Μέτρα ή μίλια; Ευρώ ή δραχμή;

Πρόσθεσε μάλιστα ο κ. Βίζερ ότι μέχρι να επέλθει συμφωνία θα πάει για σκι και οι Έλληνες που έπιασαν το φλεγματικό του χιούμορ αντελήφθησαν ότι τους περιμένει... «ξε-σκι».

Ο Γιάννης Στουρνάρας απάντησε στον πρόεδρο του EuroWorkingGroup ότι η απόσταση Ελλάδας-τρόικας δεν μετριέται σε μίλια αλλά σε μέτρα.
Δεν χρησιμοποίησε ο υπουργός των Οικονομικών την αγγλοσαξωνική υποδιαίρεση του μιλίου (σε πόδια ή γυάρδες) για να επιχειρηματολογήσει ότι δεν υπάρχει χάος μεταξύ των ελληνικών απόψεων και των θέσεων των δανειστών αλλά επέλεξε να μιλήσει για μέτρα, ώστε να γίνει αντιληπτός και να αποφύγει την κριτική (τουλάχιστον σε αυτό το θέμα).

Στην Ελλάδα η συζήτηση των τελευταίων ετών είναι απολύτως διλημματική. Ευρώ ή δραχμή; Και επειδή μας αρέσουν τα διλήμματα, ο καθημερινός δημόσιος διάλογος γύρω από διλήμματα περιστρέφεται: Σαμαράς ή Τσίπρας; Βενιζέλος ή Παπανδρέου; Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Βουλή ή λαϊκή εξουσία; Συνεννόηση ή σύγκρουση; ΕΡΤ ή ΝΕΡΙΤ; Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός; 

Ισως να μην το αντιλαμβανόμαστε αλλά με αυτό τον τρόπο οδηγούμαστε σε ακραίες απόψεις, στην τέλεια διαφωνία και τελικώς στο διχασμό. Η συζήτηση προφανώς και πρέπει να γίνεται. θα ήταν όμως προτιμότερο να χρησιμοποιούνται στοιχεία αντικειμενικά και άρα ευρέως αποδεκτά και όχι μυθεύματα και αλλοπρόσαλλα επιχειρήματα που εξυπηρετούν τον σκοπό του πρόσκαιρου εντυπωσιασμού, του λαϊκισμού και της ανάγκης ορισμένων να γίνονται αρεστοί χωρίς να προσφέρουν λύσεις. 

Παράδειγμα: Είτε με ευρώ, είτε με δραχμή η οικονομία πρέπει να μην παράγει νέα ελλείμματα. Αυτό το δέχονται όλοι. Και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ (το είπε χθες ο οικονομολόγος του ΣΥΡΙΖΑ Σταθάκης: η αριστερή κυβέρνηση δεσμεύεται για ισοσκελισμένο, δηλαδή μη ελλειμματικό, προϋπολογισμό). 

Η βασική αυτή παραδοχή -ότι δηλαδή δεν είναι δυνατό να παράγονται νέα ελλείμματα που θα επιβαρύνουν τις επόμενες γενεές- οδηγεί στο αυτονόητο συμπέρασμα ότι οι προαναγγελίες παροχών, επιστροφής του τμήματος του μισθού ή της σύνταξης που χάθηκε την τελευταία τριετία «με ένα νόμο και ένα άρθρο» είναι επιεικώς ανεδαφικές. Δυνατότητα παροχών δεν υπάρχει. 

Θα ήταν ίσως καλύτερα οι πολιτικοί να αρχίσουν να κάνουν πρακτικές και υλοποιήσιμες προτάσεις και όχι να διαγωνίζονται ποιος θα πει το μεγαλύτερο ψέμα στον λαό που εξωθείται σε βίαιη φτωχοποίηση. Να μας εξηγήσουν δεξιοί, ΣΥΡΙΖΑίοι, ΠΑΣΟΚοι, Ανεξάρτητοι, Κομμουνιστές, ΔΗΜΑΡιτες και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις πώς σκοπεύουν να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, να μιλήσουν ανοικτά για το πώς θα κινητοποιήσουν τους πολίτες να βγάλουν τα καλύτερα χαρακτηριστικά τους για να ξεπεράσουμε την κρίση και όχι να διχάζουν τον λαό.

Να εξηγήσουν όλα τα κόμματα ότι κρίσεις σαν αυτή που διέρχεται η Ελλάς κρατάει τουλάχιστον μια επταετία. Κι αν δεν το γνωρίζουν να διαβάσουν για να μάθουν. Να σταματήσουν να υπόσχονται αυξήσεις και διανομή πρωτογενών πλεονασμάτων (όπως τα βαφτίσαμε πριν ακόμη τα βγάλουμε...). Και να αρκεστούν να δεσμευτούν ότι θα προσπαθήσουν με όλες τις δυνάμεις τους σε τρια χρόνια να είμαστε σε καλύτερη μοίρα απ' ότι σήμερα. 

Και να διδαχθούν από τα παραδείγματα άλλων χωρών όπως η Ιρλανδία που προχωρά με μικρά και σταθερά βήματα χωρίς υπερβολές, χωρίς λαϊκισμούς, χωρίς να καταστρέφει περαιτέρω αλλά κοιτάζοντας πώς θα βγει από την κρίση με τους πολίτες ενωμένους και ζωντανούς. Ακόμη και η Κύπρος -να μου το θυμηθείτε- σε ελάχιστο χρόνο συγκριτικά με εμάς θα βγει από μνημόνια και επιτηρήσεις.

Ας φροντίσουμε να διδαχθούμε από τους άλλους και να αντιγράψουμε ό,τι καλό εφαρμόζουν. Γιατί αλλιώς θα έχουμε μόνο να συζητάμε και να διαφωνούμε διαγωνιζόμενοι ποιος θα πει το μεγαλύτερο ψέμα...