Η πολιτική επικοινωνία δεν είναι «τηλεμάρκετινγκ»!

Ήμουν μεταξύ των τριών υποψηφίων, στους οποίους η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα επέβαλε πρόστιμο ευρώ 3.000, κρίνοντας ότι τα μηνύματα ενημέρωσης για την υποψηφιότητά μου υπάγονταν στην ίδια κατηγορία με την εμπορική επικοινωνία, δηλαδή με τη διαφήμιση.

Προσωπικά, καθώς δεν είμαι «επαγγελματίας» πολιτικός και αποφάσισα να θέσω υποψηφιότητα χωρίς οργανωμένη υποδομή και χωρίς υποστήριξη, χρηματοδοτική ή άλλη, δεν είχα εξ αντικειμένου κανέναν άλλον τρόπο να ενημερώσω για την υποψηφιότητά μου από το να απευθυνθώ κυρίως στην επαγγελματική μου οικογένεια, δηλαδή στους δικηγόρους. Είχα ασχοληθεί ενεργά με τα συνδικαλιστικά και επιστημονικά θέματα του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών επί δύο και πλέον δεκαετίες, είχα διατελέσει Γενική Γραμματέας και Αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Πρόεδρος Πειθαρχικών Συμβουλίων και επικεφαλής της Ελληνικής αντιπροσωπείας στο Συμβούλιο των Δικηγορικών Συλλόγων της Ευρώπης επί σειρά ετών, , ώστε οι δικηγόροι ως «οιονεί» οικογένειά μου ήταν οι πρώτοι στους οποίους ήταν φυσικό και λογικό να απευθυνθώ – πάντοτε με πρόβλεψη της δυνατότητας των αποδεκτών να επιλέξουν τη διακοπή μελλοντικών μηνυμάτων.

Για το λόγο αυτό αισθάνθηκα την εκ μέρους της Αρχής εξομοίωση αυτής της επικοινωνίας με την εμπορική διαφήμιση όχι μόνο νομικά αβάσιμη, αλλά άδικη και πολιτικά προβληματική: το να ενημερώνεις για την υποψηφιότητά σου και τις απόψεις σου για τα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία συνδέεται με την ελευθερία του εκλέγεσθαι, αλλά και με την ενημέρωση των εκλογέων, με ελευθερίες που έχουν συνταγματική κατοχύρωση. Δεν αποτελεί εμπορική προώθηση, αλλά πολιτική πράξη.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας, που έκρινε ότι η επικοινωνία του υποψήφιου βουλευτή κατά την προεκλογική περίοδο δεν εμπίπτει στις ρυθμίσεις της επικοινωνίας για την εμπορική προώθηση προϊόντων ή υπηρεσιών, δικαίωσε τις σκέψεις και τα αισθήματά μου.

Συγκεκριμένα το ΣτΕ με τις υπ΄ αριθμ. 1343-1345/2022 αποφάσεις του έκρινε ότι δεν εμπίπτει η επικοινωνία του υποψήφιου βουλευτή κατά την προεκλογική περίοδο στο ρυθμιστικό πεδίο του άρθρου 11 παρ. 1 του ν. 3471/2006. Στις δικαστικές αποφάσεις επισημαίνεται ότι για τον περιορισμό της, αναγκαίας για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, επικοινωνίας του υποψήφιου βουλευτή κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου με τους εκλογείς της περιφέρειας στην οποία θέτει υποψηφιότητα, απαιτείται ειδική ρύθμιση και προσθέτουν ότι τέτοια ειδική ρύθμιση δεν μπορεί να θεωρηθεί το άρθρο 11 παρ. 1 του νόμου 3471/2006 (όπως ερμήνευσε η Αρχή), το οποίο ρυθμίζει τις επικοινωνίες για σκοπούς απευθείας εμπορικής προώθησης προϊόντων ή υπηρεσιών και για κάθε είδους διαφημιστικούς σκοπούς και ότι στην επίμαχη διάταξη του νόμου 3471/2006 «δεν εμπίπτει πάντως η επικοινωνία του υποψήφιου βουλευτή κατά την προεκλογική περίοδο».

Ο νομοθέτης, εφόσον επιθυμεί, μπορεί, όπως και το Ανώτατο Δικαστήριο σημειώνει, να θεσπίσει ειδικό ρυθμιστικό πλαίσιο που θα περιορίζει την ενδεχόμενη ενόχληση των αποδεκτών των μηνυμάτων, αλλά θα διασφαλίζει και την ενημέρωση εκ μέρους των υποψηφίων για την υποψηφιότητά τους.
Η πολιτική επικοινωνία δεν είναι τηλεμάρκετινγκ!..

*Δικηγόρος - Μέλος Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής Πτωχευτικού Κώδικα 2007- Επικεφαλής της Επιτροπής Πτωχευτικού Δικαίου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (σε σχέση με τον Πτωχευτικό Νόμο 4738/20) -Μέλος Δ.Σ του Συνδέσμου Ελλήνων Εμπορικολόγων - τ. Αντιπρ. Δ.Σ.Α - Υποψ. Ευρωβουλευτής - Υποψ. Βουλευτής Β1 Βορείου Τομέα Αθηνών (Ν.Δ.)