Τι θέλουν οι Ρώσοι, τι μπορούμε να τους δώσουμε

Οι Ρώσοι σε συνεργασία με Έλληνες επιχειρηματίες (σ.σ ΓΕΚ –Τέρνα) θεωρούνται από καιρό ως φαβορί για την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της εταιρείας συντήρησης τροχαίου σιδηροδρομικού υλικού (ROSCO) που έχει περάσει από σαράντα κύματα τα τελευταία χρόνια. Με την διαφορά ότι μέχρι πρότινος (δεν το επανέλαβαν τουλάχιστον εμφανώς κατά το πρόσφατο ταξίδι) τα τρένα χωρίς κάποιο λιμάνι (σ.σ της Θεσσαλονίκης κατά προτίμηση ή της Αλεξανδρούπολης ως δεύτερη επιλογή) ήταν για τους φίλους Ρώσους κάτι σαν την Ελλάδα δίχως την Ακρόπολη! Ο λόγος είναι ότι αυτό που έχουν στο μυαλό τους είναι ένα ευρύτερο γεωπολιτικό και στρατηγικό σχέδιο που μόνο μέσα από τις συνδυασμένες μεταφορές μπορούν να πετύχουν. Η βούληση όμως για πακετάρισμα των δύο πόλων στις μεταφορές μαζί με τη συμμετοχή Ρωσικών ομίλων στα έργα εκσυχγρονισμού του σιδηροδρόμου ακόμη και αν η ελληνική κυβέρνηση στραβοκοιτάξει, είναι αδύνατο να περπατήσει με την ΕΕ, απέναντι. Η τελευταία θα ήταν αδύνατο να κλείσει τα μάτια στην πώληση ελληνικών εταιρειών χωρίς να υπάρξει διαγωνιστική διαδικασία. Πόσο μάλλον τώρα που επικρατεί ένα εχθρικό περιβάλλον με αυστηρές κυρώσεις για την Ρωσία εξαιτίας των χειρισμών της στην Ουκρανία. Ούτε φυσικά να παρακαμφθούν τα στάδια των εγκρίσεων από την ΕΕ όπως είχε δηλώσει προ διετίας η πρόεδρος της ‘Ανω Βουλής της Ρωσίας Βαλεντίνα Ματβιένκο, ερμηνεύοντας την φυγή την τελευταία στιγμή της Gazprom από την ιδιωτικοποίηση τη ΔΕΠΑ. Με απλά λόγια οι Ρώσοι θέλουν να συμμετάσχουν στις ιδιωτικοποιήσεις αλλά με ένα διαφορετικό μοντέλο από εκείνο που επιβάλλουν οι Ευρωπαϊκοί κανόνες. Και αυτό περιπλέκει τα πράγματα, όσο και αν φουσκώνουν τα μυαλά μας ότι τα Ρούβλια θα γεμίσουν τα άδεια κρατικά ταμεία των ιδιωτικοποιήσεων. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι μπορεί για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ το ενδιαφέρον των μνηστήρων να είναι περιορισμένο (μεταξύ της JSC Russian Railways και της Ρουμανικής Grup Feroviar που αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, για αυτό συνεργάζεται με τους Αμερικανούς της Watco Companies) για το λιμάνι όμως της Θεσσαλονίκης προβλέπεται ότι θα γίνει σφαγή. Δεν είναι τυχαίο ότι για την πώληση του 67,7% του ΟΛΘ έχουν προκριθεί ο διεθνής κολοσσός της APM Terminals, B.V. που αποτελεί θυγατρική του δανέζικου ναυτιλιακού γίγαντα Maersk) αλλά και οι πανίσχυρες -μεταξύ άλλων -«International Container Terminal Services», «Mitsui & Co» και» P&O Steam Navigation». Οι Ρώσοι πρέπει να αναμετρηθούν με μεγαθήρια, αν θέλουν να αποκτήσουν το λιμάνι και τα τρένα. Αυτό είναι μια δύσκολη άσκηση που δεν έχει ακόμη λυθεί. Εκτός και αν οι άλλοι υποψήφιοι... εγκαταλείψουν το πλοίο την τελευταία στιγμή υπό τον φόβο του country risk.