Αγανάκτηση – συνθήκη ελληνική!

Η ιστορία λέει ότι χρειάστηκε ένα πανό που να λέει «αφήστε τους Έλληνες να κοιμούνται» για να σηκωθούν οι Αθηναίοι και έπειτα οι υπόλοιποι Έλληνες από τους καναπέδες. Η ελληνική περηφάνια θίχτηκε –και το ελληνικό δαιμόνιο λειτούργησε- αν ισχύουν οι φήμες που λένε πως ήταν Έλληνες αυτοί που έγραψαν εκείνο το σύνθημα στο πανό στην Playa del Sol της Μαδρίτης τον Μάιο.

Ήταν μια κίνηση με κοινούς παρονομαστές: απέχθεια για την κατάσταση του σημερινού πολιτικού συστήματος, αγανάκτηση για τα απάνθρωπα μέτρα και δυσπιστία για την αναγκαιότητα και νομιμότητα του Μνημονίου. Παρ’ όλα αυτά ήταν κίνηση αχρωμάτιστη και μη-κομματική. Κάτι που αρχικά χρησιμοποιήθηκε από τους πολιτικούς ως όπλο για να υποβιβάσουν το φαινόμενο της πλατείας.

Την αρχή έκανε ο κύριος Πάγκαλος που μας έχει συνηθίσει στις «πομπώδεις» εκφράσεις, οι οποίες ίσως κάποιες φορές να έχουν δόσεις αλήθειας αλλά δυστυχώς είναι χονδροειδώς διατυπωμένες με αποτέλεσμα να εξοργίζουν τον κόσμο. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης -με την πεποίθηση ότι το κίνημα των Αγανακτισμένων θα ξεφουσκώσει σε λίγες μέρες- το απαξίωσε με συνοπτικές διαδικασίες.

Σαράντα ημέρες μετά ο κύριος Πάγκαλος διαψεύδεται, όπως φυσικά και πολλοί συνάδελφοι του που είτε δημόσια είτε στο καφενείο της Βουλής θεωρούσαν το κίνημα των Αγανακτισμένων ίσως ανούσιο και «χαβαλεδιάρικο». Η πλατεία υπάρχει και έχει μεταλλαχθεί από πανηγύρι με «βρώμικα» και μικροπωλητές, σε ένα χώρο με ιατρείο, ομάδες τεχνικής υποστήριξης, περιφρούρησης και σίτισης.

  Όπως μια μικρογραφία της τυπικής κοινωνικής δομής.

Λίγα λεπτά παρουσίας στις λαϊκές συνελεύσεις της Πλατείας Συντάγματος και άλλων πλατειών σε όλη την Ελλάδα είναι αποκαλυπτικά για τις σκέψεις του ελληνικού λαού.

Το εντυπωσιακό είναι ότι αρκετές φορές η γλώσσα τον ομιλητών και η σκέψη τους είναι πιο συγκροτημένη και άμεση από αυτή των πολιτικών λίγα μέτρα πιο πέρα στην Βουλή. Σε τι κατάντια έχει φτάσει το τωρινό πολιτικό σύστημα όπου μαλώνουν σαν τα κοκόρια βουλευτές για το πότε και πόσο θα μιλήσουν, την ώρα που η χώρα βουλιάζει στο αβάσταχτο χρέος; Θα μου πείτε, δεν διακυβεύεται το μέλλον των δικών τους παιδιών μιας και έχουν χρήματα να τα στείλουν στο εξωτερικό για να έχουν μια καλύτερη τύχη. Δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο και με τους περισσότερους Έλληνες που φοβούνται για τα παιδιά τους ή αρνούνται να κάνουν παιδιά, επειδή ξέρουν ότι δεν θα μπορούν να τα θρέψουν.

Το ξέσπασμα πολλών βουλευτών την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή, δείχνει ότι είναι και αυτοί αγανακτισμένοι. Αγανακτισμένοι με τους προπηλακισμούς και τις ύβρεις του κόσμου, ενίστανται και θυμώνουν. Ο θυμός, βέβαια, είναι φόβος όπως λέει μια βασική αρχή της ψυχολογίας. Δυστυχώς για αυτούς, δεν καταλαβαίνουν ότι ακόμα και αυτή η αντίδραση τους, πυροδοτεί περαιτέρω αγανάκτηση στον κόσμο που ειδικά μετά τα γεγονότα της Τετάρτης 29/06 θεωρεί ειρωνεία το να μιλάνε οι πολιτικοί για «κατάλυση της Δημοκρατίας» με τον προπηλακισμό ενός πολιτικού αλλά όχι με την αλόγιστη, πρωτοφανή και χυδαία χρήση βίας των δυνάμεων καταστολής απέναντι σε απλούς πολίτες όπως μαρτυρούν αδιαμφισβήτητα περί τα 40 βίντεο που κυκλοφόρησαν μετά την Τετάρτη.

Την προηγούμενη εβδομάδα κάποιοι έδωσαν την εντολή «αδειάστε την πλατεία» και εκεί έκαναν ένα τραγικό λάθος: θεώρησαν ότι αυτό είναι εφικτό! Δυστυχώς, κατάφεραν να αποδείξουν την ανεπάρκειά τους και την βαθιά κρίση που ταλανίζει την ελληνική αστυνομία. Οι μπαχαλάκηδες δεν περιορίστηκαν, δεν συλλήφθηκαν πριν καταστρέψουν ό,τι περιτριγυρίζει την πλατεία, και φυσικά κατέστρεψαν περιουσίες που θα πληρώσει και πάλι ο λαός. Ο λαός που τώρα, εκτός από κερατάς, είναι και δαρμένος, μιας και ξυλοκοπήθηκαν και εισέπνευσαν τόνους χημικών (πολλά από αυτά με ημερομηνία λήξης το 1981) απλοί πολίτες που βρισκόντουσαν μέσα στην πλατεία και προσπαθούσαν να περιφρουρήσουν –κυρίως το δικαίωμα τους να βρίσκονται εκεί- αλλά και χώρους όπως το ιατρείο που «βομβαρδίστηκε» με δακρυγόνα.

Οι Αγανακτισμένοι σε λιγότερο από 24 ώρες καθάρισαν την πλατεία, τα ξανα-έστησαν όλα και το επόμενο βράδυ ο χώρος έμοιαζε σαν να μην είχε συμβεί ποτέ η Τετάρτη 29/6. Η Τετάρτη όμως δεν ξεχάστηκε και είναι ένας από τους λόγους που θα συνεχιστεί η διαμαρτυρία. Διότι η Τετάρτη αυτή αποτελεί πλέον έναν συμβολισμό: οι πολίτες γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να τιμωρηθούν πραγματικά οι αστυνομικοί που ξυλοφόρτωναν αθώους πολίτες που έτρωγαν στο Μοναστηράκι ή διαδήλωναν ειρηνικά, ότι δεν πρόκειται κανείς πολιτικός που φέρει ευθύνη για αυτό να παραιτηθεί και, κατ’ επέκταση, ότι όλα αυτά που υπομένουν -εκτός από το ξύλο και την «δηλητηρίαση» από χημικά- πράγματα πιο επίπονα μακροπρόθεσμα, όπως οι φορολογικές επιδρομές και η μείωση μισθών και συντάξεων, δεν θα έχουν ΚΑΝΕΝΑ απολύτως αντίκρισμα.

Καλό είναι οι πολιτικοί να συνειδητοποιήσουν ότι οι Αγανακτισμένοι είναι αγανακτισμένοι εδώ και περίπου τριάντα χρόνια και απλά τώρα δεν αντέχουν άλλο να τους κοροϊδεύουν. Η πλειονότητα του ελληνικού λαού απορρίπτει το σημερινό πολιτικό σύστημα ακριβώς επειδή είναι άδικο απέναντι στην χώρα και τον πολίτη. Βεβαίως και οι πολίτες έχουν ευθύνη και ίσως πρέπει να ενημερώσει κάποιος τους πολιτικούς, ότι ο λαός ξέρει πόσο και που φταίει και ότι στις πλατείες δεν λείπει η αυτοκριτική.

Καλό θα ήταν ο κύριος Πάγκαλος να συνειδητοποιήσει ότι εφόσον «μαζί τα φάγαμε» πρέπει και «μαζί να τα πληρώσουμε» και να μην μένουν ατιμώρητοι πολιτικοί, μεγάλο-οφειλέτες, παράγοντες της δημόσιας διοίκησης, επιχειρηματίες κ.α. ενώ ο μισθωτός πληρώνει πρόστιμο ακόμα και για μικρά λογιστικά λάθη.

Το μεγαλύτερο μαχαίρι στην καρδιά του λαού σήμερα είναι ότι δεν τιμωρήθηκε ακόμα κανείς για την ευθύνη που έχει  για την κατάσταση στην οποία επήλθε η χώρα, αλλά και ότι οι πολιτικοί κατηγορούν ο ένας τον άλλο για μια κατάσταση για την οποία ευθύνονται ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως.

Γιατί, η απραξία, η αδιαφορία, τα στραβά μάτια και η συγκάλυψη είναι ευθύνη, αγαπητοί κύριοι της Βουλής. Όταν αρχίσετε να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας και να πράττετε δίκαιη πολιτική, ίσως τότε αδειάσουν οι πλατείες της Ελλάδας.