Οι νεοέλληνες, τα αυθαίρετα και τα μεγάλα λόγια

Με το όνειρο κάθε νεοέλληνα να αποκτήσει ένα κεραμίδι που γρήγορα έγινε βίλα, πισίνα και ελικοδρόμιο συγχρονίστηκε για άλλη μια φορά η κυβέρνηση.

Ενάμιση χρόνο γυρόφεραν το ένα εκατομμύριο και πλέον αυθαιρετούχων για να βρουν τον τρόπο να τους τα πάρουν. Το κίνητρο είναι δίχως άλλο εισπρακτικό: να ανακουφιστούν τα δημόσια ταμεία από την μαύρη δημοσιονομική τρύπα που απέτυχαν να κλείσουν τα φορολογικά μέτρα, δίνοντας ως αντάλλαγμα το «μαγικό» χαρτί της εξαίρεσης από την κατεδάφιση.

Ποιοι και πόσοι θα πληρώσουν τα πρόστιμα θα φανεί πολύ σύντομα, παρόλο που τα σύννεφα που έχει σκορπίσει το δύστροπο περί τα περιβαλλοντικά, Συμβούλιο της Επικρατείας, αφήνουν ίχνη ανατροπών για την ρύθμιση-περίπατο που οραματιζόταν η κυβέρνηση. Την αναγκάζουν, συγκεκριμένα, να επισπεύσει τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό, διαφορετικά είναι πολύ πιθανό αν μέσα στα επόμενα χρόνια δεν μπει πλαίσιο χρήσεων γης, οι ιδιοκτήτες ακινήτων να πρέπει να ξαναπληρώσουν!

Φαύλος κύκλος όπως άλλωστε ήταν πάντα τα πολεοδομικά στην Ελλάδα…

Μέσα στα τόσα όμως που έχουν γραφτεί για τα αυθαίρετα, μέσα στις αλλαγές που έκανε μέχρι και την τελευταία στιγμή ο υπουργός και οι συνεργάτες του, με τις αυξομειώσεις των προστίμων, αναδεικνύεται το θεμελιώδες ερώτημα που φαίνεται να απασχολεί διαχρονικά την κοινωνία μας, η οποία έχει κάθε λόγο να αμφισβητεί τα μέτρα αλλά και τις καλές προθέσεις (έστω και αν γίνονται για να υπηρετήσουν εθνικούς σκοπούς). Μπορούν να μπουν οι περιβόητες «κόκκινες γραμμές» στην αυθαίρετη δόμηση που ευαγγελίζεται η νέα ηγεσία του υπουργείου; Μπορεί να σταματήσει η επιπόλαιη επέκταση των πόλεων και των οικισμών και η εργολαβία του τσιμέντου μέσα σε δάση,  βουνά και παραλίες; Μπορεί να διασφαλίσει η πολιτεία ότι αυτή είναι η τελευταία φορά που αποφασίζει μια γκρίζα τακτοποίηση που σηκώνει πολύ κουβέντα για το χρόνο που θα δώσει ασυλία στους ιδιοκτήτες ακινήτων;

Τα ερωτήματα είναι πολλά αλλά μόνο η πολιτεία με τα έργα και τις πράξεις της μπορεί να αποδείξει ότι θα τερματίσει με αυτό το νόμο την ιστορική ανοχή της στην αυθαίρετη δόμηση.

Ο κ. Παπακωνσταντίνου μέσα σε δύο μήνες έκανε ήδη τις πρώτες εκπτώσεις –κωλοτούμπες. Στην αρχή είχε αποκλείσει τα αυθαίρετα της τελευταίας διετίας. Μόλις χθες και κατόπιν ισχυρών κοινοβουλευτικών πιέσεων, συγχωροχάρτια θα μοιραστούν σε όλους ή - για να ακριβολογούμε - σε όσους πρόλαβαν να ρίξουν τα μπετά μέχρι την κατάθεση του νόμου στην Βουλή.

Με πολλές ασάφειες παραμένει ο χειρισμός των αυθαιρέτων μέσα σε δάση ενώ μια δήλωση του υπουργού περί αναθεώρησης του όρου τι είναι δάσος, σηκώνει πολλές ερμηνείες.

Είναι σαφές άλλωστε πέρα από κάθε τι άλλο ότι δεν θα μπορέσουν  να μπουν οι διαχωριστικές γραμμές με το κακό παρελθόν μας εάν δεν υπάρξει η παραδειγματική τιμωρία όσων αυθαιρέτησαν προκλητικά μέσα σε ευαίσθητα οικολογικές περιοχές είτε πρόκειται για βίλες είτε για χαμόσπιτα.

Εάν οι μπουλντόζες δεν ρίξουν τους σκελετούς της διαχρονικής αυθαιρεσίας και αν δεν προχωρήσουν τα εξαγγελλόμενα μέτρα των κατεδαφίσεων, η πολιτεία θα έχει διαπράξει άλλο έναν   συμβιβασμό με το έγκλημα. Συνυπεύθυνη για πολλοστή φορά στην κατασπατάληση των φυσικών πόρων της χώρας αλλά και στην εμμονή των Ελλήνων να παρανομούν έχοντας στην άκρη του μυαλό τους ότι κάποτε η πολιτεία θα τους επιβραβεύσει ξανά…