Τούτο το νερό ποιανού είναι και ποιος το πληρώνει ;

Μια ιστορία θέλω να σας πω από την εποχή που έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα στην τότε χρηματιστηριακή Σοφοκλέους… Εκείνη την εποχή που οι αξίες είχαν περάσει στην ευθύνη του αυτόματου πιλότου και οι ιδιωτικοποιήσεις πρώην ΔΕΚΟ προχωρούσαν με διαδικασίες εξπρές οι φωστήρες του λαϊκού καπιταλισμού σκέφθηκαν και έφτιαξαν το «διπλό σχήμα» – η διαχειρίστρια εταιρεία περνούσε το κατώφλι του χρηματιστηρίου και μία άλλη, η λεγομένη «Παγίων» παρέμενε 100 % κρατική και κρατούσε υπό τον έλεγχο της το δημόσιο περιουσιακό στοιχείο το οποίο ερχόταν –με συγκεκριμένους όρους και χρονικές διάρκειες- να αξιοποιήσει εμπορικά η εισηγμένη εταιρεία.

Το ίδιο συνέβη για παράδειγμα στον ΟΛΠ – το ίδιο συνέβη και στην ΕΥΔΑΠ. Στην τελευταία, η ΕΥΔΑΠ Παγίων ΝΠΔΔ κράτησε υπό τον έλεγχο της τα κυριότερα πάγια της παλαιάς ενιαίας εταιρείας, δηλαδή τα φράγματα, τους ταμιευτήρες, τα εξωτερικά υδραγωγεία και τα αντλιοστάσια. Με λίγα λόγια, οι υποδομές του νερού απορροφήθηκαν από την ΕΥΔΑΠ Παγίων παραμένοντας έτσι στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου. Τον Ιανουάριο του 2000, η ΕΥΔΑΠ με την νέα της μορφή εισήχθη στην κύρια αγορά του Χρηματιστηρίου Αθηνών.

Η εισηγμένη εταιρεία, όμως, πέραν όλων των άλλων ανέλαβε με δικό της προσωπικό να επιβλέπει και να συντηρεί όλο το πλέγμα των υποδομών που απαιτείται προκειμένου να φθάνει το νερό στο δικό της δίκτυο με ασφάλεια και ποιότητα.

Οι σχέσεις των δύο εταιρειών καθορίζονται με μια σύμβαση που λήγει το 2020 αν δεν με απατά η μνήμη μου αλλά στο δρόμο προς τις εκλογές οι υπογεγραμμένες συμβάσεις λίγο μετρούν για πολιτικούς όπως ο προερχόμενος από τα σπλάχνα του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ – πρώην πρόεδρος του ΤΕΕ- υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Χρήστος Σπίρτζης. Με δική του ενθάρρυνση – όπως λένε οι γνωρίζοντες- προωθείται η ρύθμιση για την καταβολή του ποσού των 44 εκατομμυρίων ευρώ ανά έτος ως αντιστάθμισμα για την χρήση του νερού από την ΕΥΔΑΠ στους καταναλωτές της.

Τώρα το πώς προέκυψε το ποσό των 44 εκατομμυρίων ευρώ είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία που αφορά την διευθέτηση των παλαιών συσσωρευμένων οφειλών του δημοσίου έναντι της εισηγμένης ΕΥΔΑΠ – μια διευθέτηση που έλαβε χώρα πάνω στην βάση ενός νόμου που ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 2013 και σύμφωνα με όσα προέβλεπε διευθετήθηκαν «οι ληξιπρόθεσμες οφειλές μέχρι την 30/6/2013 του Ελληνικού Δημοσίου προς την ΕΥΔΑΠ ΑΕ, από έργα υποδομής, κατασκευές έργων υδρευσης ΝΠΔΔ, κατασκευή και συντήρηση έργων αντιπλημμυρικής προστασίας κλπ, καθώς και οι μη φορολογικές οφειλές της ΕΥΔΑΠ ΑΕ προς το Ελληνικό Δημόσιο». Εν ολίγοις, η εισηγμένη κάτι έβαλε στο ταμείο της από τα παλαιά χρεωστούμενα και το υπόλοιπο της διαφοράς «έκλεισε» συναινετικά βαφτίζοντας το ως αντίτιμο για το νερό που έλαβε… Ελα, όμως, που αυτή η εφάπαξη ρύθμιση δεν πήρε υπόψη της την έλευση του πρώην συνδικαλιστή του ΤΕΕ στα πολιτικά δρώμενα με τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι, η εφάπαξ ρύθμιση μετατρέπεται σε διαρκή αγχόνη για την ΕΥΔΑΠ που επιστρέψει στις ημέρες της ανοιχτής πολιτικής παρέμβασης. Άλλωστε, είναι «πολλά τα λεφτά» σύντροφοι και η ΕΥΔΑΠ Παγίων που θα δει τους λογαριασμούς τους να φουσκώνουν δεν δίνει λογαριασμό σε κανένα για τις κάθε λογής συμβάσεις της… Ο επαρχιώτικος πολιτικαντισμός ζει και βασιλεύει!