Ευρώπη των εθνών και των κερματισμένων στόχων

Οι 27 της Ευρώπης  εγκατέλειψαν χθες την προσπάθεια να συμφωνήσουν στην κατανομή των πόρων  του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού. «Δεν βιαζόμαστε, δεν είναι απαραίτητο να καταλήξουμε τώρα σε αποφάσεις» ήταν το μήνυμα της κ. Μέρκελ η οποία ακολουθεί μια παρελκυστική πολιτική εστιάζοντας στις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου. Αντιθέτως ο ευρωπαϊκός νότος πιεζόμενος από την κρίση, έχει άλλες προτεραιότητες, επιδιώκοντας να διασφαλίσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μερίδιο από την πίτα των διαθέσιμων πόρων για τους τομείς που μπορούν να ενισχύσουν τις οικονομίες τους.

Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού το ΔΝΤ ακολουθεί  τη δική του πολιτική, εστιάζοντας  στις προτεραιότητες των μεγάλων  χωρών μελών του και κυρίως των ΗΠΑ.

Για διαφορετικούς  εθνικούς λόγους ο καθένας από τους ισχυρούς, προσπαθεί να κερδίσει χρόνο μεταθέτοντας έτσι την ουσιαστική συζήτηση για το πραγματικά μεγάλο πρόβλημα της ευρωπαϊκής οικονομίας στο εγγύς ή απώτερο μέλλον.

Ο κ. Σαμαράς  μετά την αδιέξοδη σύνοδο του Eurogroup της περασμένης Δευτέρας, έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στη σημερινή προπαρασκευαστική συνεδρίαση των Ευρωπαίων υπουργών οικονομικών και ελπίζει πώς την ερχόμενη Δευτέρα θα βγει άσπρος καπνός από τις Βρυξέλλες.

Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες μεταφέρουν πως το Eurogroup της Δευτέρας θα καταλήξει σε «θετικό» αποτέλεσμα. Όμως, πιθανότατα θα πάρουμε τη δόση σε δόσεις. Με άλλα λόγια δεν αναμένεται να εκταμιευθεί το σύνολο των χρημάτων, παρά ένα μόνον μέρος της δόσης, μεταθέτοντας ίσως για τον προσεχή Μάρτιο την εκταμίευση του υπολοίπου ποσού. Η εξέλιξη αυτή εφόσον επιβεβαιωθεί, θα διευκολύνει προσωρινά τον κ. Σαμαρά να καλύψει τις άμεσες επιτακτικές ανάγκες του δημοσίου αλλά θα συνεχίσει να κρατά όμηρο τη χώρα και την οικονομία για μερικούς ακόμη μήνες, χωρίς κανείς να μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να ξαναβιώσουμε σύντομα τις ίδιες αγωνίες, αλλά σε άλλο δυσκολότερο περιβάλλον που θα διαμορφώσει η εφαρμογή των μέτρων του τρίτου μνημονίου.

Ομοίως το μείζον πρόβλημα της βιωσιμότητας του χρέους κινδυνεύει κι αυτό να παραμείνει σε εκκρεμότητα. Η Γερμανία άλλωστε έχει διαμηνύσει ότι δεν συζητά καν το ενδεχόμενο κουρέματος των ελληνικών ομολόγων του επίσημου τομέα όπως προτείνει το ΔΝΤ. Ο κ. Σόϊμπλε θα επαναφέρει μια συνδυαστική πρόταση που θα περιλαμβάνει ίσως μικρή μείωση των επιτοκίων και επαναγορά των ομολόγων από τον ιδιωτικό τομέα συνοδευόμενα με σκληρές για την ελληνική πλευρά ρήτρες.

Γνωρίζουμε  πως η κυβέρνηση δεν έχει σπουδαία περιθώρια διαπραγμάτευσης. Το πιθανότερο είναι να πάρει ότι της δώσουν και να προσπαθήσει να διασκεδάσει τις εντυπώσεις στο εσωτερικό, κερδίζοντας κι εκείνη όσο χρόνο μπορεί.

Ο ιαπωνικός  οίκος Nomura μόλις χθες έκανε τη εκτίμηση πως η αγορά απεριόριστης ποσότητας ομολόγων από την ΕΚΤ θα επιφέρει την επιβράδυνση της επίτευξης προόδου σε πολιτικό επίπεδο της ευρωζώνης, αλλά θα διατηρήσει την ισορροπία στις αγορές. Αυτό εξυπηρετεί τη Γερμανία δίνοντάς της το χρόνο που χρειάζεται ως τον εκλογικό Σεπτέμβρη, όμως σημειώνεται ότι ο κίνδυνος πολιτικής αστάθειας παραμένει υψηλός για την Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιταλία.

Ειδικά για  την Ελλάδα, ο καιρός είναι πολύς  ως τον προσεχή Σεπτέμβριο και  κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τις  εξελίξεις. Ήδη σε πολιτικούς κύκλους  έχει αρχίσει να γίνεται λόγος  για πρόωρες εκλογές σε ένα περιβάλλον βύθισης της οικονομίας και αυξανόμενων κοινωνικών αντιδράσεων.

Οι εραστές  της συνομωσιολογίας θεωρούν  πως ο στόχος του ΔΝΤ, δηλαδή ο στόχος των ΗΠΑ, είναι να πλήξουν το ευρώ και ο στόχος της Γερμανίας είναι να ηγεμονεύσει στην Ευρώπη. Και επίσης πως η Ελλάδα απλώς έτυχε να βρεθεί αδύναμη στη λάθος θέση σε λάθος χρόνο. Γι’ αυτό πιστεύουν πως εύκολα θα θυσιαστεί εάν αυτό εξυπηρετεί την επίτευξη των παραπάνω στόχων.

Ανεξάρτητα  από τη βασιμότητα ή όχι των  θεωριών αυτών, στην Ελλάδα είναι ακόμη ζητούμενος ο μεγάλος στόχος.

Η κυβέρνηση  και η χώρα ολόκληρη, μοιάζει να έχει μπερδέψει το άγχος με τον  στόχο. Δεν μπορεί να είναι η δόση στόχος της χώρας που θα ανασάνει με ανακούφιση μόλις εισπράξει τα πρώτα εκατομμύρια.

Στόχος πρέπει να είναι κάτι συνολικότερο, μεγαλύτερο, έστω κι αν φαντάζει άπιαστο. Στόχος οφείλει να είναι η ανάπτυξη, η αναβίωση της πραγματικής οικονομίας, η αξιοποίηση του εθνικού πλούτου προς το συμφέρον των Ελλήνων φορολογουμένων.

Μέχρι σήμερα οι φορολογούμενοι αντιμετωπίστηκαν από το κράτος σαν μηχανή που κόβει χρήμα. Όταν γίνει συνείδηση ότι το εθνικό συμφέρον είναι ταυτόσημο με το συμφέρον των φορολογουμένων, η μηχανή παραγωγής μπορεί να ξαναπάρει μπροστά. Δεν έχουν οι κυβερνώντες παρά να παρακολουθήσουν τους άλλους ευρωπαίους ηγέτες. Πρώτα σκέφτονται εθνικά και μετά μιλούν ευρωπαϊκά.

Αν δεν προτάξουμε το εθνικό συμφέρον, όσο και να διεκδικούμε  την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, θα δηλώνουμε «ανήκομεν εις την  Δύσην» και θα κυβερνούμαστε με μπαξίσια και χαράτσια.