Μιχάλης Στούκας

Αν σκεφτούμε ότι στις Η.Π.Α., τη χώρα των 330 εκατομμυρίων κατοίκων, σε λίγους μήνες θα διεξαχθούν Προεδρικές εκλογές με αντιπάλους, κατά πάσα πιθανότητα, τον 82χρονο νυν Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν και τον 78χρονο Ντόναλντ Τραμπ αρκεί για να καταλάβουμε το μέγεθος του προβλήματος.

Αν έρθουμε τώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εδώ, κατά την άποψή μας, τα πράγματα είναι περίπου τραγικά. Νεότεροι ηλικιακά ηγέτες μεν, χωρίς όμως κάποιους να ξεχωρίζουν και να σύρουν το βραδυκίνητο άρμα της Ένωσης. Ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανιέλ Μακρόν κάνει είναι η αλήθεια κάποιες φιλότιμες προσπάθειες σε διάφορα ζητήματα, ωστόσο δεν θα λέγαμε ότι αυτές στέφονται από επιτυχία. Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς θεωρούμε ότι δεν έχει τις απαραίτητες ικανότητες για να ηγηθεί μιας μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας, όπως η Γερμανία και κατ’ επέκταση να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ε.Ε.

Τι να θυμηθούμε; Βίλι Μπραντ; Χέλμουτ Σμιτ; Χέλμουτ Κολ; Ακόμα και η Άνγκελα Μέρκελ που δεν είχε το εκτόπισμα των προηγούμενων ήταν «σκάλες» ανώτερη από τον άχρωμο και υποτονικό Σολτς. Αλλά και τα κορυφαία στελέχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δείχνουν αμήχανοι και άτολμοι. Ποια είναι τα επιτεύγματα της κυρίας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για παράδειγμα; Και στις άλλες δύο μεγάλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ισπανία και Ιταλία, οι Σάντσεθ και Μελόνι απέχουν παρασάγγας από προκατόχους τους.

Αν πάμε δε και στη Μεγάλη Βρετανία, που δεν είναι βέβαια μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά δεν παύει να αποτελεί μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, ο Ρίσι Σούνακ είναι πρωθυπουργός υπό προθεσμία. Δείχνει σαν έχει απλά έναν διεκπεραιωτικό ρόλο και περιμένει τις εκλογές για να συντριβεί από τους Εργατικούς του Κιρ Στάρμερ και να παραδώσει την εξουσία.

Δυστυχώς, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν κατάφερε να δώσει δραστικές λύσεις σε φλέγοντα ζητήματα, όπως το μεταναστευτικό ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στα ακροδεξιά ευρωπαϊκά κόμματα να αυξήσουν θεαματικά τα ποσοστά τους και να έχουν πλέον και θέσεις σε κυβερνήσεις μερικών χωρών.

Και κάποιοι νεαροί πολιτικοί που έκαναν δυναμική εμφάνιση στο προσκήνιο, όπως ο 37χρονος σήμερα Σεμπάστιαν Κουρτς που έγινε καγκελάριος της Αυστρίας στα τριάντα του, αποδείχτηκαν διάττοντες αστέρες και βρέθηκαν από τη μία στιγμή στην άλλη στο περιθώριο. Ο Κουρτς, που υποχρεώθηκε να παραιτηθεί μετά το σκάνδαλο "Ιμπιζα", βρέθηκε αντιμέτωπος και με την αυστριακή Δικαιοσύνη, πλέον εργάζεται ως διευθυντικό στέλεχος σε μια εταιρεία στις Η.Π.Α. Μάλλον άδοξο τέλος στην καριέρα ενός πολλά υποσχόμενου πολιτικού...

Εκείνος που φαίνεται να ξεχωρίζει στην Ε.Ε. είναι ο Ούγγρος ηγέτης Όρμπαν, ο οποίος παρά τα όσα λέγονται και γράφονται εναντίον του κατά καιρούς καταφέρνει πάντα να πετύχει αυτά που θέλει.

Η ανυπαρξία αξιόλογων ηγετών στην Ευρώπη, δίνουν δικαιώματα σε ηγέτες τύπου Ερντογάν να αλωνίζουν. Με μόνιμο επιχείρημα τη στρατηγική θέση της χώρας του και πατώντας μονίμως σε δύο βάρκες, ο Τούρκος Πρόεδρος καταφέρνει να πάρει πάντα αυτό που θέλει από την Ευρώπη και να δώσει, όταν δίνει, κάτι αυτονόητο…

Αλλιώς οραματίστηκαν την ενωμένη Ευρώπη οι πρωτοπόροι της ιδέας αυτής και αλλιώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Μια Ευρώπη στην οποία κάνουν κουμάντο ουσιαστικά μερικές χιλιάδες λόμπι, δεν ήταν στα σχέδια των Μονέ, Σουμάν, Σπάακ και των άλλων θεμελιωτών της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μπορεί κάποιοι να αναφέρουν τον Βλαντίμιρ Πούτιν ως πρότυπο ηγέτη. Είμαστε σίγουροι, ότι αυτοί οι ίδιοι δεν θα μπορούσαν να ζήσουν στη Ρωσία του Πούτιν για περισσότερες από 5-6 ημέρες, αν δεν τους είχαν συλλάβει στο μεταξύ. Και πού ακριβώς είναι πετυχημένος ο Πούτιν; Στον πόλεμο με την Ουκρανία, όπου επί 25 μήνες προσπαθεί να πετύχει, αυτό που ισχυρίζονταν τα φερέφωνά του ότι θα πετύχαινε σε…25 ώρες;

Ο κόσμος έχει αλλάξει και συνεχίζει να αλλάζει ραγδαία. Βλέπουμε ότι ακόμα και χώρες που θαυμάζαμε για τις πολεμικές τους ικανότητες, όπως το Ισραήλ, δεν είναι άτρωτες. Και για οχτώ μήνες περίπου οι Ισραηλινοί δεν έχουν καταφέρει να επιβληθούν πλήρως επί της Χαμάς, κάτι που πριν από ένα χρόνο θα προκαλούσε θυμηδία, αν το έλεγε κάποιος δημόσια.

Η Κίνα έχει μπει δυναμικά στην παγκόσμια σκακιέρα και έχει καταφέρει να υπάρχει εξάρτηση από τα προϊόντα που παράγονται σε αυτή. Οι παγκόσμιες αγορές εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το Πεκίνο. Και ας μην ξεχνάμε και μια σειρά ακόμα από χώρες, όπως η Ινδία, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Βραζιλία και άλλες, που αποτελούν ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις.

Την ίδια ώρα, η Ελλάδα βρίσκεται περικυκλωμένη από κακούς γείτονες. Η Τουρκία, η Αλβανία, γνωστό υποχείριο της Άγκυρας, η λεγόμενη «Βόρεια Μακεδονία», που με την άνοδο στην εξουσία του εθνικιστικού VMRO, δεν αποκλείεται να τινάξει στον αέρα την προβληματική από την υπογραφή της Συμφωνία των Πρεσπών, ακόμα και η Λιβύη, που αποτελεί Δούρειο Ίππο της Τουρκίας στον Νότο δημιουργούν διαρκώς προβλήματα στην Ελλάδα, η οποία τρέχει την τελευταία στιγμή να τα λύσει, μάταια συνήθως. «Ορατότης μηδέν», ήταν ο τίτλος μιας κλασικής ταινίας του Νίκου Φώσκολου(1970), «Διορατικότης μηδέν» είναι η φράση που χαρακτηρίζει διαχρονικά την ελληνική εξωτερική πολιτική.

Ας ελπίσουμε ότι τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν χειρότερα. Οι απειλές του, ινδάλματος πολλών στην Ελλάδα, Βλαντίμιρ Πούτιν για χρήση πυρηνικών όπλων τρομάζουν και θα ήταν παρανοϊκό εκ μέρους του να τις κάνει πράξη.

Η λογική πρέπει να πρυτανεύσει. Η ειρήνη, που μέχρι πριν λίγα χρόνια τη θεωρούσαμε δεδομένη βλέπουμε ότι δεν είναι αυτονόητη. Έστω και την ύστατη ώρα κάποιοι ηγέτες(ποιοι άραγε;), θα πρέπει να αντιληφθούν την κρισιμότητα των στιγμών και να αναλάβουν πρωτοβουλίες που θα έχουν απτά αποτελέσματα. Η ισορροπία τρόμου που υπάρχει σήμερα, δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα.

Ας ελπίσουμε ότι θα τερματιστεί με την επικράτηση των ειρηνόφιλων. Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, που ίσως κάποιοι ανυπομονούν να ξεκινήσει, δεν θα σημάνει μόνο το τέλος αυτών που ορέγονται καταστάσεις που νομίζαμε ότι πέρασαν ανεπιστρεπτί, αλλά και το τέλος του πολιτισμού, όπως τον ξέρουμε σήμερα και τον αφανισμό μεγάλου μέρους της ανθρωπότητας…