Μάκης Πολλάτος

Τα βασικά θέματα του Τύπου αμέσως μετά την πτώση της χούντας -από το ασφαλιστικό μέχρι τη διαχείριση των απορριμάτων και τα ελληνοτουρκικά- ήταν σχεδόν τα ίδια που απασχολούσαν την ελληνική κοινωνία 20 χρόνια μετά!

Σαν να παρακολουθούσες μια κοινωνία κολλημένη, να γερνά, να αρνείται να αλλάξει και να υλοποιήσει μεταρρυθμίσεις που θα φέρουν ευημερία.
Σήμερα, Σεπτέμβριος του 2022 πια, η Ελλάδα μοιάζει να είναι ακινητοποιημένη με τα ίδια και τα ίδια προβλήματα, μπλοκαρισμένη, αργοκίνητη, να παλεύει με την υστέρηση και τους δαίμονές της.

Συζήτηση για το αν θα αλλάξει -ξανά- ο εκλογικός νόμος, όπως τόσες και τόσες φορές τα τελευταία χρόνια. Επειδή -σου λέει- η χώρα χρειάζεται σταθερές κυβερνήσεις και με τα σημερινά δεδομένα δύσκολα θα σχηματιστεί κυβέρνηση ακόμη και μετά τις δεύτερες επόμενες εκλογές. Βλέπετε, το bonus των 40 εδρών στο πρώτο κόμμα μάλλον δεν θα δώσει 151 βουλευτές στην πρώτη δύναμη και το ΠΑΣΟΚ μετά την παρακολούθηση Ανδρουλάκη είναι απίθανο να συνεργαστεί με τη ΝΔ.

Και αφού οι περισσότεροι θεωρούν ότι η περίφημη σταθερότητα είναι συνδεδεμένη με μια μονοκομματική κυβέρνηση τότε για το καλό μας πρέπει να ξαναδώσουμε bonus 50-60 εδρών στο πρώτο κόμμα για να μην πέσει η χώρα σε ακυβερνησία και τι θα κάνουμε μετά.

Δύσκολος θα είναι και ο φετινός χειμώνας, προβλέπουν όλοι οι ειδικοί αφού η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία προκάλεσε παγκόσμια ενεργειακή κριση, το φυσικό αέριο είναι στα ύψη, η τιμή του ηλεκτρικού χτυπάει κόκκινο, τον λιγνίτη για την παραγωγή ηλεκτρισμού τώρα τον θυμηθήκαμε και θα πάρει χρόνο να τον ενεργοποιήσουμε πάλι και πώς θα ζεσταθούμε. Μια απ τα ίδια κι εδώ αφού ποτέ δεν συζητούμε σοβαρά για να αποφασίσουμε να βάλουμε για παράδειγμα φωτοβολταϊκά σε όλες τις στέγες

. Αντί να το κράτος να επιδοτεί την κατανάλωση να πριμοδοτήσει μια πραγματική μεταρρυθμιστική αλλαγή με βάση τις κλιματολογικές συνθήκες και τις ενεργειακές ανάγκες. Δεν συζητώ καν για το ενδεχόμενο κατασκευής εργοστασίου παραγωγής πυρηνικής ενέργειας στην Ελλάδα γιατί όλοι οι -τιναφταπουλεστωρα- θα πέσουν να με κατασπαράξουν που τόλμησα και σκέφτηκα πυρηνικά σε μια σεισμογενή χώρα.

Άλλα θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία;

Τα ελληνοτουρκικά και αυτά μάλλον δικαίως διότι ο Ερντογαν έχει χαράξει ρότα σύγκρουσης που θα έρθει αργά ή γρήγορα και καλό είναι να είμαστε Προετοιμασμένοι κι ενωμένοι ως έθνος. Αλλά κι εδώ, μήπως σκεφτόμαστε για λύσεις out of the box, εκπαιδευόμαστε για παλλαϊκή άμυνα, εκσυγχρονίζουμε τις ένοπλες δυνάμεις ή θεωρούμε πως όλα θα τα λύσουν τα 24 Rafale (όταν τα πάρουμε όλα και γίνουν επιχειρησιακά γιατί προς το παρόν μόνο 6 έχουμε) με τα 80 F-16 που περιμένουμε να αναβαθμιστούν και τις 3 γαλλικες φρεγάτες που περιμένουμε την επόμενη τριετία; Και μέχρι τότε τι γίνεται;

Ευτυχώς που ξεκινά η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης και θα ανακοινωθούν παροχές. Όπως κάθε χρόνο από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Παροχές που δημιουργούν προσδοκίες στήριξης και ελάφρυνσης αλλά δεν απαντούν ποτέ στο ερώτημα πώς παράγεται ο πλούτος, πώς διανέμεται και γιατί 2 στους 3 πρέπει να ζουν με επιδόματα.

Υπάρχει εναλλακτική σε όλα αυτά; Γίνονται ζυμώσεις στην ελληνική κοινωνία; Μπολιάζεται με νέες ιδέες η κυρίαρχη πολιτική τάξη; Υπάρχουν οραματιστές με νέες ιδέες ριζοσπαστικές και ρηξικέλευθες που να θέλουν να κάνουν μεταρρυθμίσεις και να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο, έτσι που να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για πραγματική ευημερία των πολλών;

Πείτε μου εσείς. Και μετά σκεφτείτε και το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα για να δούμε τελικά αν σώζεται η Ελλάδα.