Εκλογές με μπλοκ επιταγών

Θες επειδή η κυβέρνηση εξάντλησε τη θητεία της παρά το γεγονός ότι λίγοι το πίστευαν; Θες επειδή όλοι προετοιμάζονταν για εκλογές νωρίτερα και άρα οι εκστρατείες είχαν ξεκινήσει από καιρό οπότε όλοι τώρα μοιάζουν λίγο κουρασμένοι;

Περίπατος πάντως οι εκλογές δεν θα είναι για κανέναν. Αυτό είναι σίγουρο, ό,τι κι αν φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις σήμερα. Η τραγωδία των Τεμπών πονάει ακόμη, όχι μόνο τις οικογένειες των 57 νεκρών. Πληγώνει όλους όσοι πίστεψαν ότι έχουμε προσπεράσει τα κακώς κείμενα της ψωροκώσταινας και ότι γινόμαστε λίγο πιο κανονικό κράτος. Δουλειά πολλή μένει ακόμη να γίνει σε μια σειρά από τομείς, μήπως και κάποια στιγμή επιτύχουμε στ' αλήθεια αυτή την αναδημιουργία του κρατικού μηχανισμού.

Το σχέδιο... Δήμητρα και το μακρινό ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή πάει να γίνει κεντρικό ζήτημα στην προεκλογική αρένα. Για τον Βαρουφάκη είναι μάλλον σημαντικό διότι συγκεντρώνει αντισυστημικές ψήφους από την αριστερά, δυσαρεστημένους από τον ΣΥΡΙΖΑ, αντιευρωπαϊκές φώνες και τόσους άλλους που σκέφτονται ότι δεν είναι κακή ιδέα να το ρισκάρουμε.
Θα κριθούν οι απόψεις αυτές αφού αποδεικνύεται ότι δεν έλαβαν καθαρές απαντήσεις οι τσαρλατάνοι με τις παλαβομάρες τους ούτε από τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων της πρώτης φοράς αριστεράς, ούτε από το δημοψήφισμα, ούτε από την υπερδεκαετή περιπέτεια των μνημονίων, ούτε από τη ζωή την ίδια.

Μητσοτάκης και Τσίπρας έχουν βγάλει το μπλοκ επιταγών και υπόσχονται αυξήσεις, παροχές και επιδόματα. Νέες αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, στις συντάξεις, φοροαπαλλαγές, μείωση φόρων και μια σειρά από πράγματα που υποτίθεται ότι θα βελτιώσουν την καθημερινότητά μας, χωρίς να είναι ξεκάθαρο από πού παράγεται ο πλούτος που προκαταβολικά σπεύδουν να διανείμουν οι πολιτικοί αρχηγοί.

Είναι μάλλον πασέ, μπανάλ και αδιάφορο για τους πολλούς, έχουμε όμως αναρωτηθεί πού παράγονται οι αξίες που έχει η Ελλάδα; Από τη ναυτιλία; Από τη βιομηχανία; Από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις; Από τον τουρισμό; Από τις υπηρεσίες; Από τη γεωργία, την αλιεία και την κτηνοτροφία; Από τα μεταλλεύματα;
Αν το βρούμε και το συζητήσουμε ίσως αποφασίσουμε να φτιάξουμε μια στρατηγική για να ενισχύσουμε αυτούς που πραγματικά παράγουν τον πλούτο που αναδιανέμεται στη χώρα και έτσι έχουμε όλοι να βγάλουμε τα προς το ζειν.

Καλό είναι επίσης να δεσμευτούν οι πολιτικοί αρχηγοί ότι θα πατάξουν τη φοροδιαφυγή. Μήπως και κάποια στιγμή καταφέρουμε και γίνουμε περισσότεροι ίσοι όλοι μεταξύ μας, τουλάχιστον εις ό,τι αφορά τις φορολογικές μας υποχρεώσεις. Ας ψάξουν οι αρμόδιες υπηρεσίες με ηλεκτρονικά μέσα και ας κάνουν εκείνες τις διασταυρώσεις που είναι απαραίτητες για να διαπιστωθεί αν πράγματι όλοι πληρώνουν αυτά που οφείλουν με βάση αυτά που εισπράττουν ή τα κρύβουν και τελικά ο λογαριασμός χρεώνεται μονίμως στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους που τελικά έχουν φορλογική συνείδηση μάλλον επειδή δεν μπορούν να κρύψουν τις αμοιβές τους.

Η υπογεννητικότητα είναι ένα επίσης τεράστιο, κολοσσιαίο ζήτημα. Μάλλον το υπ' αριθμόν ένα εθνικό θέμα που φαίνεται να ξεφεύγει από τους προβολείς της woke κουλτούρας. Είναι ήδη εδώ το πρόβλημα που προκαλείται από τις μειωμένες γεννήσεις σε κοινωνικό επίπεδο και όταν σκάσουν και οι οικονομικές επιπτώσεις θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε.

Κι επίσης, το πρόβλημα της αξιοκρατίας. Της ίσης πρόσβασης των νέων σε θέσεις εργασίας. Της κατάληψης των καλά αμειβόμενων θέσεων στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα από τους καλύτερους. Φαίνεται ότι ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να ξαναβρούμε έναν Σάκη Πεπονή που θα αδιαφορήσει για το πολιτικό κόστος και θα επιβάλλει ίδιους κανόνες, τήρησή τους και αξιολόγηση όλων με τα ίδια κριτήρια ώστε οι πραγματικοί άριστοι να καταλαμβάνουν τις καλύτερες θέσεις, δηλαδή τα πιο δύσκολα πόστα που έχουν πολλές ευθύνες, λίγο ύπνο και άρα θα πρέπει να έχουν καλύτερη ανταμοιβή.