Η πολιτική του κυρίου Clooney…σε καιρούς κρίσης

Ο ακτιβισμός στους κόλπους του Hollywood σίγουρα δεν είναι μόδα. Η ιστορία δείχνει ότι ηθοποιοί μπλέκονται στην πολιτική εδώ και καιρό. Ήδη από την δεκαετία του ‘40 Bogart και Bacall υποστήριζαν σθεναρά τους Δημοκρατικούς, μαζί με άλλους σταρ, και λίγα χρόνια αργότερα ολόκληρο το Hollywood ξεσηκώθηκε κατά του Μακαρθισμού. Όπως και τότε έτσι και σήμερα πολλοί ηθοποιοί επιλέγουν να εκφράσουν απερίφραστα την άποψη τους για την εκάστοτε κυβέρνηση.

Η περίπτωση του George Clooney όμως αποτελεί μια ιδιότυπη εξαίρεση. Φυσικά, πολύ σοφά, ο γοητευτικός σταρ περίμενε να «γιγαντωθεί» η αξία του ως χαρτί του Hollywood για να εκφραστεί πολιτικά αλλά από την στιγμή που ξεκίνησε, δεν έχει σταματημό. Μπορεί να καυχιέται για μια προσωπική σχέση με τον πρόεδρο Ομπάμα, αλλά και για πολύ στενούς δεσμούς με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Εξαιτίας του, κάθε γωνιά του πλανήτη έμαθε που ακριβώς βρίσκεται το Darfur. Σχεδόν μόνος του οδήγησε μια τεράστια καμπάνια για να βοηθήσει την κατάσταση την περιοχή.

Ο οργανισμός “Not on our Watch” ( “Όχι ενώ εμείς βλέπουμε”) του οποίου είναι ιδρυτικό μέλος ρίχνει φως στις θηριωδίες κατά των πληθυσμών, που συμβαίνουν σε διάφορα σημεία του πλανήτη (οι Brad Pitt και Matt Damon είναι ενεργά εμπλεκόμενοι επίσης). Μετά τον σεισμό στην Αϊτή διοργάνωσε το παγκόσμιο κάλεσμα Hope for Haiti Now συγκεντρώνοντας πολλά εκατομμύρια δολάρια για βοήθεια. Κι όλα αυτά δουλεύοντας αδιάκοπα σε νέα κινηματογραφικά project.

Οι επιλογές του Clooney, τουλάχιστον από την στιγμή που μπόρεσε να έχει αυτός την τελευταία λέξη, ήταν πάντα σε ταινίες που είχαν έστω και αμυδρά το πολιτικό στίγμα, με πρώτη την The Three Kings μια ταινία που αφορούσε στρατιώτες στον πόλεμο του Κόλπου. Δεν αρκέστηκε στην ηθοποιία σκηνοθετώντας για πρώτη φορά το 2002, το ομολογουμένως εξαιρετικό Confessions of a Dangerous Mind. Η δεύτερη του σκηνοθετική απόπειρα έδειξε ότι όταν έχει αυτός τα ηνία η πολιτική θα είναι στο μενού. To Good Night and Good luck κέρδισε κοινό και κριτικούς αν και δεν ήταν τεράστια εμπορική επιτυχία. Φυσικά μιλούσε για την ελευθερία του λόγου, μέσα από έναν παρουσιαστή και την κόντρα του με τον Γερουσιαστή Μακ Άρθουρ την δεκαετία του ’50.

Η διαφθορά και η σήψη της αμερικανικής κοινωνίας όμως ήταν μάλλον ένα δεύτερο αγαπημένο του θέμα που είχε την ευκαιρία να υπογραμμίσει παίζοντας στο Michael Clayton. Σήμερα ξανά-ακουμπά αυτό το θέμα και από την καρέκλα και του σκηνοθέτη –εκτός του πρωταγωνιστή- αφού η ταινία του “The Ides of March”άνοιξε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας πριν λίγες ώρες.

Ο ιδεαλισμός χάνει από τον κυνισμό σε αυτό το πολιτικό δράμα όπου ένας γραμματέας γερουσιαστή, με αρχές και ήθος, μπλέκεται μέσα στα γρανάζια ενός σεξουαλικού σκανδάλου, ενός βάρβαρου πολιτικού παρασκηνίου για την καμπάνια για την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Φυσικά ο Clooney συμμετέχει στην ταινία ως υποψήφιος Πρόεδρος. Τυχαίο ή προάγγελος μιας μετέπειτα καριέρας?

Οι Αμερικανοί έχουν ήδη εκλέξει έναν σταρ του Hollywood για Πρόεδρο –βλέπε Ronald Reagan. Και σίγουρα ο George είναι πιο όμορφος και πιο ικανός από τον Reagan. Ο ίδιος δήλωσε σήμερα στην Βενετία « Έχω μια πολύ ωραία δουλειά. Συναναστρέφομαι συνεχώς με γοητευτικούς και δελεαστικούς ανθρώπους. Οπότε δεν έχω καμία βλέψη να μπω στην πολιτική». Το μέλλον θα δείξει αν η «πολιτική» του είναι τυχαία ή σχεδιασμένη.

Αυτό που όμως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι πως η Επιτροπή επέλεξε η ταινία να ανοίξει το Φεστιβάλ ενώ η Ιταλία σέρνεται μέσω του Μπερλουσκόνι στα σεξουαλικά και άλλα σκάνδαλα όπως αυτό της Ρούμπι, ενώ παράλληλα τα οικονομικά θεμέλια της χώρας αρχίζουν να τρίζουν. Όλα αυτά ενώ οι ευρωπαϊκές αγορές ξύπνησαν και σήμερα αγχωμένες και το φόντο του «σκηνικού» εδώ είναι μια Ευρωζώνη που παραπαίει –παρακολουθώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες να είναι εξίσου ασταθείς.

Τραγική ειρωνεία ή απόλυτο καθρέφτισμα των καιρών ότι το Φεστιβάλ (και αυτό οικονομικά εξουθενωμένο) διαλέγει το Ides of March ως πρόλογο; Αν κανείς ξέρει λίγα για τον George Clooney –που σημειωτέον υπογράφει ΚΑΙ το σενάριο της ταινίας- γνωρίζει ότι αν δεν έχει βάλει και αυτός το χεράκι του σε αυτή την απόφαση σίγουρα θα χαμογελά ικανοποιημένος.

 Ίσως αυτή του η σιγουριά και οι σωστές κινήσεις του χαρίσουν εκτός από Χρυσά Λιοντάρια, κάποτε και την Προεδρία των  Ηνωμένων Πολιτειών.