Οι γονείς των αθλητών έχουν χρήμα με ουρά (χα,χα,χα)

Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τις αθλητικές ομοσπονδίες. Διαμαρτύρονται γιατί μειώνονται οι κρατικές επιχορηγήσεις και δεν έχουν λεφτά  για την ανάπτυξη του αθλητισμού.

Ενώ βλέπετε, από την άλλη,  οι «ταλαίπωροι» γονείς των αθλητών  που στηρίζουν τα σωματεία, τις ομάδες και τους ομίλους για να μπορούν τα παιδιά τους να αθλούνται και στη συνέχεια κάποια από αυτά να κάνουν και πρωταθλητισμό,  φαίνεται ότι έχουν χρήμα με ουρά!!!(χα,χα,χα. Να υποθέσω ότι το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε…)

Κάποτε θα πρέπει όλα τα σωματεία στον οικονομικό απολογισμό τους να καταγράφουν και πόσα λεφτά έχουν δώσει μέσα στη χρονιά οι γονείς των αθλητών που είναι μέλη τους. Για να διαπιστώσουμε ποιος τελικά προάγει τον αθλητισμό.

Το παραμύθι  πρέπει κάποτε να λάβει ένα τέλος. Ο πραγματικός φορέας ανάπτυξης του ελληνικού αθλητισμού και εν συνέχεια του πρωταθλητισμού είναι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οι ΓΟΝΕΙΣ.  Αυτοί βάζουν το χέρι βαθειά στη τσέπη σε δύσκολους οικονομικά καιρούς και η προσφορά-συνεισφορά τους δεν αποτυπώνεται ΠΟΥΘΕΝΑ. Μόνο ο γονέας κάνει θυσίες. Πρωτίστως  για το παιδί του και όχι για το γενικότερο καλό, όμως, ο καθένας αποτελεί μία ψηφίδα στο ψηφιδωτό του ελληνικού αθλητισμού.  

Κανείς άλλος δεν θέλει να βγει από τη βόλεψή του και να βοηθήσει τον αθλητισμό. Ο καθένας κατεβάζει μία ιδέα και μετά  πετάει το μπαλάκι στους γονείς για να βάλουν  να καλύψουν τα έξοδα.  

 Τα παιδιά αθλούνται και προχωράνε όσο αντέχει οικονομικά ο γονιός. Δεν υπάρχουν ούτε λεφτά από Ομοσπονδίες, ούτε χορηγοί,  ούτε ευρώ ΤΣΑΚΙΣΤΟ.

Για τον λόγο αυτό πριν μία ομοσπονδία-ομάδα-σύλλογος-σωματείο βγει να διαλαλήσει τις επιτυχίες του καλό θα ήταν να μας πει το ποσοστό συμμετοχής των γονιών. Έως τώρα δεν το έχω δει πουθενά να γίνεται αυτό.

Κατά βάθος πάντως γουστάρω όλους όσοι «νοιάζονται» για το «κοινό καλό».