ΣΥΡΙΖέσκου

Η τύφλωσή τους και η μανία τους για εξουσία -που αγγίζει τα όρια της υστερίας- τους ωθεί σε πράγματα που είναι στα όρια της δημοκρατικής νομιμοποίησης, κυριολεκτικά.

Εδώ και καιρό προσπαθούν να βάλουν χέρι στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Το επιχείρησαν με τα κανάλια, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ελέγξουν την τηλεοπτική ενημέρωση, ήρθε όμως το Συμβούλιο της Επικρατείας και τους σταμάτησε χαρακτηρίζοντας το νομοθέτημά τους αντισυνταγματικό.

Η άποψη που εξέφρασαν μετά πως δήθεν το ΣτΕ τους... δικαίωσε, μάλλον ενισχύει τις φωνές εκείνων που ψιθυρίζουν ότι γίνεται προσπάθεια επιβολής ενός ιδιότυπου Μεγάλου Αδελφού που θα καταγράφει τα πάντα, θα έχει στο στόχαστρο όσους δεν συμμορφώνονται και θα επιβάλλει τον τρόπο άσκησης της δημοσιογραφίας και πολύ περισσότερο κώδικα «ορθής» σκέψης και συμπεριφοράς.

Ένας από τους επίδοξους πολιτικούς επιτρόπους του ΣΥΡΙΖΑ -αν και μάλλον σε κομισάριο φέρνει- έδωσε δημοσίως και οδηγίες για το πώς πρέπει να λειτουργούν οι δημοσιογράφοι: Θα πρέπει να έχουν γνώμη, αλλά αυτή να είναι τεκμηριωμένη -είπε- και δεν πρέπει να επιτρέπεται η κριτική πεζοδρομίου, συνέχισε, λες και οι ΣΥΡΙΖΑίοι που κάθε μέρα βγαίνουν στα παράθυρα είναι το πρότυπο του καλού καγαθού που δεν σπιλώνει τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Επίσης, ο κομισάριος τόνισε ότι οι δημοσιογράφοι δεν πρέπει να γράφουν... μυθεύματα.

Ποιος θα δίνει πιστοποιητικό για το τι είναι πραγματικότητα και τι μύθος δεν διευκρινίστηκε. Είναι όμως σχεδόν ξεκάθαρο. Την αλήθεια την καθορίζουν οι κυβερνώντες, αυτοί που εδώ και δύο χρόνια έχουν φλομώσει τους πολίτες στο ψέμα.

Αυτοί που έφεραν την χώρα στα πρόθυρα του οικονομικού χάους καλλιεργώντας το μύθο της δραχμής και τώρα λένε ότι η έξοδος από το ευρώ θα είναι καταστροφή. Αυτοί που έγιναν οι μεγαλύτεροι φορομπήχτες όλων των εποχών και τώρα πανηγυρίζουν για την υπεραπόδοση των εσόδων. Αυτοί που σπέρνουν τη διχόνοια και δεν χάνουν ευκαιρία να διώχνουν τους Έλληνες στο εξωτερικό. Οι ίδιοι που κατάφεραν να απομονωθεί η Ελλάδα στην ΕΕ κοροϊδεύοντας ότι διαμορφώνουν νέες συμμαχίες με χώρες της... Λατινικής Αμερικής. Εκείνοι που κανένα λάθος τους δεν παραδέχθηκαν αλλά όλα προσπάθησαν να τα καθαγιάσουν με τον βολικό μύθο για τις αυταπάτες.

Είναι οι ίδιοι που έχουν βαλθεί τώρα να κάνουν εκκαθάριση του συστήματος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης για να μην υπάρχει κανείς που να τους αμφισβητεί.

Τι θέλουν; Μπορεί ο στόχος τους να είναι οι εκλογές: Να είναι όλα τα κανάλια, οι εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και οι ιστοσελίδες φιλικές, ελεγχόμενες ή... υπάκουες προς την κυβέρνηση ώστε όλα να φαίνονται τέλεια και ο πρωθυπουργός να ψεκάζει τους πολίτες με το παραμύθι ότι έκανε την Ελλάδα... Νεφελοκοκκυγία.

Κι αν κάποιοι δεν συμβιβάζονται, υπάρχει πάντα η λάσπη. Η αποκάλυψη του βουλευτή των ΑΝΕΛ Δημήτρη Καμμένου ότι ένα «αόρατο χέρι» αφαιρούσε και πρόσθετε παραγράφους στο πόρισμα της Εξεταστικής για τα δάνεια στα κόμματα και στα ΜΜΕ με σκοπό να φορτώσει στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ το... προπατορικό αμάρτημα δείχνει ότι κάποιοι στο κυβερνητικό στρατόπεδο δεν έχουν όριο στις μεθόδους που είναι πρόθυμοι να εφαρμόσουν για να πλήξουν όσους θεωρούν ότι είναι απέναντί τους.

Αγνοούν βεβαίως ότι και τα απολυταρχικά καθεστώτα ήλεγχαν τα πάντα.

Πολύ περισσότερο, δεν αντιλαμβάνονται ότι στη σημερινή εποχή ακόμη και στις χώρες που υπάρχει μεγάλος, σχεδόν καθολικός έλεγχος των ΜΜΕ, αυτό καθόλου δεν συνεπάγεται και στήριξη των καθεστώτων που επιβάλουν πρακτικές λογοκρισίας.

Όποια μέτρα κι αν λάβουν για να περιορίσουν τα Μέσα Ενημέρωσης που δεν τους είναι αρεστά, τα μέτρα αυτά θα αποδειχθούν ανίκανα να σταματήσουν τις αντιδράσεις σε βάρος τους.

Εκτός κι αν μπορούν να ανακαλέσουν κάποιο παράδειγμα που οι πολίτες στήριξαν τις κυβερνήσεις που προωθούσαν την ανελευθερία. Μήπως βγήκε κάποιος να διαδηλώσει ενάντια στην πτώση του τείχους του Βερολίνου που ήθελε να κρατήσει τους Ανατολικογερμανούς απομονωμένους, υπνωτισμένους στην ψευδαίσθηση ότι εκεί ήταν... η Γη της Επαγγελίας;

Ο κόσμος καταλαβαίνει. Κι άλλωστε ο χειρότερος εχθρός τους είναι το ψέμα τους. Άλλα είπαν ότι θα κάνουν κι άλλα κάνουν. Κι αυτό είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αλλάξει κανείς, όσο... ΣΥΡΙΖέσκου κι αν είναι πρόθυμος να γίνει.