Μαίρη Λαμπαδίτη

Αιτία ο αναχρονιστικός νόμος που προβλέπει την υποχρεωτική απόλυση των δημοσίων υπαλλήλων μετά τη συμπλήρωση 35 ετών υπηρεσίας και του 60ου έτους της ηλικίας τους.

Το σχήμα είναι οξύμωρο για δύο λόγους. Πρώτον, η διάταξη έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το νόμο για την αύξηση των ορίων ηλικίας. Χιλιάδες ασφαλισμένοι επιβαρύνθηκαν με 17 χρόνια επιπλέον δουλειάς χωρίς να το θέλουν και τα συγκεκριμένα άτομα που θέλουν να παραμείνουν και να προσφέρουν την εμπειρία τους προσκρούουν σε ανεξήγητα γραφειοκρατικά εμπόδια.

Δεύτερον, το Δημόσιο πάσχει από έμπειρα στελέχη που μπορούν να χωρίσουν δύο γαϊδουριών άχυρα και ξέρουν απέξω όλους τους κωδικούς των δαπανών.

Η συγκεκριμένη διάταξη είχε επιχειρηθεί να τροποποιηθεί δύο φορές. Επί Λοβέρδου – Κουτρουμάνη και επί Στρατούλη. Την πρώτη φορά προέβαλε ένσταση η Τρόικα που ήθελε να ξεφορτωθεί με οποιοδήποτε τρόπο δημοσίους υπαλλήλους. Τη δεύτερη φορά επέστρεψε στο συρτάρι για να ξαναβγεί σε κάποιο επόμενο νομοσχέδιο του Υπουργείου διοικητικής μεταρρύθμισης. Εν τω μεταξύ ξεχάστηκε. Ο κ. Κατρούγκαλος είχε επίσης δεσμευτεί ότι θα την καταργήσει στο πλαίσιο της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, η οποία όμως βρίσκεται στα σχέδια επί χάρτου. Μα ούτε τα των υπουργείων τους δε μπορούν να αλλάξουν. Θα αλλάξουν τις πολιτικές ισορροπίες της ΕΕ;

Τελικά, σύμφωνα με πληροφορίες, η αντικατάσταση της διάταξης, θα έρθει με τροπολογία στο σχέδιο νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης , στο οποίο θα «στριμωχθούν» δεκάδες άσχετες τροπολογίες της τελευταίας στιγμής καθώς εκπνέει η χρονιά. Προς το παρόν πάντως είναι στο δρόμο. Λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμμένα.