Ας αποφασίσουν επιτέλους για το ποδόσφαιρο: «Αυτό γίνεται ή δεν γίνεται ρε….μαλάκα»

Ελληνικό επαγγελματικό πρωτάθλημα 2018. «Κλάμα» γοερό. Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες που έχουν τηλεοπτικά συμβόλαια, άλλες που δεν έχουν τηλεοπτικά συμβόλαια και ψάχνουν, μάταια προς το παρόν. Η κυβέρνηση μέσω του υφυπουργού Γιώργου Βασιλειάδη παρεμβαίνει και καταθέτει πρόταση για μείωση των ομάδων στη μεγάλη κατηγορία στις 12 τον αριθμό ώστε να προχωρήσει το 5ετές πλάνο με την χρηματοδότηση μέσω της σύμπραξης Nova και ΕΡΤ.

Το απέρριψαν οι ομάδες που δεν έχουν συμβόλαιο! Το «κλάμα» συνεχίζεται.

Πρόταση του τηλεοπτικού σταθμού «Εψιλον» συμφερόντων Ιβάν Σαββίδη, να πάρει τα δικαιώματα των επτά ομάδων που στην πορεία έγιναν έξι αφού η ΠΑΟ γράφτηκε ότι πάει στο συνδρομητικό. Στην πρόταση αντέδρασαν έντονα οι οργανωμένοι φίλαθλοι του Άρη και αυτό λόγω Σαββίδη-ΠΑΟΚ.

Οι ομάδες της Super League αποφάσισαν ομόφωνα να προτείνουν την έναρξη του πρωταθλήματος της εφετινής αγωνιστικής περιόδου με 16 ομάδες όπως ισχύει έως τώρα, αλλά από την επόμενη αγωνιστική περίοδο 2019-2020 να συμμετέχουν 14 ομάδες.

Ακόμη, ωστόσο, δεν έχει συμφωνηθεί πόσες ομάδες θα προβιβαστούν ή θα υποβιβαστούν για να καταλήξουμε από τις 16 στις 14 ομάδες με αναδιάρθρωση.

Και αναρωτιέται κάποιος αφού έχουμε να κάνουμε με Ανώνυμες Εταιρείες γιατί παρεμβαίνει το κράτος για να τις βοηθήσει; Την ώρα που συνεχίζουν να μπαίνουν λουκέτα σε επιχειρήσεις προβληματικές και μη, με τον κόσμο να βγαίνει στην ανεργία, γιατί να στηριχθούν οι συγκεκριμένες Ανώνυμες Εταιρείες; Επειδή είναι ποδοσφαιρικές; Υπάρχει ο φόβος για το πολιτικό κόστος; Προφανώς. Γιατί εταιρείες που δεν κάνουν τζίρους αφού το προϊόν τους δεν πουλάει, να πρέπει να συντηρούνται τεχνητά; Όσες μπορούν ας προχωρήσουν οι άλλες λουκέτο. Έτσι απλά.

Το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου το θυμόνται οι ΠΑΕ όποτε βολεύει.

Τα γήπεδα δεν γεμίζουν. Οι αγώνες που έχουν τηλεθέαση είναι βασικά τα ντέρμπι. Με την προϋπόθεση όμως να διεξαχθούν και να μην διακοπούν λόγω…- ρήψης μπύρας-ταμειακής ταινίας ή εισβολής αλά Λούκι Λούκ στο αγωνιστικό χώρο. Τα γήπεδα άδεια.

Και μάχονται οι Ανώνυμες Εταιρείες να μην μειωθεί ο αριθμός τους. Όλοι έχουν τα επιχειρήματά τους. Όμως το αποτέλεσμα μετράει. Εξελισσόμαστε σε φτωχούς συγγενείς του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Επιστροφή… στις ρίζες.



Για να μην το κάνω… λύσσα το κείμενο θα σας διηγηθώ την ιστορία του Στηβ Τζομπς μέσα από τα μάτια του Πήτερ Οικονομίδη, ενός εκ των κορυφαίων παγκοσμίως Έλληνα στον χώρο της διαφήμισης.

Το 1996 ο Πίτερ Οικονομίδης συνάντησε τον περίφημο Στιβ Τζομπς, ο οποίος είχε επιστρέψει στην ενεργό δράση για να σώσει την Apple από την πτώχευση.

Διηγείται ο Πήτερ Οικονομίδης: «Όταν γύρισε ο Τζομπς η εταιρεία ήταν έτοιμη να κλείσει. Τα μηχανήματα ήταν πανάκριβα και πολύ αργά και δεν υπήρχε λόγος για κάποιον να αγοράσει έναν από τους υπολογιστές της.

Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος σκέψης του Στηβ Τζόμπς. Το όραμά του ήταν να αφήσει το σημάδι του στο σύμπαν. Ενώ η εταιρεία οδηγούνταν στην καταστροφή, εκείνος μου είπε: «Αυτό που πρέπει να κάνουμε πρώτα από όλα είναι να φτιάξουμε την αγορά. Να κάνουμε τον ηλεκτρονικό υπολογιστή το… ποδήλατο του μυαλού. Μόλις μάθει ο κόσμος να χειρίζεται τον υπολογιστή θα είναι σαν να έμαθε να κάνει ποδήλατο. Δεν θα το ξεχάσει ποτέ. Θα ανέβει ολόκληρος ο κλάδος και τότε θα ανέβει και η εταιρεία με τα καινούργια προϊόντα της».

Το σύνθημα που λάνσαρε τότε η Apple σε συνεργασία με τον Πήτερ Οικονομίδη ήταν το «Τhink different» και σάρωσε τα πάντα.


«Μιλώντας» λοιπόν αποκλειστικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο και όχι γενικά για το ποδόσφαιρο ως παγκόσμιο προϊόν, αυτό που προκύπτει είναι ότι αν δεν φτιάξουν οι ΠΑΕ-«κλειδοκράτορες» από την αρχή την αγορά την τοπική, να κάνουν το ελληνικό ποδόσφαιρο ελκυστικό στα μάτια των Ελλήνων φιλάθλων, οι οποίοι ούτως ή άλλως «ξεδιψάνε» πλέον βλέποντας ξένα πρωταθλήματα στην τηλεόραση, ταυτιζόμενοι με πάθος ολοένα και περισσότερο, χρόνο με τον χρόνο, με ξένα ποδοσφαιρικά clubs, τότε δεν υπάρχει σωτηρία. «Καλό καλοκαίρι και καλή τύχη».

ΥΓ: Εκείνο το βράδυ του περασμένου Φλεβάρη πάνω στο πλωτό Μουσείο «Hellas Liberty» ο Πήτερ Οικονομίδης είχε πει και κάτι άλλο.

«Στην Ελλάδα η πιο πολυχρησιμοποιημένη λέξη είναι μία. Μαλάκας. Και η αμέσως επόμενη είναι μία φράση. «Αυτό δεν γίνεται». Και πολλές φορές μπορείς να χρησιμοποιήσεις και τα δύο μαζί: «Αυτό δεν γίνεται ρε μαλάκα…» και προσέθεσε: «Αυτό το "δεν γίνεται" μας σκοτώνει ως Έλληνες. Δεν υπάρχει το… δεν γίνεται.»

Τελικά ας αποφασίσουν για το ελληνικό ποδόσφαιρο: «Αυτό γίνεται ή δεν γίνεται ρε….»