Τα πωλητήρια του ΤΑΠ και η εμπειρία των ΚΑΕ

Το πωλητήριο της Κνωσσού ανήκει στο δημόσιο Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων (ΤΑΠ) με τα γνωστά και ομολογημένα σοβαρά προβλήματα οργάνωσης και λειτουργίας που οδηγούν πίσω στο χρόνο, στην εποχή της ίδρυσης πάνω κάτω των ΚΑΕ. Κανείς δεν έχει θέσει ζήτημα - και ούτε και εγώ προφανώς- μετοχοποίησης του ΤΑΠ και της
ιδιωτικοποίησης του στα χνάρια των ΚΑΕ. Δεν βρισκόμαστε όμως στο 1979 αλλά στο 2015 με ανοιχτό το ζήτημα της υποχρέωσης σύστασης και λειτουργίας ενός υπέρ ταμείου αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας όπου κάλλιστα θα μπορούσε να ενταχθεί και το ΤΑΠ ως φορέας και ως δραστηριότητα.

Αλλά μέχρι τότε θα μπορούσε να οργανωθεί και να λειτουργήσει το ΤΑΠ ενσωματώνοντας στοιχεία από την εμπειρία των ΚΑΕ προκειμένου τα πωλητήρια του να αποτελέσουν τον πραγματικό καθρέφτη της σύγχρονης ελληνικής δημιουργίας σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς - από τα αναμνηστικά της πλούσιου αποθέματος της πολιτιστικής κληρονομιάς μας μέχρι μικρά πρωτότυπα και αυθεντικά αντικείμενα τέχνης αλλά και προϊόντα της δημιουργικής δουλειάς της σύγχρονης παραγωγικής Ελλάδας.

Κάτι ανάλογο με το πωλητήριο του Μουσείου Μπενάκη στην Πειραιώς ή τα πωλητήρια του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς στα ανάγκη τη χώρα θεματικά μουσεία του.

Το κοινό των πωλητήριων του ΤΑΠ είναι δεδομένο : Τα εκατομμύρια των τουριστών στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους κ.λπ.- τουρίστες που διαθέτουν μια κάρτα στο πορτοφόλι τους και την διάθεση να αγοράσουν έστω ένα αναμνηστικό από την επίσκεψη στο χώρο και το ταξίδι
τους στη χώρα.

Δίχως αμφιβολία λύσεις υπάρχουν - εκείνο που χρειάζεται είναι ισχυρή θέληση και δημιουργική διάθεση. Για σκεφτείτε το όφελος για τη χώρα που θα είχε η γνωριμία των εκατομμυρίων τουριστών με την δουλειά των designers για πρωτότυπα σουβενίρ η των παραγωγών premium προϊόντων της ελληνικής γης;