Λίγα λόγια για το ΑΕΠ στην Πόλη και την Περιφέρεια

Ως γνωστόν η εν πολλοίς άγνωστη "βαριά βιομηχανία" της Πόλης της Αθήνας αλλά και της Περιφέρειας Αττικής (στο σύνολό της) δεν είναι άλλη από τον χώρο των παραγωγικών και εμπορικών δραστηριοτήτων που διαμορφώνει η συνάντηση του Πολιτισμού και του Τουρισμού με τις ζωντανές δυνάμεις της Δημιουργικής Βιομηχανίας (Creative Industry). Η βασική επισήμανση της ανάρτησης μουτ ήταν η εξής: «Αυτή η συνάντηση αν υποστηριχθεί από τις τοπικές και περιφερειακές αρχές με πρόγραμμα και σχέδιο και όχι με σεμινάρια και κύκλους θα δώσει δουλειές, έσοδα και θέσεις εργασίας. Η πρόκληση είναι εδώ- ας το αποτολμήσουν και ας ανταποκριθούν».

Αλλά, ας επιστρέψουμε στο σχόλιο του αναγνώστη: «Πρόταση δεν βλέπω...». Θα μπορούσα αφ΄ εαυτού να αραδιάσω μια σειρά προτάσεων από εκείνες που περιέχουν τα φυλλάδια των συνδικαλιστικών παρατάξεων στις εργοδοτικές οργανώσεις των εμπόρων, των επαγγελματιών, των βιοτεχνών ή των υποψηφίων στα Επιμελητηρίαν κλπ. Σέβομαι τους αναγνώστες μου και δεν το κάνω. Στο σημείο που έχουμε φθάσει το θέμα μας δεν είναι η απαρίθμηση προτάσεων που γλυκαίνουν την πίκρα αλλά και την οργή του μάχιμου επιχειρηματία στην αγορά της ελληνικής πρωτεύουσας αλλά οι πολιτικές και το περιεχόμενο τους. Και για να το πω σε γλώσσα που θα γίνω περισσότερο κατανοητός: Άλλο "policies" και άλλο "politics". Και τα "policies"από τον τόπο και το πολιτικό προσωπικό σε όλα τα επίπεδα απουσιάζουν!

Στην ανάρτηση αξιοποίησα το παράδειγμα ενός concept store στην Οδό Αδριανού στη Πλάκα – γιατί το έκανα; Σε κάθε περίπτωση η αναφορά δεν ήταν τυχαία. Ήταν επιλογή μου για να δείξω πως ένα κατάστημα που έχει συγκεντρωμένη την avant garde της ελληνικής έμπνευσης, δημιουργίας, σχεδιασμού και παραγωγής από τα αναμνηστικά και τα είδη καθημερινής χρήσης μέχρι τα design-νατα λάδια και μαρμελάδες από τοπικούς παραγωγούς της περιφέρειας θα μπορούσε να αποτελεί παράδειγμα και οδηγό για τοπικούς και δημόσιους φορείς – από τον Δήμο Αθηναίων και την Περιφέρεια Αττικής μέχρι τον ΕΟΤ και τον Οργανισμό Enterprise Greece.

Αν το παράδειγμα του καταστήματος στην Αδριανού που φιλοξενεί πάνω από 150 designers και μικρές επιχειρήσεις που σχεδιάζουν και παράγουν αναμνηστικά κλπ. το ακολουθούσε ας πούμε το 10 % των καταστημάτων που απευθύνονται σε τουρίστες και επισκέπτες στο Κέντρο της Αθήνας η συνολική εικόνα θα ήταν διαφορετική. Το 10 % θα έφθανε για να πολλαπλασιαστούν οι οικοτεχνίες, να στηριχθεί το εισόδημα πολλών νέων ανθρώπων, να παραχθεί φρέσκο χρήμα, να υπάρξει απασχόληση...

Στις σημερινές συνθήκες τόσο οι δυνατότητες του Δήμου ή και της Περιφέρειας έναντι της Κεντρικής Εξουσίας είναι σχεδόν μηδαμινές για μια άλλη διαφορετική φορολογική αντιμετώπιση όλων εκείνων που θα προωθούσαν και θα υποστήριζαν την μικρή τοπική παραγωγή. Παρόλα αυτά έχουν την δυνατότητα σε συνεργασία με δημόσιους φορείς αλλά και υπουργεία να προσανατολίσουν πόρους προς την κατεύθυνση της ανάδειξης και στήριξης πολιτικών που δίνουν τουλάχιστον ορατότητα στην αλυσίδα αξίας της «βαριάς βιμηχανίας» της Αθήνας– μια αλυσίδα αξίας που ξεκινά από τον προικισμένο με ταλέντο και γνώση Έλληνα designer και παραγωγό και φθάνει μέχρι τον ιδιοκτήτη του καταστήματος που έχει στα ράφια και στις προθήκες του αυτά τα προϊόντα. Προϊόντα μικρών κατά βάση παραγωγών με ισχυρή τοπική ταυτότητα και διεθνή αναγνωρισιμότητα.

Για το τέλος, κράτησα ένα δεύτερο μικρό παράδειγμα. Στο κατάστημα της Αδριανού – το forget me not / η ηλεκτρονική του διεύθυνση είναι http://www.forgetmenotathens.gr/ - βρήκα τον Τάσο. Μια υφασμάτινη κούκλα από αυτές που κατασκευάζει η φίρμα BusyBee που δημιουργήθηκε το 2006 από την Μαριάννα Κέλαλη και ασχολείται με το character design και την εικονογράφηση, δημιουργώντας υφασμάτινες κούκλες εμπνευσμένες από υπαρκτούς και φανταστικούς χαρακτήρες.

Ο Τάσος λοιπόν έχει χαρακτήρα και προσωπικότητα: «Κράχτης στα βλάχικα της Βάρης, ονειρεύεται τη στιγμή που θα γίνει "τσολιάς στα Ανάκτορα". Εν ώρα εργασίας τρώει πιτόγυρα και σφυρίζει κλέφτικα. Αγαπημένο τουπαιχνίδι... "τ΄αγαλματάκια ακούνητα". Το καλοκαίρι θα τον βρείτε στη Χίο, όπου ως γνήσιος Greek lover, κάνει καμάκι σε κάθε επίδοξη Αμαλία».
Ελληνική έμπνευση και δημιουργία. Τοπική παραγωγή με προσωπικότητα. Συμπέρασμα, ένα και μόνο: Δουλειές και εισοδήματα για ένα διαφορετικό και μεγαλύτερο ΑΕΠ στην Πόλη και την Περιφέρεια.

Υ.Γ: Τα παραδείγματα από την συμβολή του Πυλώνα Πολιτισμός- Τουρισμός- Δημιουργική Βιομηχανία στην Ανάπτυξη της Πόλης και της Περιφέρειας αμέτρητα. Ξεκινούν από τα στενά της Πλάκας και τα δημιουργικά γραφεία στο Κέντρο της Αθήνας και φθάνουν μέχρι τα οινοποιεία των Μεσογείων.