Η Εκκλησία τιμωρός

Δεν είναι θρήνος, δεν είναι στενοχώρια, είναι παρηγοριά και ελπίδα για τη μετά το θάνατο ζωή. Η Αρχή και το θεμέλιο της Χριστιανικής πίστης, όπως μας μάθαιναν στο σχολείο τουλάχιστον, δεν ήταν η Γέννηση, αλλά ο θάνατος και η Ανάσταση.

Τι είναι η Εκκλησία σήμερα; Ειδικά σε στιγμές μεγάλου πόνου, όπως είναι ο ύψιστος πόνος της απώλειας παιδιού, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς πρέπει να είναι καταφύγιο και παρηγοριά γι’ αυτούς που μένουν πίσω.

Ο Μητροπολίτης Γεράσιμος στην Κρήτη, με την απόφασή του να μη διαβαστεί το Ευαγγέλιο στην εξόδιο Ακολουθία για ένα παιδί μόλις δεκαεπτά ετών, στέρησε στους γονείς, την αδελφή της, τους ανθρώπους γύρω τους, αυτή την παρηγοριά. Η Εκκλησία έγινε τιμωρός και όχι καταφύγιο. Κάποτε το «πήγε αδιάβαστος» ήταν τόσο βαρύ, όσο και ο ίδιος ο θάνατος του ανθρώπου.

Δεν μπορώ να ξέρω τους κανόνες της Εκκλησίας και όσα ξέρουν οι ταγοί της. Και δεν με νοιάζει κιόλας. Τι σημασία, άλλωστε, έχουν τέτοιοι κανόνες, όταν χάνεται η ουσία: Η Εκκλησία καταφύγιο, η Εκκλησία που δίνει ελπίδα και παρηγοριά έφυγε πολύ μακριά από την Κρήτη και στη θέση της έμεινε απανθρωπιά και τιμωρία για ένα έγκλημα που δεν υπάρχει.