R.I.P Amy αλλά ως εδώ!

Είναι τραγικό να βλέπεις ένα νέο άνθρωπο να καταστρέφεται από τις καταχρήσεις.

Ακόμα πιο τραγικό δε όταν αποτελεί πρότυπο για τη νεολαία. Όπως ακριβώς έγινε και στην περίπτωση της Amy Winehouse. Ό,τι έγινε, έγινε και με τη θέλησή της. Δεν την υποχρέωσε κανείς. Μετά από άπειρες προσπάθειες των γονιών της και του φιλικού της περιβάλλοντος που ήθελαν να τη βάλουν στον ίσιο δρόμο, εκείνη επέλεξε τελευταία στιγμή να στρίψει αριστερά και να οδηγηθεί στο αδιέξοδο που έγραφε θάνατος. Αιωνία της η μνήμη και φυσικά όλοι θα τη θυμούνται αφού έτσι κι αλλιώς, πρόλαβε να γράψει λίγες σελίδες στο βιβλίο της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας.

Αλλά ως εδώ!

Δεν αντέχω να ακούω και να διαβάζω απόψεις που θέλουν την Amy να μπήκε στο κλαμπ των 27, των καλλιτεχνών δηλαδή που έφυγαν στα 27 τους χρόνια. Γιατί πολύ απλά, σε αυτό το κλαμπ ανήκουν ονόματα όπως αυτό του Jimmy Hendrix, της Janis Joplin, του Jim Morrison, και του Kurt Cobain.

Αμφιβάλλω για το εάν είκοσι χρόνια αργότερα η νέα γενιά θα θυμάται ή έστω θα γνωρίζει ως όνομα την Amy Winehouse. Βλέπω σήμερα παιδιά δεκαεπτά χρόνων, που όχι μόνο κάνουν γκράφιτι το όνομα του Morrison αλλά ξέρουν και τα τραγούδια του απ’ έξω. Δεν μπορώ να φανταστώ πως είκοσι χρόνια μετά η αντίστοιχη γενιά θα τραγουδάει το Rehab και θα γράφει το όνομα της Amy στις σχολικές τσάντες.

Ήρθε, έκανε καριέρα, είπε τα τραγούδια της, για πολλούς ήταν το απόλυτο ταλέντο, αλλά μην τα ισοπεδώνουμε και όλα. Καμιά φορά οι πράξεις μας είναι ικανές να εξαλείψουν το ταλέντο μας. Φανταστείτε ποια θα ήταν η υστεροφημία του Αϊνστάιν αν ο ίδιος είχε το τέλος της Amy.  

Ζητώ συγνώμη προκαταβολικά από τους κριτικούς της μουσικής και τους φανς της Amy οι οποίοι φυσικά και θα εναντιωθούν σε αυτό που γράφω αλλά πιστεύω πως αν και αυτοί σκεφτούν λίγο πιο ψύχραιμα, τότε ο γενικότερος σπαραγμός για το χαμό της θα κοπάσει και θα συμφωνήσουν πως όντως δε χάθηκε και ο κόσμος.

Το μόνο που χάθηκε από αυτόν τον κόσμο, ήταν ένα ταλέντο που αποφάσισε επειδή έτσι ήθελε, να βάλει τέλος στη ζωή του.

Sorry guys, αλλά that’s life.