Κώστας Νικολακόπουλος

Όσο, όμως, υπερπολύτιμος κι αν είναι ένας παίκτης για μία ομάδα, δεν έχει νόημα να παίζει συνεχώς, σε όλα τα παιχνίδια από την αρχή της σεζόν, σε πρωτάθλημα, Κύπελλο κι Ευρώπη, ειδικά δε σε χρονικές συγκυρίες στις οποίες διανύει ντεφορμάρισμα. Κι ο Μαροκινός αυτή την εποχή είναι ξεκάθαρα ντεφορμέ, όπως το βλέπουμε πια από παιχνίδι σε παιχνίδι.

Χθες κόντρα στην Καλλιθέα ήταν ίσως το αποκορύφωμα, καθώς είδαμε έναν Ελ Κααμπί παντελώς μακριά από τον καλό εαυτό του. Πραγματικά δεν μπορείς να βρεις ούτε μία φάση του παιχνιδιού, στο 75λεπτο της παρουσίας του, στο οποίο να ενήργησε όπως έπρεπε.

Στο 19’ του πέρασε μία πολύ πετυχημένη σέντρα ο Βέλντε κι ο Ελ Κααμπί δεν μπόρεσε καν να την κοντρολάρει σε θέση για γκολ. Μπερδεύτηκε ανάμεσα στα πόδια του και την έχασε, ενώ αρχικά ήταν αμαρκάριστος.

Στο 46’ έκανε μία ακόμη καλύτερη σέντρα ο Ρόντινεϊ κι ο Ελ Κααμπί στο δεύτερο δοκάρι, μόνος, αστόχησε με κεφαλιά από τα τρία μέτρα, σε φάση στην οποία υπό νορμάλ για Ελ Κααμπί συνθήκες δεν θα μπορούσες να περιμένεις τίποτα άλλο πέραν ενός γκολ.

Στο 56’ ο Ολυμπιακός βρίσκει για πρώτη φορά στο παιχνίδι χώρο για αντεπίθεση, ο Βέλντε δίνει στον Ελ Κααμπί κι αυτός καθυστερεί να δώσει, με τη σειρά του, την μπάλα, τόσο όσο να βγει σε θέση οφσάϊντ ο αποδέκτης της πάσας του, ο Ζέλσον, και το γκολ του φυσικά να ακυρωθεί ως αντικανονικό.

Στο 64’ ο Ζέλσον του γυρίζει όμορφα την μπάλα δίνοντας του τη δυνατότητα να σουτάρει, αμαρκάριστος και πάλι, από το ύψος της περιοχής του γκολκίπερ της Καλλιθέας κι ο Ελ Κααμπί σουτάρει…αέρα.

Λίγο μετά ο Μαροκινός έχασε το κοντρόλ μέσα στην περιοχή και την ευκαιρία να κάνει το 2-0, αλλά δεν έχει νόημα να παραθέσω άλλες τέτοιες λεπτομέρειες. Οι τέσσερις παραπάνω στιγμές είναι ενδεικτικές της κατάστασης στην οποία βρέθηκε χθες ο Ελ Κααμπί, ως συνέχεια, εξάλλου, των παιχνιδιών του με την Τβέντε (βλέπε χαμένο πέναλτι και μία πολύ μέτρια εικόνα), Βόλο (παρά το γκολ που σημείωσε εκμεταλλευόμενος μία κόντρα της μπάλας στον γκολκίπερ) και Καλλιθέα στο Κύπελλο.

Κοιτάξτε, αυτά τα πράγματα συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο. Ασφαλώς και γίνεται ένας σέντερ φορ, όσο καλός κι αν είναι, να βάζει μόνο ένα γκολ σε έξι παιχνίδια. Υπάρχει και η γκίνια στο ποδόσφαιρο, αλλά υπάρχει και το ντεφορμάρισμα και τα παρεπόμενα του-για παράδειγμα βγαίνει πολλές φορές σε θέση οφσάϊντ, αργεί στις κόντρα επιθέσεις κλπ. Απλά έχω την αίσθηση πως όταν ένας παίκτης βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση, έχει λίγο νόημα να παίζει συνεχώς και συνεχώς. Διότι αποδεικνύεται ότι από την υπερχρησιμοποίηση του περισσότερο ζημιά γίνεται και στην ομάδα και στον ίδιο.

Δεν είναι κακό ένας παίκτης να μείνει και λίγο στον πάγκο και να μπει, αν χρειαστεί, στο β΄ ημίχρονο. Να πάρει κάποιες ανάσες. Διότι, η λογική λέει πως όλο αυτό το βλέπουμε γιατί ο Ελ Κααμπί παίζει ακατάπαυστα από την αρχή της σεζόν, σε όλες τις διοργανώσεις, έχοντας επιπλέον και έξι παιχνίδια με την Εθνική ομάδα του Μαρόκου.

Τώρα, αν ο Ολυμπιακός δεν έχει αναπληρωματικό φορ η, δεν εμπιστεύεται να βάλει βασικό ούτε με την ουραγό Καλλιθέα αυτόν που έχει, τον Γιάρεμτσουκ, αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να το λύσει ο σύλλογος.