Μπορεί να γίνει «επίταξη γιατρών»;

Σε συνέντευξή του, το βράδυ της Τετάρτης, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε ουσιαστικά για «επίταξη» των γιατρών, στην περίπτωση που δεν υπάρξει ανταπόκριση. Είχε προηγηθεί δήλωση του Υπουργού Υγείας Άδωνη Γεωργιάδη, ότι από τους 145 ιδιώτες γιατρούς παθολόγους που προσκλήθηκαν τις προηγούμενες μέρες να παράσχουν τις υπηρεσίες τους στις εφημερίες του ΕΣΥ, στα 14 νοσοκομεία που υπάρχει πρόβλημα, 105 απάντησαν αρνητικά, 15 δεν σήκωσαν το τηλέφωνο, 14 απάντησαν «ίσως» και μόλις 11 δέχτηκαν. «Δεν ξέρω, δεν απαντώ» κύριε Γεωργιάδη, δεν απάντησε κανένας; Κλείνοντας, ο Υπουργός Υγείας είπε ότι «η εθελοντική συμμετοχή δεν πήγε πάρα πολύ καλά». Με ποσοστό αποδοχής μικρότερο του 10% κύριε Υπουργέ, η «εθελοντική συμμετοχή» απέτυχε παταγωδώς έπρεπε να πείτε. Αυτή είναι η αλήθεια, την οποία, μακιγιαρισμένη, προσπάθησε να παρουσιάσει ο κύριος Γεωργιάδης.

Γιατί όμως φτάνει το μεν Υπουργείο να ζητά «συνδρομή» ιδιωτών γιατρών για να υπάρξει ομαλή λειτουργία του ΕΣΥ, σε όλη τη χώρα, κατά τις εφημερίες; Προφανώς, γιατί υπάρχει έλλειψη μόνιμου ιατρικού προσωπικού στα νοσοκομεία. Οι χαμηλοί μισθοί που δίνονται στους γιατρούς, τους ωθούν να εργαστούν στο εξωτερικό, με ιδιαίτερη επιτυχία και πολύ καλές αμοιβές , πολλαπλάσιες αυτών της Ελλάδας, να ανοίξουν ιδιωτικά ιατρεία ή και να εργαστούν σε ιδιωτικά θεραπευτήρια, όπου οι συνθήκες εργασίας είναι πολύ καλύτερες, όπως επίσης και τα χρήματα που εισπράττουν, ας μην κρυβόμαστε. Για ποιο λόγο να αφήσει κάποιος ιδιώτης γιατρός το ιατρείο του για να «συνδράμει το ΕΣΥ»; Τα χρήματα που θα εισπράξει είναι ελάχιστα, η δε ταλαιπωρία που θα υποστεί, επιεικώς απερίγραπτη. Λίγο πολύ, όλοι έχουμε βρεθεί σε εφημερία δημόσιου νοσοκομείου, όπου επικρατεί ο κακός χαμός. Ασθενείς, κατά φαντασίαν ασθενείς, θερμοκέφαλοι, εριστικοί και, ενίοτε, Ρομά που εισβάλλουν αγεληδόν στα νοσοκομεία, ένας έχει (;) πρόβλημα είκοσι τον συνοδεύουν. Και ειδικά στα νοσοκομεία της Αθήνας, όπως μας έχουν εκμυστηρευτεί κορυφαίοι γιατροί που υπηρέτησαν για χρόνια στο ΕΣΥ, μαχαιρωμένοι ή τραυματισμένοι (ανασφάλιστοι) αλλοδαποί, οι οποίοι συνήθως πρέπει να υποβληθούν σε πολύωρες, δαπανηρές εγχειρήσεις. Αλήθεια, ποιος πληρώνει αυτές τις εγχειρήσεις; Μήπως οι Έλληνες φορολογούμενοι;

Επανερχόμαστε στο βασικό μας θέμα. Για ποιο λόγο κύριε Υπουργέ, να αφήσει κάποιος ιδιώτης γιατρός το πολιτισμένο περιβάλλον του ιατρείου του, τα ραντεβού του και τα χρήματα που θα εισπράξει, να τα λέμε κι αυτά, για να εμπλακεί σε ένα σουρεαλιστικό σκηνικό εφημερίας δημοσίου νοσοκομείου;

Το μεγάλο πρόβλημα του ΕΣΥ, είναι το οικονομικό. Οι δημιουργοί του, Υπουργοί της πρώτης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (Παρασκευάς Αυγερινός, Γιώργος Γεννηματάς, ο «αθόρυβος» αλλά αποτελεσματικός Γιάννης Φλώρος κ.ά.) είχαν επισημάνει ότι για να επιβιώσει και να λειτουργήσει το ΕΣΥ, που όλοι παραδέχονται ότι ήταν πρωτοποριακό για την εποχή του, χρειάζονται χρήματα.

Δυστυχώς, σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν από τη χώρα τα τελευταία σαράντα χρόνια, άφησαν το ΕΣΥ στην τύχη του και στο φιλότιμο των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού! Για να προσελκύσει νέους, αλλά και καταξιωμένους γιατρούς στο ΕΣΥ η Πολιτεία θα έπρεπε να τους δώσει ισχυρά οικονομικά κίνητρα. Καλώς ή κακώς, κάποιος που όχι μόνο σπούδασε πολλά χρόνια, είναι υποχρεωμένος να ενημερώνεται συνέχεια για τις εξελίξεις στην ειδικότητά του και ασκεί λειτούργημα, όχι επάγγελμα, σώζοντας ανθρώπινες ζωές ή θεραπεύοντας ασθενείς, θα πρέπει να αμείβεται ανάλογα για να ενταχθεί στο ΕΣΥ. Αλλιώς, είτε θα μεταναστεύσει, είτε θα ανοίξει ιδιωτικό ιατρείο. Ακόμα και στις γειτονικές βαλκανικές χώρες, οι αμοιβές των γιατρών στα δημόσια νοσοκομεία είναι πολύ καλύτερες άλλωστε!

Οι ήρωες και οι ηρωίδες που εργάζονται στο ΕΣΥ με αυταπάρνηση, έχουν να αντιμετωπίσουν και το πρόβλημα των ελλείψεων σε ιατροφαρμακευτικό υλικό, καθώς και τις κάκιστες και πεπαλαιωμένες κτιριακές υποδομές. Απαρχαιωμένα κτίρια, τα οποία βελτιώνονται ουσιαστικά μόνο με δωρεές Ιδρυμάτων ή εύπορων πολιτών.

Λεφτά για διάφορους παρατρεχάμενους, συμβούλους και άλλους, υπάρχουν. Για την υγεία (και όχι μόνο…) δεν υπάρχει ευρώ. Εμβαλωματικές λύσεις και λύσεις εκ των ενόντων είναι προσωρινές και ατελέσφορες. Ο πρωθυπουργός την Τετάρτη προχώρησε ένα βήμα παραπέρα κάνοντας λόγο για «επίταξη (ιδιωτών) γιατρών»! Είναι συνταγματικό αυτό; Και με την ίδια λογική μπορεί να ακολουθήσει π.χ. «επίταξη ιδιωτών εκπαιδευτικών» το φθινόπωρο, για να καλυφθούν τα κενά στα σχολεία; Εφαρμόζεται το συγκεκριμένο μέτρο σε κάποια άλλη χώρα;

Γιατί δεν προχωρά η κυβέρνηση σε μία γενναία αύξηση των μισθών των γιατρών του ΕΣΥ, αντί να τηλεφωνεί σε ιδιώτες γιατρούς, λες και είναι εταιρεία δημοσκοπήσεων η διαφημιστική εταιρεία ή να απειλεί με «επιτάξεις γιατρών»;

Και κάτι ακόμα. Αν η κυβέρνηση, δεν σκοπεύει να χρηματοδοτήσει ουσιαστικά το ΕΣΥ, μήπως θα πρέπει να εξετάσει την «είσοδο» των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών σε αυτό; Όσοι ασθενείς έχουν ιδιωτική ασφάλεια και επιθυμούν να νοσηλευθούν σε δημόσιο νοσοκομείο λόγω της παρουσίας σε αυτό κάποιου συγκεκριμένου γιατρού, για παράδειγμα, δεν θα μπορούσαν να το κάνουν με τη χρήση ιδιωτικής ασφάλειας; Γιατί να καταφεύγουν κατευθείαν στα ιδιωτικά θεραπευτήρια τα οποία θησαυρίζουν; Ειδικοί δεν είμαστε, αλλά νομίζουμε ότι η συγκεκριμένη πρόταση, που την έχουμε ακούσει και από επιφανείς γιατρούς, θα μπορούσε να μελετηθεί και να εφαρμοστεί στην πράξη.

Ας φροντίσει η κυβέρνηση να βρει χρήματα, επιμένουμε ότι «λεφτά υπάρχουν», για το ΕΣΥ και να δώσει γενναίες αυξήσεις, όχι ψίχουλα, σε όσους το υπηρετούν. Αν οι μισθοί και οι συνθήκες εργασίας στο ΕΣΥ βελτιωθούν ριζικά, είμαστε βέβαιοι ότι όχι μόνο ιδιώτες γιατροί θα ενταχθούν σε αυτό, αλλά και συνάδελφοί τους που διαπρέπουν στο εξωτερικό θα επιστρέψουν στην Ελλάδα για να προσφέρουν στη χώρα. Τα υπόλοιπα, με τηλεφωνήματα και επιτάξεις μάλλον προβληματισμούς προκαλούν, φέρνοντας πενιχρά αποτελέσματα και προκαλώντας αχρείαστες συγκρούσεις για το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου, την υγεία και κατ’ επέκταση, την ίδια τη ζωή…

Κλείνοντας, να αναφέρουμε ότι εκφράζουμε αυστηρά προσωπικές απόψεις, ότι δεν είμαστε γιατροί και ότι δεν μας χρηματοδοτεί κάποιος για να γράφουμε αυτά που πιστεύουμε.