ανερμάτιστης δήθεν διαπραγμάτευσης που έκανε το περασμένο καλοκαίρι.

Είναι απορίας άξιον ποιους θεωρούν ότι μπορεί να πείσουν οι επικοινωνιακοί ινστρούχτορες του Μαξίμου με ισχυρισμούς αυτού του είδους, που παραπέμπουν σε μέρες… σταλινικής δόξας. Πολύ περισσότερο που στα βουλευτικά έδρανα της συμπολίτευσης, αλλά στις υπουργικές καρέκλες κάθονται δεκάδες στελέχη που… διέλαμψαν νωρίτερα σε άλλους πολιτικούς χώρους από τους οποίους αποχώρησαν –για να χρησιμοποιήσω το ηπιότερο δυνατό ρήμα που άλλοι αντ΄ αυτού θα χρησιμοποιούσαν το βαρύτερο «αποστάτησαν»-, επειδή διαφώνησαν με τα προηγούμενα Μνημόνια.
   
Το πιο απίθανο όλων, όμως, είναι ότι ο κ. Τσίπρας με απύθμενη θρασύτητα εγκαλεί τόσο τους βουλευτές του όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι, αφού έδωσαν ψήφο στο Μνημόνιο του, τώρα δεν δικαιούνται… δια να διαφωνούν, την ίδια ώρα που εκείνος υποτίθεται ότι προσπαθεί δήθεν να μετριάσει τις επιπτώσεις, καλώντας τους να δώσουν, δήθεν, μάχη από κοινού για να μην κοπούν οι συντάξεις.

Στον ίδιο, εξάλλου, αστερισμό κινείται και ο ψευτοκαβγάς που υποτίθεται ότι επιχειρεί να στήσει το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Μόνον μειωμένης αντίληψης άνθρωποι μπορεί να εκλάβουν ως… εκδήλωση ιερής οργής τις μεγαλόστομες κυβερνητικές πομφόλυγες τόσο για τα περί «ακυβέρνητης χώρας» που ως άποψη της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα έφερε στο φως η εφημερίδα «Die Welt» όσο και για την απειλητική παροιμία με τη στάμνα που χρησιμοποίησε ο Σόιμπλε για να θυμίσει στον κ. Τσίπρα τις δεσμεύσεις του για το ΔΝΤ.

Δεν είναι μόνον ότι λίγες ώρες αργότερα τα πήραν όλα πίσω, είναι, κυρίως, που ο γερμανός υπουργός στην πραγματικότητα χρησιμοποίησε τα ίδια τα επιχειρήματα που –αλά καρτ και κατά το δοκούν- χρησιμοποιούν στην κορυφή της κυβερνητικής πυραμίδας για να παρατείνουν την παραμονή τους στους κυβερνητικούς θώκους. 

Γι΄ αυτό, ας μην αυταπατώμεθα, στην πραγματικότητα ο Β. Σόιμπλε δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να επαναλάβει τον πυρήνα της επιχειρηματολογίας με την οποία ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ εκβιάζουν τη συμφωνία των δικών τους αλλά και των αντιπολιτευόμενων βουλευτών, όπως και τη συναίνεση του ελληνικού λαού που τους ψήφισε.
Ο γερμανός υπουργός κινήθηκε απολύτως μέσα στον καμβά της πρωθυπουργικής επιχειρηματολογίας, σύμφωνα με την οποία «τα ξέρατε, μας ψηφίσατε, τι θέλετε τώρα;», κάτι, άλλωστε, που καθημερινά το βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά μας με τις κυβερνητικές υποχωρήσεις που η μια διαδέχεται την άλλη: από το ξεπούλημα των τραπεζών, που για να πάρει το δημόσιο πίσω τα λεφτά που έβαλε θα πρέπει η μετοχή της Εθνικής, που ο πρωθυπουργός προέβλεψε ότι θα να ανέβει, να… χιλιαπλασιαστεί, ως τον ΑΔΜΗΕ και τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια που περνούν οσονούπω σε ξένα χέρια.

Εν κατακλείδι, μη δίνετε σημασία στις… αντιστασιακές ιαχές που, όλο ξεψυχισμένα είναι η αλήθεια, αναδύονται από το… πανικόβλητο Μέγαρο Μαξίμου. Εκείνο που στην πραγματικότητα γίνεται είναι μια παραλλαγή της γνωστής βιβλικής παραβολής με τον Ιακώβ και τον Ησαύ, που για τις ανάγκες της στιγμής θα ήταν: «Η μεν φωνή, φωνή Τσίπρα, αι δε χείρες, χείρες Σόιμπλε».