Γιατί η κρίση με την Τουρκία είναι θέμα χρόνου

Αν κλαίμε σαν τις γυναικούλες, αν με τα λόγια ξορκίζουμε το ενδεχόμενο κρίσης, αν στρουθοκαμηλίζουμε και αγνοούμε τα πραγματικά δεδομένα, τότε απλώς διευκολύνουμε τους τακτικούς σχεδιασμούς των Τούρκων. Το ερώτημα είναι πότε και πού θα ξεσπάσει η κρίση. Στην Κύπρο; Στο τεμάχιο 7 της κυπριακής ΑΟΖ; Στο Καστελόριζο; Στην Λήμνο; Νότια της Κρήτης; Σ' ένα από τα μικρά νησιά που έχουν βάλει στο μάτι οι Τούρκοι όπως οι Οινούσσες; Θα είναι μάχη στον αέρα; Θα είναι ναυτικό επεισόδιο; Θα υπάρχουν θύματα;

Ο πρέσβης της Ρωσίας στην ΕΕ έχει δίκιο να προειδοποιεί ότι οι Αμερικανοί θα εγκαταλείψουν την Ελλάδα όπως έκαναν και με τους Κούρδους. Όσο κυνικό κι αν ακούγεται αυτό. Όσο απειλητικό κι αν είναι, αφού η Ρωσία έχει τα δικά της συμφέροντα και τους λόγους της να θέλει να κλονίσει τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και να απομακρύνει την Ελλάδα από την σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ.

Ακόμη κι αν ο Ρώσος πρέσβης Τσιζόφ δεν έχει δίκιο στις «εσχατολογικές» του προβλέψεις, η Ελλάδα θα πρέπει να είναι προετοιμασμένη για το ενδεχόμενο η κυβέρνηση Τραμπ να επιλέξει την Τουρκία. Και η ελληνική πλευρά καλείται να είναι έτοιμη να αποκρούσει μόνη τους Τούρκους.

10 εκατομμύρια Έλληνες εναντίον 80 εκατ. Τούρκων; Βγαίνει η εξίσωση; Δυστυχώς, η αριθμητική πραγματικότητα είναι δεδομένη. Αλλά η Ελλάδα δεν είχε ποτέ το αριθμητικό πλεονέκτημα. Οπότε πρέπει να επιστρατεύσει την ευφυία και την επινοητικότητα των Ελλήνων. Θυμάστε τον πολυμήχανο Οδυσσέα; Αυτό!

Πολιτική δεν κάνεις με το «αν». Αν οι Αμερικανοί μας βοηθήσουν, αν οι Ισραηλινοί εμπλακούν σε επιχειρήσεις παράλληλα, αν έρθουν γαλλικές φρεγάτες,αν παρέμβουν οι Ευρωπαίοι, αν ο Τραμπ στείλει γράμμα στον Ερντογάν ζητώντας του να μην είναι κορόιδο...

Το «αν» είναι η καλύτερη δικαιολογία για κάποιον που δεν θέλει να σκέφτεται και να σχεδιάζει.

Η πραγματικότητα είναι δεδομένη. Η Τουρκία διεκδικεί το μισό Αιγαίο και πλέον το πράττει επίσημα, όχι με δηλώσεις περιθωριακών πολιτικών από τους «γκρίζους λύκους» αλλά με χάρτες που επισημοποιεί ο ίδιος ο Ερντογάν και παρουσιάζουν το αρχιπέλαγος κομμένο στη μέση. Στην Άγκυρα έχουν αφιονιστεί με το ενδεχόμενο η Λευκωσία να αξιοποιήσει τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που υπάρχουν στις θαλάσσιες ζώνες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ένα επεισόδιο, μια πολεμική κρίση ολίγων ημερών, δυστυχώς θα διευκόλυνε ακόμη κι εκείνους που το παίζουν ειρηνοποιοί διότι θα ανάγκαζε την Αθήνα να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου και να συζητήσει όλα εκείνα τα θέματα για τα οποία η ελληνική κοινή γνώμη έχει την άποψη πως το διεθνές δίκαιο μας δικαιώνει 100%.

Αλλά και χωρίς επεισόδιο οι Τούρκοι κάνουν τη δουλειά τους. Ανοίγουν την... κάνουλα, στέλνουν μετανάστες και εκβιάζουν ενώ παρακολουθούν την ελληνική πολιτική τάξη να αλληλοκατηγορείται αντί να υπάρχει συναίνεση, οι προηγούμενοι να παραδέχονται τα λάθη τους και να στηρίζουν μια πολιτική που βάζει όρια στον αριθμό των ανθρώπων που μπαίνουν στην ελληνική επικράτεια, αυστηροποιεί τις διαδικασίες παροχής ασύλου και υπερασπίζεται τα σύνορα.