Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας

Μία φορά κι έναν καιρό -τότε που πιστεύαμε στα παραμύθια και τα λεφτά υπήρχαν- η ερώτηση του Αυγούστου ήταν: «που θα πας διακοπές;». Με το πέρασμα των χρόνων άλλαξε η διατύπωσή της αλλά όχι και το νόημα της: «Πότε θα πας διακοπές;». Στις μέρες μας έδωσε τη θέση της στην απλοϊκή και τόσο ουσιαστική ερώτηση: «θα πας διακοπές;»

Υπάρχουν οι τζίτζικες που επιμένουν να διασκεδάζουν σε κοσμοπολίτικους προορισμούς παρέα με το διεθνές τζετ σετ. Την ώρα που περισσότεροι μένουν -στην καλύτερη- με ένα παλιό σετ κάμπινγκ. Επιμένουν να ανοίγουν σαμπάνιες στην «υγειά της αχάριστης». Να πληρώνουν ξαπλώστρες «πρώτο τραπέζι κύμα». Να φουλάρουν τα τζιπ τους με βενζίνη. Να ζουν σαν τα τζιτζίκια του γνωστού παραμυθιού. Κι όταν πιάνει ο χειμώνας να ψάχνουν για τα μυρμήγκια. Είτε για να τα βοηθήσουν, είτε για να τα συντρίψουν και να επιβιώσουν.

Τα «μυρμήγκια» που το καλοκαίρι αν είναι τυχερά και δουλεύουν το μόνο μέρος διακοπών που θα δουν θα είναι η γραφική Κόμνινα έξω από τα Καμένα Βούρλα. Στην πλατεία του χωριού θα φάνε τα σουβλάκια τους με ένα ευρώ, θα πιουν μία κρύα μπύρα και σε μια στιγμή θα κεράσουν και το συγχωριανό τους. Μπορεί να μην δουν συναυλίες δίπλα στο κύμα αλλά στο δημοτικό σχολείο όλο και κάποια δημοτικόλαϊκή καλλιτέχνης θα εμφανιστεί για μια αξέχαστη νύχτα. Θα είναι στα πλαίσια θρησκευτικής (!) πανήγυρις, θα είναι υπέρ ενίσχυσης της ποδοσφαιρικής ομάδας; Ποιός ξέρει Στο κάτω κάτω το ίδιο κάνει.

Μπορεί να μην γλεντήσουν βλέποντας τη Σοφία Βεργκάρα, αλλά ακούγοντας τη Γωγώ Τσαμπά και το επιτελείο της. Και ποια η διαφορά θα αναρωτηθεί κανείς; Στην πρώτη περίπτωση θα ακούγονταν -από άνδρες και γυναίκες- το «πω! πω!» ως επιφώνημα θαυμασμού για τα προσόντα της λατίνας ηθοποιού, στην δεύτερη το «πω πω πω πω πω πω...» για τα καγκέλια της Ελληνίδας αοιδού. Οπως και να έχει και οι δύο κατηγορίες είναι τυχερές γιατί κάπου θα πάνε.

Υπάρχει και η τρίτη κατηγορία αυτών που κάνουν αναγκαστικά (πολύμηνες) διακοπές. Χωρίς εργασία, χωρίς τα απαραίτητα για να ζήσουν την οικογένεια τους. Και το ακόμη χειρότερο χωρίς ελπίδα. Αλλωστε μακριά από τη θάλασσα που να δουν τη... βάρκα. Στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού τους ή στα παγκάκια των πάρκων;