Θέλετε να μιλήσουμε για ηθική;

Ειλικρινώς δεν έχω διάθεση να υπερασπιστώ τους δημοσίους υπαλλήλους. Δεν έχω λόγο να ισχυριστώ ότι έχουν δίκιο οι απεργοί στις υπηρεσίες καθαριότητας. Ειμαι ο τελευταίος που θα πω καλό λόγο για τις τράπεζες. Ούτε και νομίζω ότι οι δικαστικοί είναι οι μόνοι που δικαιούνται να διατηρήσουν τα εισοδήματά τους όταν οι μισθοί όλων των υπολοίπων καταντούν φιλοδωρήματα.

Ομως μπορεί να μιλά για ηθική, να κουνά το δάχτυλο απειλητικά και να εγκαλεί τους άλλους κάποιος που δεν κάνει το καθήκον του;

Μπορεί η κυβέρνηση να απειλεί τους εργάτες στην καθαριότητα ότι θα τους απολύσει όταν αυτοί οι άνθρωποι λαμβάνουν εκκαθαριστικά ύψους 200 ευρώ, λόγω αύξησης φόρων και κρατήσεων; Μπορεί το πολιτικό σύστημα να εκφοβίζει τους δημοσίους υπαλλήλους με απόλυση τσουβαλιάζοντας τους έντιμους με τους διεφθαρμένους; Μπορεί να συνεχίζει το έργο του κουρέματος των μισθών προτού σταματήσει σπατάλη κρατικού χρήματος σε παράλογες φιέστες και ανούσια ταξίδια υπουργών στο εξωτερικό; Μπορεί το κράτος να απειλεί απλούς ανθρώπους ότι αν δεν πληρώσουν το χαράτσι για το ακίνητό τους θα τους κόψει το ρεύμα;

Ποιος τα λέει αυτά; Δεν καταλαβαίνει ότι έτσι ανατροφοδοτείται το μίσος και οι διαχωριστικές γραμμές μέταξύ των Ελλήνων; Πού θα φτάσουμε με τη λογική ότι ο εχθρός είναι ο άλλος; Τι θα συμβεί όταν ο καθένας μας θεωρεί υπεύθυνο για τη χρεοκοπία το διπλανό του;

Δεν είναι η κυβέρνηση ο ρυθμιστής του τραπεζικού συστήματος; Δεν πρέπει το κράτος να υποχρεώσει τα τραπεζικά ιδρύματα να ξαναρχίσουν να χρηματοδοτούν επιχειρήσεις και νοικοκυριά; Δεν είναι η κυβέρνηση που πρέπει να αναγκάσουν τους τραπεζίτες να αποδεχθούν μείωση των κερδών τους ανάλογη με την μείωση των μισθών;
Ξαφνικά οι μισοί έχουμε γίνει διεφθαρμένοι και λαμόγια και οι άλλοι μισοί παραμένουμε έντιμοι και επιδεικνύουμε νομιμοφροσύνη;

Εχει κάνει η κυβέρνηση όσα έπρεπε να κάνει στο χρόνο που είχε δεσμευθεί; Ποιος ψήφισε το μεσοπρόθεσμο; Δεν προέβλεπε μεταξύ άλλων ορισμένες αποκρατικοποιήσεις μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου; Ποιος έχει ευθύνη για το γεγονός ότι δεν υλοποιήθηκαν όσα είχαν αποφασισθεί; Δεν πρέπει να ελεγχθούν για τις πράξεις και τις παραλείψεις τους οι αρμόδιοι οικονομικοί υπουργοί και οι κρατικοί υπάλληλοι; Τους είναι πολύ βολικό να παραμυθιάζονται ότι εκείνοι μας σώζουν και εμείς αντιδρούμε και διαφωνούμε;  

Ειλικρινώς δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο πρέπει πρώτα να καταστραφούμε και μετά να μάθουμε να συμβιώνουμε.
Δεν έχω όμως μεγάλη αισιοδοξία πια.
Διότι μετά το φιάσκο στη συνάντηση Παπανδρέου - Σαμαρά όλοι καταλαβαίνουν. Ποιο είναι το επίπεδο του πολιτικού συστήματος. Οτι ο ένας θυμήθηκε τον άλλο μπροστά στο αδιέξοδο. Και ότι η απάντηση θύμιζε ατάκα μικρού παιδιού που αρνείται επειδή δεν του κάνεις το χατήρι την ώρα που το απαιτεί.
Δυστυχώς η μεγαλύτερη αγωνία τους είναι μην τυχόν και ελεγχθούν τα πεπραγμένα τους. Αυτό καταλαβαίνω από τις αποστροφές τους για το Γουδί και τα ειδικά δικαστήρια. Λυπάμαι όμως να πω ότι στις δημοκρατίες και οι κρίνοντες κρίνονται. Και οι κυβερνώντες ελέγχονται.