Ποιος σκοτώνει την παραγωγή σε αυτήν την χώρα;

Η κυβέρνηση Τσίπρα αποδεικνύεται εκ των επιλογών της ότι ήταν, είναι και θα παραμείνει όπως όλα δείχνουν ο μεγαλύτερος εχθρός κάθε παραγωγικής δραστηριότητας στη χώρα μας – ακόμη και αν αυτή είναι μικρής εμβέλειας και με έντονο το τοπικό χρώμα όπως στην περίπτωση εκατοντάδων νέων ανθρώπων στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη, στις Κυκλάδες και στην Κρήτη κ.α που επένδυσαν στο αναδυόμενο κλάδο της μπύρας.
Το ανομολόγητο μένος της εναντίον κάθε παραγωγικής δραστηριότητας που δεν ελέγχεται από το κράτος ή το κόμμα προξενεί ακόμη και για τους παλιούς αριστερούς έκπληξη.

Αλλά, αυτά που συμβαίνουν στις μέρες μας με τις επιλογές της κυβέρνησης Τσίπρα δεν αφορούν ούτε το παρελθόν της Αριστεράς ούτε και τις αντιλήψεις της για την παραγωγική βάση της χώρας.

Η κυβέρνηση Τσίπρα με το έτσι θέλω κατά παράβαση όλων των κανόνων μιας δημοκρατικής καλής διακυβέρνησης προσχωρεί στο «αποφασίζουμε και διατάσσουμε» εξοντώνοντας μέσα σε ένα βράδυ μια ολόκληρη ομάδα συνεπών ως προς τις φορολογικές και άλλες υποχρεώσεις τους αλλά και τιμίων επιχειρηματιών που όχι μόνο επένδυσαν τα δικά τους χρήματα ( οι περισσότεροι εν μέσω της γενικευμένης κρίσης των 10 τελευταίων χρόνων) αλλά και έδωσαν δουλειές και θέσεις απασχόλησης στις περιοχές τους – στις Σέρρες, στο Ηράκλειο και τα Χανιά, στη Τήνο, στη Χίο- καθώς επίσης και επεδίωξαν την εξωστρεφή συμπεριφορά της δραστηριότητας τους επιτυγχάνοντας σπουδαίες επιδόσεις ως προς τις εξαγωγές.

Όλοι αυτοί σήμερα τιμωρούνται με τον πιο βάναυσο τρόπο. Και όμως όλοι τους έκαναν την επιλογή να επενδύσουν σε ένα προϊόν με όνομα και καταγωγή – σε αντίθεση με το χύμα ( από το κρασί μέχρι και το τσίπουρο…) που προστατεύεται από το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας.

Για το κλείσιμο κράτησα την αντίδραση της Ελληνικής Ένωσης Ζυθοποιών. Με αφορμή την επαναφορά ενός θεσμικού πλαισίου που μας γυρίζει πίσω στο 1923 η Ένωση ζητά να αποσυρθεί άμεσα το συγκεκριμένο σχέδιο υπουργικής απόφασης και «να ξεκινήσει συζήτηση από μηδενική βάση, με υιοθέτηση βέλτιστων πρακτικών αντίστοιχων με αυτές που ισχύουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και δραστική μείωση της γραφειοκρατίας, προκειμένου αφενός να διασφαλιστεί το φορολογικό αντικείμενο, και αφετέρου να αποτελέσει μοχλό υγιούς ανάπτυξης μικρών και μεγάλων ζυθοποιείων στην ελληνική επικράτεια. Η εμπειρία έχει δείξει ότι η υιοθέτηση παρόμοιων γραφειοκρατικών μοντέλων ελέγχου, πάντοτε έχουν αντίθετο από το προσδοκώμενο αποτέλεσμα».