Οι μικρές εθνικές ανοίγουν πόρτες αλλά δεν εξασφαλίζουν το μέλλον

Μετά από κάθε επιτυχία εθνικών ομάδων στις μικρές ηλικίες διαβάζουμε και ακούμε τις αναλύσεις. Το θέμα όμως δεν είναι τόσο απλό. Γιατί όλοι εκείνοι που υποστηρίζουν τη θέση περί στήριξης των ελληνόπουλων, θα πάρουν με τις πέτρες τους διοικούντες της εκάστοτε ΚΑΕ κυρίως εκείνων που πρωταγωνιστούν σε πρώτο και δεύτερο βαθμό εάν η ομάδα τους ηττηθεί στηριζόμενη στους νέους , εάν η ομάδα τους δεν πάρει ξένους και ειδικά αμερικάνους για να επενδύσει στα ελληνόπουλα.

Στα λόγια όλοι είμαστε ικανότατοι αλλά στην πράξη ο κάθε φίλαθλος θέλει το αποτέλεσμα.
Εδώ ο Ολυμπιακός στη φετινή μεταγραφική περίοδο, σε κάποια έφθασε να έχει στο ρόστερ του μόνο....λευκούς και κόντεψε να γίνει ανέκδοτο!!! Και μιλάμε για τους Πειραιώτες που ο κορμός τους είναι ελληνικός επιλογή συνειδητή. Ο ΠΑΟ όταν πήγε να στηριχθεί σε έλληνες πέσανε να τον φάνε με τη μουρμούρα τον Γιαννακόπουλο.

Με την οικονομική κρίση κάποιοι υποστήριξαν ότι ήρθε η ώρα να παίξουν ελληνόπουλα όχι μόνο στο μπάσκετ αλλά και στο ποδόσφαιρο. Όμως και αυτή η άποψη πάσχει αφού η στήριξη των Ελλήνων στηρίχθηκε όχι τόσο στο ταλέντο τους αλλά στην ανάγκη λόγω οικονομικής στενότητας.

Ο αθλητισμός είναι παγκοσμιοποιημένος και αυτό δεν αλλάζει. Στον ανταγωνισμό κοιτάνε το αποτέλεσμα και προσπαθούν για το καλύτερο. Και αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν όλοι. Οι Έλληνες πάντα θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά όχι την αποκλειστικότητα. Οι εθνικές ομάδες Παίδων-Εφήβων-Νέων είναι ο προθάλαμος για τα ταλέντα αλλά μέχρι εκεί. Δεν είναι ο κανόνας.

Σκεφτείτε ότι από τους παίκτες της Εθνικής Ανδρών που κατέκτησαν το χρυσό το 2005 ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Θοδωρής Παπαλουκάς δεν είχαν περάσει ούτε από την εθνική Παίδων ούτε από την Εφήβων και είχαν κάποιες ελάχιστες συμμετοχές στην Νέων!!! Επίσης τρεις από τους τότε παίκτες δεν είχαν αγωνιστεί σε καμία από τις μικρές εθνικές ομάδες. Πρόκειται για τους Νίκο Χατζηβρέττα, Δήμος Ντικούδη και Κώστα Τσαρτσαρή.
Εν κατακλείδι, το ταλέντα υπάρχει στα ελληνόπουλα. Από εκεί και πέρα χρειάζεται σκληρή δουλειά, επιμονή, υπομονή, γερό στομάχι και τύχη. Δεν είναι θέσφατο το ότι όποιος κατακτά μετάλλιο με τις μικρές εθνικές ομάδες θα πρέπει να εξασφαλίσει και χρυσό συμβόλαιο στην ομάδα του. Άλλωστε κάποιοι τα εμπιστεύονται αυτά τα παιδιά για να φθάσουν μέχρι τις εθνικές ομάδες και να διακριθούν.