Oι ζωές των νέων , σε μια α-πολιτική εποχή

Τρανό παράδειγμα για προβληματισμό αποτελεί η αποχή των νέων από τις εκλογές. Σίγουρα αυτό το γεγονός θα πρέπει να ταρακουνήσει τον καθένα απο εμάς  αλλά κυρίως εμάς τους πολιτικούς και όλους αυτούς που ασχολούνται με την πολιτική ζωή. Η νεολαία είναι αυτή που έχει τη δύναμη και τα προσόντα ώστε να επέμβει δυναμικά στον τρόπο εξέλιξης της κοινωνίας, να θέσει αποτελεσματικούς στόχους και με την εφαρμογή τους  να βγούμε από την κρίση που μαστίζει τον λαό μας.

Και ειλικρίνα η νεολαία δεν υποφέρει μόνο από οικονομική κρίση αλλά και από τα σκάνδαλα και την «σήψη» που προκύπτουν κάθε λίγο και λιγάκι.

Ωστόσο έχει αποστασιοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό  η νεολαία από την πολιτική ζωή αφού μέχρι στιγμής οι πολιτικοί δεν έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον γι’αυτή.

Ο κυριότερος παράγοντας της απέχθειας των νέων προς τα κοινα θεωρείται το κλίμα της εποχής. Ένα κλίμα με πρωταγωνιστές  την ατιμωρησία, την αδικία και την αναξιοκρατία.  Την ανηθικότητα και την υποκρισία των πολιτικών.

Κάποιες άλλες αιτίες που πιθανόν να οδηγούν στην πολιτική αδιαφορία των νέων είναι οι ακόλουθες:

Η έλλειψη πολιτικής διαπαιδαγώγησης από τους κατάλληλους φορέις όπως είναι η οικογένεια, το σχολείο και η κοινωνία.

Η ανευθυνότητα και η ανωριμότητα των πολιτών. Η πολιτική είναι η τέχνη του «άρχειν» και «άρχεσθαι» αλλά και η δυνατότητα να μετέχει κανείς αποτελεσματικά στα κοινά. Σε περίπτωση που τα άτομα δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσουν αυτή την ευθύνη, γίνονται έρμαια της όποιας εξουσίας.

Η ιδιοτέλεια, όπου ο άνθρωπος προτάσσει το ατομικό του συμφέρον και από το «εμείς» περνάμε στο «εγώ».

Το καταναλωτικό πρότυπο που προβάλλεται στους ανθρώπους, ενώτο χρήμα αναδύεται σε μοναδική αξία. Επομένως ο άνθρωπος αδιαφορεί για τον συνάνθρωπό του, την πολιτεία, την ηθικότητα των σκοπών και των μέσων.

Ο ατομικισμός και ο ανταγωνισμός. Το ατομικό συμφέρον κυριαρχεί ενώ ο άνθρωπος αλλοτριώνεται χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τον κοινωνικό χαρακτήρα της ανθρώπινης ύπαρξης. Καταντά ατομιστής και αδιάφορος για τα κοινά.

Η απολιτική σκέψη προβάλλεται σαν τάση εποχής. Αυτό ξεκινά από την έντονη αμφισβήτηση της κομματικοποίησης που οδηγεί στο φανατισμό και καταλήγει στην πλήρη πολιτική αδιαφορία.

Η επικράτηση ιδεολογικής σύγχυσης λόγω της παρουσίας πολλών ιδεολογικων ρευμάτων. Συνέπεια αυτού του μπερδέματος που επικρατεί είναι ο μηδενισμός, αρνητισμός και η αδιαφορία για τα κοινά κυρίως από τους νέους.

Μήπως λοιπόν οι πολιτικοι έχουμε απορροφηθεί   τόσο από τα προβλήματα μας ή από τπροσωπικές φιλοδοξίες;
Από την άλλη, σίγουρα οι παλιοί πολιτικοί, πολλές φορές να μην θυμούνται πλέον τον λόγο εκλογής τους.
Πρόκειται λοιπόν για τους εκλελεγμένους αντιπροσώπους του λαού, οι οποίοι δεν πρέπει να εκμεταλλεύονται τη θέση τους για την ικανοποίηση προσωπικών συμφερόντων και στο τέλος να απογοητεύουν το λαό τους.  Οι πολιτικοί υποχρεωμένοι να αντιληφθούν  ότι η νεολαία χρειάζεται στο πλάι της ανθρώπους που θα μεριμνήσουν γι΄αυτή και θα της δώσουν το δικαίωμα να εξελιχθεί.

Εξίσου σημαντικό ρόλο διαδραματίζει  η «μόδα» και οι προσταγές της  με πιστούς ακόλουθους τους νέους που έχουν την κακιά συνήθεια πλέον να ακολουθούν τη μάζα χωρίς όμως να έχουν την πραγματική επίγνωση των ενεργειών τους.

Όπως αναφέρω και πιο πάνω  επικρατεί μια ιδεολογική σύγχυση και ένας ιδεολογικός αποπροσανατολισμός των κομμάτων μιας και κάποια από αυτά καλούνται να αντιμετωπίσουν και το θέμα της επιβίωσης τους  με αποτέλεσμα να αναζητούν καινούριους ψηφοφόρους κάθε φορά.

Όλα τα πιο πάνω, οδηγούν  στην α-πολιτική συμπεριφορά των νέων. Η νεολάια θα μπορούσε να παρομοιαστεί με το λειτουργικό σύστημα και τη σημασία προς τον ανθρώπινο οργανισμό. Επομένως θα πρέπει να αναλάβει της ευθύνες της  και να κάνει  την υπέρβαση για την μεγάλη αλλαγή.

Πώς ο νόμος της δράσης- αντίδρασης σχετίζεται με την πολιτική ζωή; Όπως μετά από καθε δράση, προκύπτει μια αντίδραση έτσι και στην πολιτική απάθεια και αδιαφορία.  Ας δουμε λοιπόν τι συνέπειες μπορεί προκύπτουν από  μια τέτοια συμπεριφορά:

Η αδιαφορία αντιτίθεται στην ολοκλήρωση του ανθρώπου. Ένα αδιάφορο για τα κοινά ότομο, αρνείται την πολιτική του υπόσταση και την κοινωνική του ευθύνη με αποτέλεσμα να αλλοτριώνεται.

Ένας αδιάφορος πολίτης είναι ικανός να τορπιλίσει τη δημοκρατία και να ευνοήσει τον καιροσκοπισμό και τη δημαγωγία. Επιτρέπει σε κάθε επίδοξο τύραννο να έχει αξιώματα.

Η έλλειψη προβληματισμού, η παθητική στάση, η αδιαφορία που καταστρατηγεί κάθε έννοια υπευθυνότητας και ελευθερίας του πολίτη ανοίγωντας τον δρόμο του εκφυλισμού.Ο άνθρωπος μετατρέπεται σε όχλο.

Εξαφανίζεται ο διάλογος και ο έλεγχος . Ο λαός δε συμμετέχει στα κοινά, παρά μόνο παίρνοντας μέρος στις εκλογές ενώ η κοινωνική ηγεσία από την ώρα που δεν ελέγχεται σταματά να είναι εκφραστής της συλλογικής βούλησης.

Η πολιτεία οδηγείται σε στασιμότητα ενώ οι πολίτες δεν προωθούν τα κοινά συμφέροντα. Ο ίδιος ο άνθρωπος γίνεται ναρκωθέτης των θεμελίων της κοινωνικής ανάπτυξης και της ισορροπίας.

Οι άνθρωποι λόγω άγνοιας του τρόπου καλυτέρευσης της ζωής τους, οδηγούνται σε βιαιές πράξεις και γίνονται αντικοινωνικοί.

Έτσι, ένα ατομο για να θελήσει να έχει ενεργό παρουσία στην πολιτική ζωή, θα πρέπει να αντιληφθεί την ύπαρξη ηθικής και αξιών. Είναι απαραίτητο να αισθανθεί ότι ζει σε ένα κράτος δικαίου, το οποίο θα του παρέχει ασφάλεια και κυρίως θα τον αντιμετωπίζει ισότιμα.