Τσίπρας τέλος;

Οι αυτοπροσδιοριζόμενοι σαν αριστεροί, που στην πραγματικότητα απλώς θέλουν να απαξιώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους σαν δεξιούς άρα -σύμφωνα με τη λογική τους- σαν οπισθοδρομικούς, χουντικούς, ελεγχόμενους από οικονομικά συμφέροντα και... πατριδοκάπηλους έχουν την αντίληψη πως αυτό που θέλουν, θα γίνει με έναν τρόπο μαγικό, σαν από θαύμα, απλώς και μόνο επειδή πιστεύουν ότι έχουν δίκιο σε όλα.

Στον ΣΥΡΙΖΑ πολύ περισσότερο, ο βολονταρισμός είναι κάτι σαν την μοναδική στρατηγική της ηγετικής ομάδας για όλα τα θέματα. Πιστεύουν ξεκάθαρα ο Αλέξης Τσίπρας και οι χειροκροτητές-συνεργάτες του ότι μπορούν να αλλάξουν τα γεγονότα μόνο με τη θέλησή τους, αφού η βούληση προηγείται και στο τέλος κατευθύνει τις αντιλήψεις τους και την ίδια την λογική τους.

Τρανό παράδειγμα του βολονταρισμού της Αριστεράς αποκάλυψε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας μέσα από το TikTok που χρησιμοποίησε πολύ για να προσεγγίσει τους νέους ψηφοφόρους. Σε ένα από τα πολλά βιντεάκια που ακκιζόταν και αυτοαποθεωνόταν, ο Αλέξης Τσίπρας αποκάλυψε πόσο μεγάλη πολιτική τύφλωση του έχει προκαλέσει ο βολονταρισμός. Μέσα σε 25 δευτερόλεπτα, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ διηγήθηκε: «Με πιάνει ένας πιτσιρικάς στον Βόλο και μου λέει "δεν θέλω να ξαναβγεί ο Μητσοτάκης αλλά δεν ξέρω αν θα σε ψηφίσω". Δεν πειράζει του λέω, πήγαινε εσύ στην κάλπη και ψήφισε όποιον θέλεις, ακόμη και τον Αλή Μπαμπά. Τουλάχιστον αυτός είχε μόνο 40 κλέφτες!».

Χαμπάρι δεν πήρε ο cool Αλέξης πως «ο πιτσιρικάς» στον Βόλο τον έφτυσε κατάμουτρα. Για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ αυτό που είχε σημασία ήταν να μην ψηφίσει τη ΝΔ ο ψηφοφόρος που του γύρισε την πλάτη κατάμουτρα. Και με την ευκαιρία ο Αλέξης Τσίπρας θεώρησε καλό να ελεεινολογήσει ότι ο Μητσοτάκης είναι... κλέφτης, μεγαλύτερος απ' τον Αλή Μπαμπά.

Ούτε που κατάλαβε το αφεντικό του ΣΥΡΙΖΑ για ποιον χτυπούσε η καμπάνα. Όπως δεν κατάλαβε τίποτα όταν ο Παύλος Πολάκης απειλούσε να στήσει κρεμάλες και ικριώματα για να ξεμπερδεύει με όσους δεν είναι αρεστοί στους ΣΥΡΙΖΑίους, όπως απηύθυνε κάλεσμα στους χρυσαυγίτες να τον ψηφίσουν για να φύγει ο Μητσοτάκης σαν να επαναλάμβανε τα λόγια του Κασιδιάρη, όπως επέτρεψε στον Δραγασάκη να προαναγγέλλει νέα φορολογία για τις μεταβιβάσεις ακινήτων και τα εισοδήματα, όπως σφύριζε αδιάφορα όταν ο Τσακαλώτος πρότεινε τοπικά νομίσματα για την βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των νοικοκυριών.

Μόνο με την πρόταση Κατρούγκαλου για επιβολή ασφαλιστικών εισφορών στο 20% των εισοδημάτων των ελευθέρων επαγγελματιών ταρακουνήθηκε λίγο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και του επέβαλε την παραίτηση από τα ψηφοδέλτια του κόμματος αλλά ήταν πλέον αργά. Γιατί η πρόταση Κατρούγκαλου ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Θύμισε σε όλους ότι πιθανή επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα σηματοδοτήσει φοροκαταιγίδα και νέους φόρους. Η επιβολή ασφαλιστικών εισφορών ad hoc επί ενός ποσοστού των εισοδημάτων δεν θα εκτοξεύσει απλώς τη φοροδιαφυγή αφού θα οδηγήσει όλους να αμείβονται με μαύρο χρήμα.

Η πρόταση Κατρούγκαλου συνεπάγεται νέα, παράλληλη φορολόγηση των εισοδημάτων, χωρίς καν αντίστοιχη αύξηση των συντάξιμων αποδοχών για τις οποίες καταβάλλονται οι ασφαλιστικές εισφορές. Αν μια κυβέρνηση θέλει να φορολογήσει περισσότερο όσους βγάζουν πάνω από 200 χιλιάρικα τον χρόνο -όπως επιχειρηματολόγησε ο Κατρούγκαλος- δεν έχει παρά να το πράξει μέσω της φορολογίας εισοδημάτων και όχι μέσω των ασφαλιστικών εισφορών, ιδίως από τη στιγμή που υπάρχει όριο στις συντάξιμες αποδοχές και ακόμη κι αν εντοπιστούν όσοι βγάζουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ετησίως και πειστούν να τα δηλώσουν στην εφορία, δεν έχουν κανένα λόγο να μην αντιδράσουν αν κληθούν να καταβάλλουν 40-50 χιλιάρικα τον χρόνο επιπλέον για τα ασφαλιστικά ταμεία, αφού στο τέλος κι εκείνοι σχεδόν την ίδια σύνταξη θα πάρουν με εκείνους που είναι στην χαμηλότερη κλάση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως παρέμεινε μια παιδική χαρά. Στο επιτελείο της Κουμουνδούρου κανείς δεν φαινόταν να μαθαίνει από τα λάθη του παρελθόντος και ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορούσε να βάλει τάξη στο μπάχαλο. Γιατί λοιπόν να σε ψηφίσουν εκείνοι που βλέπουν ότι δεν μαθαίνεις από τα λάθη σου και θυμούνται ακόμη πολύ καθαρά την καταστροφή που έφερες στα πέντε χρόνια που κυβέρνησες;

Από τις εκλογές της 21ης Μαϊου βγήκαν κι άλλα, πολύ ενδιαφέροντα, συμπεράσματα σε μια σειρά τομέων.

Για παράδειγμα, επιβεβαιώθηκε ότι... τα φαινόμενα απατούν. Μπορεί μια πολύ θορυβώδης μειοψηφία να κάνει πανικό στα social media εναντίον του Μητσοτάκη, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι απηχεί τις απόψεις των πολλών. Μειονότητα παραμένουν όσοι σκυλοβρίζουν και προαναγγέλλουν ανατροπές και «αλλαγή» χωρίς να έχουν κάτι ουσιαστικό να προτείνουν. Αντιθέτως, οι απειλές, οι ύβρεις και οι προγραφές των πολιτικών αντιπάλων ξυπνούν μνήμες και θυμίζουν τι έπαθαν δεκάδες χιλιάδες οικογένειες επί ΣΥΡΙΖΑ που αναγκάστηκαν να φύγουν απ΄τα σπίτια τους για να επιβιώσουν.

Οι πολιτικοί στο μεγαλύτερο βαθμό τους έχουν ελαστικά ηθικά standards. Γι' αυτό δεν θα πρέπει να προκαλέσει εντύπωση πιθανή εκ νέου μετεγκατάσταση των ΠΑΣΟΚογενών του ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο από τον οποίο αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν όταν μυρίστηκαν την απώλεια της εξουσίας. Ιδίως αν ο Νίκος Ανδρουλάκης πείσει ότι μπορεί να κάνει πραγματική αντιπολίτευση και ουσιαστικό έλεγχο της κυβέρνησης, τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ μπορεί να ανέβουν κι άλλο από μετακινούμενους ΣΥΡΙΖΑίους κοψοχέρηδες.

Η κολοσσιαία διαφορά των 20 μονάδων της πρώτης ΝΔ που σχεδόν πέτυχε αυτοδυναμία με απλή αναλογική, μπορεί να κινητοποιήσει ένα κομμάτι της κοινωνίας που ανησυχεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κινδυνεύει να καταστεί παντοδύναμος και πιθανώς ανεξέλεγκτος πρωθυπουργός.

Και προφανώς η ΝΔ θα κάνει μεγάλο λάθος αν πιστέψει ότι μπορεί να συνεχίσει κρύβοντας κάτω από το χαλί το σκάνδαλο των υποκλοπών. Οπως επίσης ο Κυριάκος Μητσοτάκης καλό είναι να επιταχύνει τη διασαφήνιση των αιτίων της σιδηροδρομικής τραγωδίας με τους 57 νεκρούς στα Τέμπη, διότι πέραν των εγκληματικών χειρισμών του μοιραίου σταθμάρχη και τις παραλείψεις μιας σειράς συναρμοδίων, μεγάλες ευθύνες για το πολύνεκρο δυστύχημα έχει και η διοικητική αλυσίδα που επέτρεψε στο σύστημα να σαπίσει και να καταρρεύσει.

Και αυτό είναι ξεκάθαρη ευθύνη της κυβέρνησης. Οπως έργο των υπουργών και των αρμόδιων στελεχών είναι να τιθασεύσουν τον πληθωρισμό και να μειώσουν τις καλπάζουσες τιμές των προϊόντων. Σχεδόν αδιάφορο είναι αν ο πληθωρισμός είναι εισαγόμενος. Η κυβέρνηση εκλέγεται για να αντιμετωπίζει τα προβλήματα, εξωγενή ή εσωτερικά και το καθήκον των πολιτικών είναι να υπηρετούν και να βελτιώνουν το βιοτικό επίπεδο των πολιτών.

Και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί για πάντα με επιδόματα, κρατικές ενισχύσεις και pass par tous που εξατμίζουν τα έκτακτα έσοδα του κράτους τα οποία καλό είναι να παραμένουν στα δημόσια ταμεία για τις βροχερές ημέρες. Η μεσαία τάξη δεν είναι δυνατόν να επιβιώνει οικονομικά με επιδόματα, είναι καιρός για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που θα ανοίξουν παραγωγικές δραστηριότητες οι οποίες τελικά θα ανεβάσουν και τους μισθούς σε ανθρώπινα επίπεδα. Θα μου πείτε, αυτά είναι μάλλον ψιλά γράμματα για κάποιους σαν τον Αλέξη Τσίπρα που έχει μάθει να μην αναλαμβάνει ποτέ την ευθύνη για τα λάθη του.

Κι όσο κι αν τώρα διαμηνύει ότι δεν εγκαταλείπει την μάχη, η διαφορά των 20 μονάδων δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες. Αν η εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ επαναληφθεί στις 25 Ιουνίου, ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα μπορεί να σταθεί ούτε μία ημέρα ακόμη ως επικεφαλής. Για πολιτικούς αρχηγούς που πιστεύουν ότι μπορεί και να διασωθούν πολιτικά από το ψευτοεπιχείρημα «ψηφίστε με για να μην αφανιστώ πολιτικά και σας υπόσχομαι ότι θα κάνω αντιπολίτευση» ενώ υπόσχονται ανεφάρμοστα προγράμματα με έσοδα από την υπερφορολόγηση των λίγων παραγωγικών δραστηριοτήτων.

Γι΄αυτό και οι προσδοκίες περιορίζονται επί του παρόντος στον αρχηγό του κόμματος που δείχνει ότι εννοεί όσα λέει χωρίς περιττές μεγαλοστομίες και ανεφάρμοστες υποσχέσεις.