Επτά ελληνικές προτάσεις για το Μεταναστευτικό

Σε αυτήν, λόγω των αχρείαστων εκλογών, η Ελλάδα θα εκπροσωπηθεί από υπηρεσιακό υπουργό. Βέβαια δεδομένου του δείγματος γραφής της απελθούσας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝ.ΕΛ., ίσως αυτό να μην είναι και τόσο κακό. 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. ανέλαβε την εξουσία με διακηρυγμένο στόχο τη «δικαιωματική» αντίληψη της εισόδου στη χώρα. Η αλλαγή πολιτικής -με έμβλημα το «κλείσιμο» του Κέντρου Κράτησης στην Αμυγδαλέζα- δεν συνοδεύτηκε, ωστόσο, από κάποιο σχεδιασμό ενίσχυσης της διοικητικής ικανότητας της χώρας για να δεχθεί μεγαλύτερους αριθμούς μεταναστευτικών ροών. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. αγνόησε ένα βασικό στοιχείο της μεταναστευτικής οικονομίας: τα μηνύματα περνούν πολύ γρήγορα και πολύ εύκολα στους διακινητές. Η αλλαγή πολιτικής έγινε αμέσως κατανοητή ως δικαίωμα απρόσκοπτης εισόδου στην Ελλάδα και διέλευσης από την Ελλάδα στην Ευρώπη. Η τεράστια αύξηση των εισόδων τους τελευταίους μήνες οφείλεται στη βεβαιότητα των μεταναστών για ανεκτική πολιτική εισόδου στην Ελλάδα.

Στο Καλαί λοιπόν δίνεται -με καθυστέρηση ομολογουμένως καθώς η Ευρώπη άργησε να ξυπνήσει- η ευκαιρία διαμόρφωσης μιας κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής. Η Ελλάδα θα μπορούσε και θα όφειλε να πρωταγωνιστήσει με συγκεκριμένα αιτήματα και προτάσεις, ιδιαίτερα δεδομένου ότι είναι η κύρια πύλη εισόδου μεταναστών στην Ευρώπη και ότι ο αρμόδιος επίτροπος είναι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. 

Απλές λύσεις δεν υπάρχουν. Οι άξονες όμως μιας γόνιμης ελληνικής παρέμβασης θα μπορούσαν να είναι οι εξής:

1. Η Ευρώπη πρέπει να κινηθεί στο σύνολό της και τα κράτη-μέλη της πρέπει να μοιραστούν την ευθύνη των προσφύγων που ζητούν άσυλο.

2. Να υπάρχει διάκριση ανάμεσα στους πρόσφυγες και τους οικονομικούς μετανάστες προκειμένου να καταπολεμηθεί  η κατάχρηση του δικαιώματος παροχής ασύλου και μάλιστα με μια συγκεκριμένη πολιτική επαναπατρισμού οικονομικών μεταναστών.

3. Να ληφθούν αυστηρότερα μέτρα για την καλύτερη φύλαξη των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τη Frontex να αναλαμβάνει την προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. και να έχει τη δυνατότητα να αποφασίζει για την είσοδο των μεταναστών. Διαφορετικά θα εξακολουθούν να καθορίζουν την είσοδο μεταναστών οι διακινητές και το χρήμα.
4. Να ενισχυθούν διοικητικά και οικονομικά τα κράτη-πύλες εισόδου όπως η Ελλάδα με δημιουργία ευρωπαϊκών κέντρων υποβοήθησης για την επιτάχυνση της καταγραφής των εισερχομένων, της παροχής ασύλου και του συντονισμού της επιστροφής των παράτυπων μεταναστών στη χώρα τους.

5. Να μην επιτρέπονται οι συνοριακοί έλεγχοι εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να διαφυλαχθεί η ελευθερία μετακίνησης ως βασική αρχή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

6. Η Ευρώπη να προσφέρει καταφύγιο και αξιοπρέπεια σε όσους διώκονται με τη δημιουργία ευρωπαϊκών προδιαγραφών κέντρων υποδοχής σε χώρες εισόδου όπως η Ελλάδα.

7. Η αναπτυξιακή βοήθεια που δίνεται σε αναπτυσσόμενες χώρες να ενισχυθεί υπό την προϋπόθεση ότι οι χώρες αυτές θα πρέπει να δέχονται πίσω τους πολίτες τους που δεν γίνονται δεκτοί στην Ευρώπη.

Μια σοβαρή ελληνική κυβέρνηση θα έδινε διπλωματική μάχη στην Ευρώπη για να διασφαλίσει ότι αυτές οι αρχές θα διέπουν την ευρωπαϊκή πολιτική μετανάστευσης. Θα επένδυε στη συστηματική οικοδόμηση στέρεων ενδοευρωπαϊκών συμμαχιών, ιδίως με τις μεσογειακές χώρες της Ε.Ε., ώστε να εξασφαλιστεί η μέγιστη δυνατή στήριξη και προώθηση των ελληνικών θέσεων. Θα ασκούσε κάθε δυνατή πίεση προς την Τουρκία που ενώ είναι το κατεξοχήν σημείο εκκίνησης μεταναστών προς τη χώρα μας, δεν δείχνει καμία διάθεση να συνεργαστεί ουσιαστικά τόσο με την Ελλάδα όσο και με την Ε.Ε.  Ταυτόχρονα θα έσπευδε να αξιοποιήσει κάθε ευρώ από τα  διαθέσιμα σχετικά ευρωπαϊκά κονδύλια. 

Αυτά έχουν όλα ειπωθεί κατά καιρούς. Κανείς δεν μας άκουσε όμως. Δυστυχώς ακόμα δεν έχουμε μια κυβέρνηση που να μπορεί να σχεδιάσει και να υλοποιήσει μια συγκροτημένη πολιτική για το Μεταναστευτικό.  Εχουμε όμως την ευκαιρία των εκλογών. Και ενώ μπορεί στο Καλαί στις 14 Σεπτεμβρίου η Ελλάδα να μην πρωταγωνιστήσει, στην τηλεμαχία Μεϊμαράκη - Τσίπρα την ίδια ημέρα πιστεύω ότι θα φανεί ότι ανάμεσα στο ξέφραγο αμπέλι της Αριστεράς και τον λαϊκισμό της Ακρας Δεξιάς μόνο μία κυβέρνηση με κορμό τη Νέα Δημοκρατία μπορεί να οδηγήσει σε μια βιώσιμη λύση που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά παράλληλα θα διασφαλίζει την προστασία των συνόρων μας.

* Υποψήφιος βουλευτής Β’ Αθηνών Ν.Δ., 
πρώην υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης 
και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης