Ο Τσίπρας, οι εκλογές και τα… βαρίδια

Γέλασε. Προτίμησε να μην απαντήσει και επέλεξε να αναφερθεί στις μικρής διάρκειας οικογενειακές διακοπές. Χωρίσαμε.

Μετά από λίγες ώρες έλαβα μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ένα απόσπασμα από μια πρόσφατη συνέντευξη του αναπληρωτή υπουργού Ναυτιλίας Θοδωρή Δρίτσα στην μικρή εβδομαδιαία εφημερίδα – χαρακτηρίζεται ως εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς- Εποχή.

Το απόσπασμα που επέλεξε να μου στείλει είχε ως τίτλο: «Δεν θα συναινέσω στις ιδιωτικοποιήσεις» και ο Πειραιώτης υπουργός ανέφερε το εξής: «Όπως δήλωσα και με το κείμενό μου στην πρώτη ψηφοφορία για τα προαπαιτούμενα, επέλεξα να ψηφίσω με βάση το κριτήριο της αποφυγής της χρεοκοπίας. Επεσήμανα όμως ότι για ζητήματα που θα έχουν ένα χαρακτήρα οριστικό και αμετάκλητο, εκεί θα σκεφτώ πολύ τη διαφοροποίηση. Τα μέτρα που προβλέπονται είναι όλα οδυνηρά. Πάντα όμως υπάρχει ανοιχτός ορίζοντας της αλλαγής τους. Οι ιδιωτικοποιήσεις, αν ολοκληρωθούν, δύσκολα ανατρέπονται χωρίς σοβαρές συνέπειες. Σε αυτές δεν πρόκειται να συναινέσω».

Με άλλα λόγια, ο παλιός μου σύντροφος μου έδωσε μια έμμεση απάντηση. Ο Τσίπρας με την επιλογή του για ταχεία προσφυγή σε εκλογές με όρους και προϋποθέσεις που θα θέσει προνομιακά εκείνος, εντός και εκτός του κόμματος του, θα είναι – εφόσον καταφέρει να βγει νικητής από τις κάλπες- ο αδιαμφισβήτητος αποκλειστικός ρυθμιστής των πολιτικών πραγμάτων. Πιο συγκεκριμένα, σε μια τέτοια προοπτική δεν θα έχει να τον ακολουθεί το βαρίδι των ιδεολογικών και πολιτικών συσχετισμών και των ισορροπιών που προέρχονται από τον κομματικό ΣΥΡΙΖΑ αλλά μια ξεχωριστή άνεση κινήσεων για προσωπικές τοποθετήσεις συνεργατών σε κρίσιμα πόστα όπως εκείνα των υπουργείων ή τομέων κυβερνητικής ευθύνης που θα κληθούν να σηκώσουν το κύριο βάρος των ιδιωτικοποιήσεων και ευρύτερα της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.