Η μαύρη Τετάρτη της Πλατείας και τα χειρότερα

Από νωρίς το πρωί, ήταν ολοφάνερο πως η ένταση ήταν μεγάλη στην πλατεία και τους γύρω δρόμους. Φαινομενικά ήταν όλα εντάξει. Ήρεμα, ούτε επεισόδια, ούτε φωνές, ούτε φασαρίες. Ο κόσμος προετοιμασμένος. Όλοι με μάσκες, μαντήλια κρέμες στα πρόσωπα, γυαλιά ηλίου και νερά στα χέρια.

Κόσμος, αυτό που λέμε κανονικός. Πατεράδες με γιούς εφήβους, μανάδες με τις κόρες τους, ζευγάρια κάθε ηλικίας, παρέες που θα μπορούσες να τις συναντήσεις και σε μια παραλία να γελάει ή να παίζει ρακέτες, κόσμος κανονικότατος. Σαν τον δάσκαλο του παιδιού μας, τον υπάλληλο μιας τράπεζας, ή ενός πολυκαταστήματος, τον μικροϊδιοκτήτη ενός συνοικιακού εμπορικού καταστήματος, την καθηγήτρια των αγγλικών, κόσμος κανονικός.  

Η αστυνομία είχε λάβει θέση.

Όσο πλησίαζε το μεσημέρι, ο κόσμος πύκνωνε, τα συνθήματα ξεκίνησαν και τα ΜΑΤ άρχισαν την εφαρμογή του σχεδίου.

Είναι γύρω στις 14.00 το μεσημέρι.

Βήμα πρώτο: Τα ΜΑΤ διασπούν το συγκεντρωμένο στην πάνω πλευρά της πλατείας. Οι μισοί προς την Πανεπιστημίου, οι άλλοι μισοί στην λεωφόρο Αμαλίας από τον Εθνικό Κήπο και πέρα. Η κεντρική πύλη του Εθνικού Κήπου κλειδωμένη και μια διμοιρία ΜΑΤ μέσα, κρυμμένη πίσω από τους χοντρούς κορμούς των φοινίκων. Ο κόσμος τους βλέπει και αρχίζει τα συνθήματα. Ορισμένοι θερμοκέφαλοι βρίζουν.
Που και που πέφτει και κανένα χημικό για να μη ξεχνιόμαστε.

Βήμα δεύτερο: Τα ΜΑΤ σε γραμμή κατεβαίνουν την Αμαλίας από το πεζοδρόμιο του εθνικού κήπου συνοδεία συνθημάτων σταματούν λίγο πριν το Ζάππειο και παρατάσσονται κάθετα στην Αμαλίας. Αντίστοιχες κινήσεις γίνονται από την πλευρά της Πανεπιστημίου. Είναι προφανές ότι ξεκινά ο αποκλεισμός. Ο κόσμος επιστρέφει και συγκεντρώνεται προς την πλατεία, όπου ΜΑΤ εξακολουθούν να είναι παρατεταγμένα μπροστά τον Άγνωστο Στρατιώτη.

Όσο πλησιάζεις στην πλατεία η ατμόσφαιρα γίνεται πνιγηρή. Στην Όθωνος ο λαιμός καίει και τα μάτια δακρύζουν.
Δακρυγόνα, χημικά και οργή όλα διάχυτα στον αέρα. Στο σημείο που καιγόταν το βανάκι μια αυτοσχέδια μπάντα παίζει μουσική. Τα μάτια κλαίνε κανονικά. Στο κάτω μέρος της πλατείας ο κόσμος έχει πυκνώσει και η ατμόσφαιρα είναι ήδη ηλεκτρισμένη, Η Ερμού γεμάτη, η Φιλελλήνων γεμάτη, η Μητροπόλεως το ίδιο.

Βήμα τρίτο: Τα ΜΑΤ εμφανίζονται στη Φιλελλήνων, ρίχνουν χημικά στην Ξενοφώντος, οι διαδηλωτές ανάβουν φωτιά σ’ ένα κάδο σκουπιδιών. Χημικά και καπνοί σκεπάζουν την ατμόσφαιρα. Αρκετοί εφοδιασμένοι με υγρό Maalox ψεκάζουν στα μάτια και το στόμα όσους έχουν πρόβλημα.

Βήμα τέταρτο: Η πλατεία είναι περικυκλωμένη. Τα ΜΑΤ έχουν κυκλώσει το πλήθος, γύρω-γύρω.

Τότε ακριβώς από το πουθενά εμφανίζονται στη γωνία Φιλελλήνων και Οθωνος 2-3 γνωστοί νεαροί με τις γνωστές πέτρες, τα γνωστά μαύρα μαντήλια, τα γνωστά ξύλα κα ότι άλλο κουβαλούν στα γνωστά σακίδια. Οι πρώτες πέτρες εκτοξεύονται προς τα ανυπεράσπιστα ΜΑΤ τα οποία για να αμυνθούν πετούν στα τυφλά ανάμεσα στον κόσμο που τρέχει προς τη Μητροπόλεως τα γνωστά χημικά και κρότου λάμψης.

Ο λαιμός καίει, τα μάτια τρέχουν. Μπροστά μας, ο κίνδυνος να ποδοπατηθεί κανείς. Πίσω μας τα δακρυγόνα πέφτουν βροχή. Ανάμεσα στο πλήθος άλλοι δύο νεαροί με ξύλα στον ώμο και μαύρα μαντήλια. Η διαφυγή από τα στενά είναι η χειρότερη ιδέα. Οι δρόμοι στενοί, ψηλά κτίρια, τα χημικά εγκλωβίζονται μαζί με τους ανθρώπους. Από παντού ακούγονται κρότου λάμψης, κόσμος με κόκκινα μάτια τρέχει πανικόβλητος προς πάσα κατεύθυνση.

Κατηφορίζοντας προς το Μοναστηράκι, μέσα από τα στενά της Πλάκας, στο ύψος της Μητρόπολης, ομάδες αστυνομικών σε κάθε γωνία, σα να περιμένουν κάτι. Τι;
Στο Μοναστηράκι τα σουβλατζίδικα γεμάτα. Οι πιο πολλοί τουρίστες. Τα τραπέζια γεμίζουν από παρέες με μάσκες που κρέμονται από τα αυτιά και τα πρόσωπα άσπρα σαν μάσκες για την προστασία από τα δακρυγόνα.

Με το μετρό ξαναβγαίνω στο σταθμό του Συντάγματος. Στη μεγάλη κεντρική αίθουσα οκλαδόν εκατοντάδες άνθρωποι περιμένουν να ηρεμήσουν τα πράγματα έξω.
Εγώ συνέχισα τη διαδρομή προς τον τελικό μου προορισμό. Πολλοί έμειναν πίσω. Για να ανέβουν ξανά στην πλατεία.

Μέσα το Μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε. Έξω το χάος συνεχίζεται.

Σίγουρα αύριο τα χημικά θα μυρίζουν ακόμη στην πλατεία. Πολλοί θα φοβηθούν να ξανακατέβουν. Τα ΜΑΤ θα ανασυνταχθούν, θα εφοδιασθούν ξανά με χημικά για να περιποιηθούν όσους βρεθούν μπροστά τους. Θα μπορούσε άραγε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη (τι ειρωνεία!) να μας ενημερώσει πόσο κοστίζουν αυτά τα πολεμοφόδια της αστυνομίας; Οφείλει να το κάνει γιατί ο φορολογούμενος τα πληρώνει.

Το βασικό σύνθημα της πλατείας ήταν το σύνθημα του Πολυτεχνείου: «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» και συνεχίζει «η χούντα δεν τελείωσε το ‘73».
Στην ισχυρή δημοκρατία του 2011, όπου με τη γενιά του Πολυτεχνείου στην εξουσία, η αστυνομία έχει κηρύξει πόλεμο εναντίον των πολιτών, δηλαδή των ψηφοφόρων τους.

Ο κατ’ ευφημισμόν υπουργός Προστασίας του Πολίτη εάν δεν μπορεί να ελέγξει την αστυνομία της οποίας είναι πολιτικός προϊστάμενος οφείλει να παραιτηθεί. Το καθήκον του το έπραξε εντός της Βουλής.

Ας αναλάβουν άλλοι τη διαχείριση των δρόμων, γιατί το επόμενο της αστυνομίας σώμα ...ασφαλείας είναι ο στρατός. Θεός φυλάξοι!