Πάει για αποτέλεσμα και όχι απλά για τη συμμετοχή

Κατέκτησε το Πανευρωπαϊκό, συμμετείχε σε τρία σερί Euro και το 2012 σε εκείνο της Πολωνίας-Ουκρανίας  πέρασε  στην επόμενη φάση και τώρα ήγγικεν η ώρα για το μεγάλο βήμα στο Μουντιάλ, στη δεύτερη συνεχόμενη συμμετοχή της  και τρίτη συνολικά. Το 1994 στα γήπεδα των ΗΠΑ φύγαμε  με τρεις ήττες  έχοντας δεχθεί 10 γκολ χωρίς να πετύχουμε κανένα. Στη Νότια Αφρική πετύχαμε και γκολ και την πρώτη μας νίκη στον θεσμό. Τώρα πάμε για ένα βήμα παραπάνω  την πρόκριση από τους ομίλους κόντρα σε Κολομβία, Ιαπωνία και Ακτή Ελεφαντοστού.

Το ελληνικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα,  διακρίνεται από τη μαχητικότητά του και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα παλέψει στα ίσα όλα τα παιχνίδια. Η ομάδα έχει συνοχή, εμπειρία και αυτοπεποίθηση. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της. Κοιτάει πρώτα να διασφαλίσει το μηδέν στην άμυνα και μετά να πετύχει το γκολ.  

Η αλήθεια είναι ότι δεν προσφέρει θέαμα και πολλές φορές έχει δεχθεί σκληρές κριτικές. Στα προκριματικά σε έναν βατό όμιλο αναγκάστηκε να παίξει την πρόκρισή της στα μπαράζ με τη Ρουμανία. Η ανάπτυξή της παρουσιάζει προβλήματα για αυτό και δεν σκοράρει εύκολα. Η δυνατή της άμυνα όμως της εξασφαλίζει τις νίκες αφού μόλις πετύχει ένα τέρμα δύσκολα  χάνει τον αγώνα.

  Σε κάθε περίπτωση αυτό που έχει καταφέρει η εθνική τα τελευταία 10 χρόνια είναι να μπαίνει στο γήπεδο και να δίνει τη σιγουριά στους έλληνες φιλάθλους ότι μπορεί να κτυπήσει οποιοδήποτε παιχνίδι. Πριν από το 2004 οι αγώνες της Γαλανόλευκης ήταν ροντέο αφού μπορούσε να πετύχει το καλύτερο αλλά και το χειρότερο.  

Δύο προκρίσεις είχε πετύχει με προπονητή τον αείμνηστο Αλκέτα Παναγούλια στο Euro του 1980 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ και απλά αρκέστηκε στην ικανοποίηση της συμμετοχής. Τώρα δεν της φθάνει αυτό αλλά θέλει αποτελέσματα. Και αυτή είναι η διαφορά.