Μαίρη Λαμπαδίτη

Είναι η κατάρα  που μας έριξε η ζηλόφθονη  μαντάμ Μακρόν που δεν ήθελε να αποχωριστεί τις ομορφιές μας.

Κάτω από το απαράμιλλο αττικό φως χιλιάδες αθηναίοι «καρναβαλιστές» έπαιρναν μια ανάσα τα σαββατοκύριακα στη Βούλα , τα λιμανάκια ,στην Ανάβυσσο , στο Σούνιο.
Όσοι δεν μπόρεσαν φέτος να πάνε διακοπές – και ξέρω πολλούς – έπαιρναν το λεωφορείο για τη Βουλιαγμένη και ξεχνούσαν για ένα δίωρο τα χαράτσια ,τα κόκκινα δάνεια, τα φακελάκια με τους λογαριασμούς.. Ήταν η μόνη απαντοχή για τον άνεργο, τον συνταξιούχο ,τη μητέρα που δεν είχε τι να κάνει τα παιδιά της κλεισμένα στο διαμέρισμα.
Δε θα ξεχάσω τον Ολλανδό φίλο μας που γκρίνιαζε γιατί τον εξαναγκάζαμε νάρθει μαζί μας στα νησιά.

« Μα γιατί ταλαιπωρείστε, μπαίνετε σε καράβια, πληρώνετε δωμάτια ,στριμώχνεστε στις ταβέρνες για να πάτε στη Νάξο; Μια χαρά δεν είναι και στο Καβούρι;»
Τώρα ,πολύ φοβάμαι ότι το νυχτερινό μπάνιο στη Βουλιαγμένη του αξέχαστου Κηλαϊδόνη θα γίνει μια μακρινή ανάμνηση.

Γυρίσαμε πολλά χρόνια πίσω στην προ Ψυτάλλειας εποχή.
Για πολλούς Αθηναίους το πιο σημαντικό έργο της νεότερης εποχής ήταν ο βιολογικός καθαρισμός της Ψυτάλλειας που ολοκληρώθηκε το 2004 και κατάφερε να απομακρύνει ρυπαντικό φορτίο  σε ποσοστό 95% .

Τότε ακόμα και η Σαλαμίνα από την πλευρά του Περάματος ,παραδόθηκε στους κολυμβητές.
Η ζωή άλλαξε.  Το σνομπ επιχείρημα  ορισμένων « εγώ δεν κάνω μπάνιο στην Αττική» κατεδαφίστηκε.

Μέχρι που η «Αγία Ζώνη» μας άλλαξε τα πετρέλαια. Η οικολογική συντέλεια του Σαρωνικού δεν έχει πισωγύρισμα ακόμα και αν τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι για ολιγωρία και λανθασμένους χειρισμούς.

Δυστυχώς η εικόνα της νεκρής αλκυόνης  μέσα στη λάσπη από μαζούτ δεν είναι fake news για τη χειραγώγηση των μαζών όπως ήταν η φωτογραφία του κορμοράνου στον πόλεμο του Ιράκ. Η φωτογραφία – για την ιστορία-  δεν είχε τραβηχτεί στον κόλπο  μετά το βομβαρδισμό των πετρελαιοπηγών του Κουβέιτ από τα ιρακινά αεροπλάνα αλλά στις ακτές της Βρετάνης όταν μετά το ναυάγιο ενός πετρελαιοφόρου δημιουργήθηκε μια τεράστια κηλίδα στη Μάγχη.
Η εικόνα του νεκρού πουλιού ,των νεκρών ψαριών ,της νεκρής φύσης είναι μια ανατριχιαστική  πραγματικότητα. Οι θαλάσσιοι οργανισμοί –λένε οι επιστήμονες – καίγονται από το μαζούτ. Οι ψαράδες δε βρίσκουν ψάρια αλλά και να έβρισκαν ποιος θα τα έτρωγε;

Ο υπουργός Τσιρώνης είπε ότι φταίει η κοινωνία που χρησιμοποιεί ακόμα πετρέλαιο και όχι εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Και γω μαζί του αλλά είναι ώρα τώρα για τα βάλουμε με τις επτά αδελφές εταιρίες;  Τώρα είναι ώρα να τρέξουμε ,όλοι κι εγώ που μένω νότια , να βοηθήσουμε .

Αλλιώς  θα τραγουδάμε  «Εκεί στο νότο
εκεί μου κλήρωσε ο έρωτας στο Λόττο
κουλουριασμένος σαν τη σαύρα στη σκιά του
σαν νόμισμα έπεφτα στο μαύρο του βυθό»