Η μόδα ξανακάνει της μόδας την Ελλάδα!

Κι εκεί μέσα στην σκότος και στην παγωνιά της ψυχής μας , έρχεται ένα Γκοτιέ και μιλά για την Ελλάδα λέγοντας ότι είναι  τιμή του που βρίσκεται στην χώρα μας  γιατί η Ελλάδα είναι κομμάτι της ζωής και της έμπνευσής του. 

Κι ακολουθεί κι ένας Καρτέν, ο άνθρωπος που κάποτε σχεδίαζε τις στολές της Ολυμπιακής , υμνεί την Ελλάδα, και την αποθεώνει παραδεχόμενος  ότι πριν κλείσει τα μάτια του επιθυμεί να  φωτογραφήσει μια κολεξιόν του στην Ακρόπολη, Ποιος ο άνθρωπος που έντυνε από την Τζάκυ Ω μέχρι την Εβίτα Περόν, ο άνθρωπος που απέδειξε στην διεθνή κοινότητα τι σημαίνει για να γίνεσαι billionaire από την μόδα. 

Δεν αγαπάμε εμείς οι Ελληνες τον τόπο μας, αν τον αγαπούσαμε δεν θα του συμπεριφερόμασταν έτσι. Δεν θα τον διασύραμε καθημερινά με τον τρόπο μας. 

Θυμάμαι την Μελίνα, την υπουργού που υποστήριξε την επιστροφή των Ελγινείων , την εποχή του σλόγκαν «ψωνίζουμε ελληνικά» και τον κατά λάθος γυρισμένο γιακά του πουκαμίσου της που μαρτυρούσε τον οίκο Gianfraco Ferre. Γιατί ότι λέμε εμείς οι Ελληνες , το λένε για τους άλλους και όχι για τον ίδιο μας τον εαυτό.

Σε λίγες ημέρες, στις 9 Δεκεμβρίου,  το εξώφυλλο του περιοδικού της Wall Street Journal κυκλοφορεί με  εξώφυλλο την Ακρόπολη και τίτλο « Εternal Style», αιώνιο στυλ. Αλλα εμείς δεν πρόκειται να το προσέξουμε ούτε να του δώσουμε καμία ιδιαίτερη σημασία. Θα χαθούμε στον αγώνα  δρόμου πληρωμής του ΕΝΦΙΑ , των τελών κυκλοφορίας , των λογαριασμών, των δόσεων , των , των των…

Θα χαθούμε στην κριτική για τους πολιτικούς , θα τα βάζουμε με τον διπλανό μας , θα τρωγόμαστε με τα ρούχα μας. Ετσι είναι ανθρώπινη φύση, προτιμά να εστιάζει στο κακό. Ειδικά όταν ταλαιπωρείται κι έχει χάσει την πυξίδα της. Οι άνθρωποι της μόδας ήρθαν για να μας ταρακουνήσουν ευχάριστα και να θυμίσουν ότι ακόμη κι αν πολλές παρτίδες χάνονται, δεν έχει χαθεί το παιχνίδι.  Η Ελλάδα είναι ένας πανέμορφος , ιστορικός  τόπος , που ακόμη κι αν κακόπεσε σε κακούς διαχειριστές , εξακολουθεί να διατηρεί την ενέργειά της και να εμπνέει. Σήμερα ας στρέψουμε όλοι το βλέμμα μας προς την Ακρόπολη, ας κλείσουμε τα μάτια μας κι ας συνειδητοποιήσουμε ότι γεννηθήκαμε σε μια ευλογημένη γωνιά της γης. Ευχαριστούμε τον κύριο Γκοτιέ που μας το υπενθύμισε…