Τι να πρωτοκάνει ο Σπύρος Καπράλος κύριε Ανδριανέ μας;

Απευθύνεται σε χορηγούς και στόχο έχει  τη στήριξη   αθλητών  και αθλητριών στην προετοιμασία τους ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο.

Οι πληροφορίες θέλουν τους χορηγούς να φθάνουν τους 20. Τα χρήματα θα δοθούν απευθείας στους  αθλητές  για να μην υπάρχουν μεσάζοντες και τα λεφτά πάνε για τη θεραπεία άλλων αναγκών.

Βέβαια το όλο πλάνο  δημιουργεί ανισότητες. Γιατί  οι καλοί θα γίνουν καλύτεροι, αφού θα έχουν χορηγικά λεφτά, ενώ όλοι όσοι προσπαθούν να τους ανταγωνιστούν   και  να βρουν μια θέση στον ήλιο  θα πρέπει να πετύχουν θαύματα. Διότι στον πρωταθλητισμό διακρίνεται όποιος έχει  λεφτά. Νόμος και κατά άλλους αξίωμα!

Όμως τι να κάνει και ο Σπύρος Καπράλος  με αυτά που βιώνει καθημερινά.  Μαθαίνω από αθλητές ότι λεφτά που  δίνει η ΕΟΕ σε ομοσπονδίες, ονομαστικά για αυτούς,  πηγαίνουν για την κάλυψη άλλων λειτουργικών αναγκών  και για τους «πρωταγωνιστές» έχει ο Θεός. Αθλητές μού έχουν εκμυστηρευτεί ότι ενημέρωσαν τον πρόεδρο της ΕΟΕ αλλά εκείνος απάντησε ότι δεν μπορεί να ελέγξει που πάνε τα χρήματα  που δίνει στις ομοσπονδίες.

Στο μεταξύ, ολοένα και πληθαίνουν οι φωνές διαμαρτυρίας γιατί τα πρωταθλήματα ακόμη και αποστολές εθνικών ομάδων, γίνονται  με έξοδα των σωματείων ή ακόμη χειρότερα με έξοδα των γονιών. Οι ομάδες πληρώνουν ακόμη και τους διαιτητές που σφυρίζουν  το κάθε παιχνίδι ενώ σε κάποια αθλήματα  οι αθλητές καταβάλουν  τέλος συμμετοχής!!!   

Το φοβερότερο είναι ότι  υπάρχουν περιπτώσεις όπου αθλητές εθνικών ομάδων βάζουν χρήματα από την τσέπη τους,   για να πάνε να εκπροσωπήσουν την πατρίδα στο εξωτερικό ενώ σε κάποιες περιπτώσεις οι ομοσπονδιακοί προπονητές  ζητάνε από τους γονείς να τους καλύψουν τον μισθό και τα έξοδά τους όταν ταξιδεύουν  εκτός ελληνικών συνόρων!!!!

Η κατάσταση  φτάνει στο απροχώρητο και αναρωτιέται κανείς, όχι για πρώτη φορά,   ποιός είναι πλέον ο ρόλος των ομοσπονδιών. Όλες διαμαρτύρονται για μείωση  των επιχορηγήσεων από το κράτος και μετακυλούν τις   υποχρεώσεις τους στις πλάτες των ομάδων και των  οικογενειών των αθλητών.

Το  οικονομικά καταματωμένο ελληνικό κράτος δίνει επιχορηγήσεις έστω και  ψαλιδισμένες σε ομοσπονδίες για την καλλιέργεια του αθλητισμού και αυτές  τα χρησιμοποιούν για τα λειτουργικά τους έξοδα και τις μισθοδοσίες.

Αυτά πιστεύω ότι τα γνωρίζει  ο υφυπουργός Γιάννης Ανδριανός αλλά προφανώς δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα.  Και τότε θα αναρωτηθείτε τι ρόλο βαράει  στον κυβερνητικό θώκο;  Ο,τι και οι περισσότεροι συνάδελφοί του,  μάλλον.

Το θέμα είναι ότι κονδύλια φεύγουν για αθλητές και υποδομές και  δεν  γίνεται τίποτα. Και όλοι φωνάζουν και διαμαρτύρονται αλλά αυτά στους διαδρόμους των γραφείων τους και των αποδυτηρίων. Μόλις βρεθούν μπροστά  στην εξουσία της εκάστοτε ομοσπονδίας  καταπίνουν τη γλώσσα τους, προφανώς γιατί κάποιοι τους κρατάνε από τα …τέτοια, πως τα λένε...
 Αφού δεν φθάνουν τα λεφτά στις ομοσπονδίες για να κάνουν τη δουλειά τους, ας κλείσουν  για να εξοικονομήσει το κράτος χρήματα και να τα  δώσει  στην υγεία και στην παιδεία. Ούτως ή άλλως  ο οικογενειακός προϋπολογισμός στηρίζει  τον ελληνικό ερασιτεχνικό αθλητισμό και σε βάρος αυτών των γονέων κάποιοι το παίζουν ομοσπονδιάρχες και πρόεδροι σωματείων.  Μπροστά σε αυτό το χάος τι να πρωτοκάνει ο Σπύρος Καπράλος κύριε  Ανδριανέ μας;