Στο όνομα της ανάπτυξης

Το «αν» από μόνο του ορίζει έτσι και αλλιώς μια προϋπόθεση. Η τελευταία στην περίπτωση της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με την διαθεσιμότητα της να προχωρήσει στον ίδιο δρόμο που ξεκίνησε να βαδίζει το ΤΑΙΠΕΔ με τις επιλογές και τις αποφάσεις.

Με βάση αυτές τις επιλογές και τις αποφάσεις ήρθαν τα κεφάλαια των Γερμανών για τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας, των εμίρηδων από το Άμπου Ντάμπι για το φιλέτο του «Αστέρα» στη Βουλιαγμένη αλλά και των Κινέζων για το λιμάνι του Πειραιά (μέσω των μετοχών του ΟΛΠ).

Η επομένη ( δύσκολη) μέρα έχει να κάνει με την ανάδειξη και τη συνέχεια του θετικού παραδείγματος που αφήνουν πίσω τους αυτές οι αποφάσεις και επιλογές. Το Ελληνικό, τα τρένα ( ανεξαρτήτως τιμήματος), το λιμάνι της Θεσσαλονίκης κ.λπ. αναμένουν να ακολουθήσουν – αρκεί να γίνουν γρήγορες και αποτελεσματικές κινήσεις. Και αυτές είναι πια στο χέρι του πρωθυπουργού. Εκείνος χρειάζεται να πάρει πάνω του και να αναδείξει το θετικό παράδειγμα, να συντονίσει τους εμπλεκόμενους φορείς, να επιλύσει τις τυχόν εκκρεμότητες της διοίκησης, να μιλήσει για τα πραγματικά έσοδα που στηρίζουν την οικονομία και την αγορά, τροφοδοτούν επενδύσεις , δουλειές και θέσεις εργασίας.

Για σκεφτείτε με πόσους ψήφους θα περνούσε από την Βουλή μια σύμβαση που θα στηριζόταν σε ένα ευρείας αποδοχής από τους ενδιαφερόμενους επενδυτές και τις φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης Ειδικό Σχέδιο Χωρικής Ανάπτυξης Δημοσίου Ακινήτου (ΕΣΧΑΔΑ) για το Ελληνικό ... Είναι σίγουρο πως θα περνούσε με μεγαλύτερη πλειοψηφία και από εκείνη για την επέκταση του Συμφώνου Συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια. Η νέα συναίνεση στο κοινοβούλιο αλλά και στη κοινωνία δεν μπορεί παρά να γίνει στο όνομα της ανάπτυξης και στο έδαφος της επικράτειας των άμεσων επενδύσεων από το εξωτερικό.